Τι είναι η TTIP, που σιγά-σιγά αρχίζει να βλέπει τα φώτα της δημοσιότητος, παρά τις αντίθετες επιδιώξεις των δημιουργών της; Ανοίγουμε σήμερα ένα μεγάλο ζήτημα, αφήνοντας τον πολύπειρο και βαθύτατο γνώστη Dr. Paul Craig Roberts, να μας εισαγάγει στο θέμα. Το άρθρο του, που ακολουθεί αυτούσιο σε μετάφρασή μου από το Αγγλικό κείμενο, θα αποτελέσει την αρχή μίας ακόμα μελέτης των μεθοδεύσεων, που ακολουθούνται στην παγκόσμια πολιτική σκηνή.
Η Greenpeace έχει προσφέρει στα μέρη του κόσμου, που οι εκπρόσωποι είναι τόσο διεφθαρμένοι ή τόσο ανόητοι ώστε να υπογράψουν τις "εταιρικές σχέσεις" Trans-Pacific και Trans-Atlantic, μια μεγάλη υπηρεσία. Η Greenpeace εξασφάλισε και διέρρευσε τα μυστικά έγγραφα της TTIP [σημ. ΜΒΒ: Transatlantic Trade and Investment Partnership – Διατλαντική εμπορική και επενδυτική σύμπραξη], που η Washington και οι παγκόσμιες εταιρείες προωθούν πιεστικά στην Ευρώπη. Τα επίσημα έγγραφα αποδεικνύουν ότι η περιγραφή μου για αυτές τις "συμπράξεις" όταν εμφανίστηκαν για πρώτη φορά στην επικαιρότητα ήταν εντελώς σωστή.
Αυτές οι λεγόμενες "συμπράξεις ελεύθερου εμπορίου" δεν είναι εμπορικές συμφωνίες. Ο σκοπός των "συνεργασιών", που συντάχθηκαν από τις παγκόσμιες εταιρείες, είναι να κάνουν τις επιχειρήσεις απρόσβλητες από τους νόμους των κυρίαρχων χωρών όπου δραστηριοποιούνται. Σε κάθε χώρα όποιος νόμος είτε κοινωνικός, είτε του περιβάλλοντος, είτε της ασφάλειας των τροφίμων, ή της προστασίας της εργασίας, κάθε νομοθεσία ή κανονισμός, που επηρεάζει τα κέρδη των εταιριών χαρακτηρίζεται ως ένας "περιορισμός στις συναλλαγές". Οι "συμπράξεις" επιτρέπουν στις εταιρείες να υποβάλλουν μήνυση, που ανατρέπει το νόμο ή τον κανονισμό αλλά και αποζημιώνει τις ζημιές της εταιρείας πληρώνοντάς τες από τους φορολογούμενους της χώρας, που προσπαθεί να προστατεύσει το περιβάλλον της ή την ασφάλεια των τροφίμων ή/και των εργαζομένων της.
Η μήνυση δεν υποβάλλεται στα δικαστήρια της χώρας ή σε οποιοδήποτε άλλο δικαστήριο. Υποβάλλεται σε ένα εταιρικό δικαστήριο, που οι ίδιες οι επιχειρήσεις υπηρετούν ως δικαστής, ως ένορκος και ως εισαγγελέας.
Με άλλα λόγια, οι "συμπράξεις" δίνουν την δύναμη στις παγκόσμιες εταιρείες να ανατρέψουν τις δημοκρατικές διαδικασίες. Σύμφωνα με τους ισχυρισμούς η Ευρώπη αποτελείται από δημοκρατίες. Οι δημοκρατίες εγκρίνουν νόμους, που προστατεύουν το περιβάλλον, την ασφάλεια των τροφίμων και την εργασία, αλλά αυτοί οι νόμοι, οι δημοκρατικά θεσπισμένοι, μειώνουν τα κέρδη. Οτιδήποτε λιγότερο από ένα σκλαβοπάζαρο, με μισθούς πείνας, χωρίς προστασία του περιβάλλοντος, χωρίς νομοθεσία για την ασφάλεια των τροφίμων ή των εργαζομένων, μπορεί να ακυρωθεί κατά βούληση από τις παγκόσμιες εταιρείες σύμφωνα με τους όρους των “συμπράξεων”.
