Χειμώνας στην Ελλάδα του σήμερα

Οι εξελίξεις της επικαιρότητας δεν επιτρέπουν αισιοδοξία
Την Παρασκευή 16 Νοεμβρίου του 2018 συνήλθε εκτάκτως σε Συνεδρία η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος, με σκοπό να ενημερωθεί από τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος, κ.κ. Ιερώνυμο Β’, σχετικά με την πρόταση της Ελληνικής Κυβερνήσεως επί του θέματος της Εκκλησιαστικής περιουσίας.

Στο προσχέδιο αυτής της Συμφωνίας αναφερθήκαμε διεξοδικά την προηγούμενη εβδομάδα, αναλύοντας την ιστορική διαδρομή του ζητήματος και εξετάζοντας λεπτομερώς κάθε πτυχή του επαίσχυντου και απαράδεκτου κειμένου της.

Έτσι, διαπιστώσαμε με αποτροπιασμό πως η προσπάθεια να αποκοπεί η Εκκλησία από το Ελληνικό Έθνος ξεκίνησε από τους Βαυαρούς το 1833 και όχι από τον καιρό της Τουρκοκρατίας. Οι Τούρκοι, παρότι βάρβαροι και απολίτιστοι, σεβάστηκαν πλήρως την μοναδικότητα της δομής του Ελληνικού Έθνους, που είχε πάντοτε ως σημείο αναφοράς του την Εκκλησία και τον Ιερό Κλήρο. Αντίθετα, οι κατ’ ευφημισμόν "πολιτισμένοι" απόγονοι των Φράγκων υπήρξαν –και παραμένουν μέχρι σήμερα– οι μεγαλύτεροι διώκτες της Ορθοδόξου Εκκλησίας και συνεπώς εχθροί και πολέμιοι της Χώρας μας.

Από τον θάνατο του Μαρτυρικού Κυβερνήτη Ιωάννη Α. Καποδίστρια, δεν μπορούμε να βρούμε πολιτικούς αυτού του ήθους, με μοναδική –ίσως– εξαίρεση τον Ιωάννη Μεταξά, που η σύγχρονη εκδοχή της Ιστορίας κατηγορεί άδικα και αυθαίρετα ως "δικτάτορα", παρ’ ότι, ακόμη και ο Ελευθέριος Βενιζέλος τον εξυμνεί με πολύ κολακευτικά λόγια, προβάλλοντας την προσωπικότητά του!

Όλοι οι πολιτικοί της σύγχρονης Ελλάδος έχουν εργαστεί, άλλος λίγο, άλλος περισσότερο, προκειμένου σταδιακά η Πατρίδα μας να χάσει το μοναδικό στοιχείο, που την καθιστά διαφορετική από όλα τα έθνη της γης. Ο τόπος μας είναι ιδιαίτερα ευλογημένος, επειδή οι πρόγονοί μας εξαρχής είχαν ορίσει προτεραιότητά τους την πορεία του ανθρώπου ως ψυχοσωματικής ενότητος και όχι απλώς σαν βιοτικής μονάδος.

Οι πρόγονοί μας σε όλες τις δραστηριότητες τους είχαν ως αρχή το «ἀπό Θεοῦ ἄρξασθαι». Επιπλέον, όπως μας διαβεβαιώνει ο Πλούταρχος, στην αρχαία Ελλάδα ήταν αδιανόητο να σκεφτεί κανείς πως δεν υπάρχει Θεός. «Εὕροις δ’ ἄν ἐπιών πόλεις ἀτειχίστους, ἀγραμμάτους, ἀβασιλεύτους, ἀοίκους, ἀχρημάτους, νομίσματος μή δεομένας, ἀπείρους θεάτρων καί γυμνασίων• ἀνιέρου δέ πόλεως καί ἀθέου, μή χρωμένης εὐχαῖς, μήδ’ ὅρκοις, μηδέ μαντείαις, μηδέ θυσίαις ἐπ’ ἀγαθοῖς, μηδ’ ἀποτροπαῖς κακῶν, οὐδείς ἔστιν γεγονώς θεατής οὔδ’ ἔσται», δηλαδή «Μπορείς να επισκεφτείς και να βρεις πόλεις χωρίς τείχη, χωρίς παιδεία, χωρίς διοίκηση, χωρίς σπίτια, χωρίς χρήματα, που δε χρειάζονται νόμισμα, που δε γνωρίζουν θέατρα και γυμναστήρια• πόλη όμως χωρίς ιερά και χωρίς Θεό, που δεν κάνει προσευχές, μήτε όρκους, μήτε μαντείες, μήτε θυσίες για καλό, μήτε για αποτροπή των συμφορών, κανείς δεν είδε, ούτε θα δει».

Αυτοί οι άνθρωποι γνώρισαν την Αλήθεια, την ασπάσθηκαν, την έκαμαν πράξη στην καθημερινή τους ζωή και εν συνεχεία μετέδωσαν αυτό το Φως σε ολόκληρη την υφήλιο. Στην αντίπερα όχθη, οι "προοδευτικοί" απόγονοί τους ενστερνιστήκαμε τις δοξασίες των αθέων βαρβάρων και γι’ αυτό σήμερα είμαστε ο περίγελως όχι μόνο της Ευρώπης, αλλά ολόκληρου του κόσμου, «οὐκ ἔχοντες εἶδος, οὐδὲ κάλλος» ως Έθνος.

Στην Ελλάδα του 2018 επικρατεί η υποκρισία, ο φασισμός, η διαφθορά και η παρακμή. Οι "συμφωνίες" δεν είναι τίποτε άλλο παρά κακογραμμένα θεατρικά σενάρια, που παρουσιάζονται στον απλό λαό ως πολιτικές πράξεις και αποφάσεις. Ακόμα και όταν κάτι δεν δρομολογηθεί όπως έχουν "συμφωνήσει" οι δύο πλευρές, ή υπάρχει καθυστέρηση στην υλοποίηση, τότε ο ένας εκ των δύο αναλαμβάνει να εκτελέσει μονομερώς τις προσταγές των «ισχυρών της γης».

Έτσι, μετά την απόφαση της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, που τελικά δεν αποδέχθηκε την αλλαγή στο καθεστώς της μισθοδοσίας των Κληρικών, η Κυβέρνηση αποφάσισε φασιστικά πως θα προχωρήσει έστω και χωρίς την συγκατάθεση της Ιεραρχίας!
«Η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος κατέληξε ομοφώνως στην απόφαση να συνεχιστεί ο διάλογος Πολιτείας – Εκκλησίας στα θέματα κοινού ενδιαφέροντος.
Ως εκ τούτου, η Ελληνική Κυβέρνηση θα προχωρήσει άμεσα στην εκπόνηση Σχεδίου Νόμου, στο πλαίσιο του Κοινού Ανακοινωθέντος της 6ης Νοεμβρίου, που αποτελεί ένα ιστορικό βήμα για τον εξορθολογισμό των σχέσεων Εκκλησίας και Κράτους.
Το Σχέδιο Νόμου θα τεθεί σε γνώση της Ειδικής Επιτροπής της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου, πριν κατατεθεί στη Βουλή.
Το δε καθεστώς της μισθοδοσίας των εκκλησιαστικών λειτουργών, αποτελεί –σε κάθε περίπτωση– ευθύνη και απόφαση της Πολιτείας».

Αυτό, δυστυχώς, δεν θορύβησε, ούτε προβλημάτισε τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών, που εντελώς ανεξήγητα και αδικαιολόγητα επεκρότησε τον φασισμό της Ελληνικής(;) Πολιτείας.
«