Μόνο ένας προδότης, και μάλιστα καλοπληρωμένος, θα μπορούσε να υπογράψει μια τέτοια συμφωνία.
Κατά την γνώμη μου, η φορολογία των επιχειρήσεων μπορεί επίσης να ακυρωθεί, καθώς επίσης προφανώς μειώνει τα κέρδη.
Αυτές οι λεγόμενες "συμπράξεις ελεύθερου εμπορίου" δεν είναι εμπορικές συμφωνίες. Ο σκοπός των "συνεργασιών", που συντάχθηκαν από τις παγκόσμιες εταιρείες, είναι να κάνουν τις επιχειρήσεις απρόσβλητες από τους νόμους των κυρίαρχων χωρών όπου δραστηριοποιούνται. Σε κάθε χώρα όποιος νόμος είτε κοινωνικός, είτε του περιβάλλοντος, είτε της ασφάλειας των τροφίμων, ή της προστασίας της εργασίας, κάθε νομοθεσία ή κανονισμός, που επηρεάζει τα κέρδη των εταιριών χαρακτηρίζεται ως ένας "περιορισμός στις συναλλαγές". Οι "συμπράξεις" επιτρέπουν στις εταιρείες να υποβάλλουν μήνυση, που ανατρέπει το νόμο ή τον κανονισμό αλλά και αποζημιώνει τις ζημιές της εταιρείας πληρώνοντάς τες από τους φορολογούμενους της χώρας, που προσπαθεί να προστατεύσει το περιβάλλον της ή την ασφάλεια των τροφίμων ή/και των εργαζομένων της.
Η μήνυση δεν υποβάλλεται στα δικαστήρια της χώρας ή σε οποιοδήποτε άλλο δικαστήριο. Υποβάλλεται σε ένα εταιρικό δικαστήριο, που οι ίδιες οι επιχειρήσεις υπηρετούν ως δικαστής, ως ένορκος και ως εισαγγελέας.
Με άλλα λόγια, οι "συμπράξεις" δίνουν την δύναμη στις παγκόσμιες εταιρείες να ανατρέψουν τις δημοκρατικές διαδικασίες. Σύμφωνα με τους ισχυρισμούς η Ευρώπη αποτελείται από δημοκρατίες. Οι δημοκρατίες εγκρίνουν νόμους, που προστατεύουν το περιβάλλον, την ασφάλεια των τροφίμων και την εργασία, αλλά αυτοί οι νόμοι, οι δημοκρατικά θεσπισμένοι, μειώνουν τα κέρδη. Οτιδήποτε λιγότερο από ένα σκλαβοπάζαρο, με μισθούς πείνας, χωρίς προστασία του περιβάλλοντος, χωρίς νομοθεσία για την ασφάλεια των τροφίμων ή των εργαζομένων, μπορεί να ακυρωθεί κατά βούληση από τις παγκόσμιες εταιρείες σύμφωνα με τους όρους των “συμπράξεων”.
Μόνο ένας προδότης, και μάλιστα καλοπληρωμένος, θα μπορούσε να υπογράψει μια τέτοια συμφωνία.
Κατά την γνώμη μου, η φορολογία των επιχειρήσεων μπορεί επίσης να ακυρωθεί, καθώς επίσης προφανώς μειώνει τα κέρδη.
[ συνεχίζεται... ]
Αναρτήσεις
Μανώλη μια ερώτηση: Τον προηγούμενο καιρό διάβαζα ορθόδοξο τύπο και στο τμήμα της εφημεριδας με όνομα Ορθόδοξια και Πολιτική είχε την συνθήκη maastrich και τις επιπτώσεις στην Ελλάδα. Ο αρθρογράφος ήτανε ένας Μ.Β..Εσύ ήσουν ?
ΑπάντησηΔιαγραφή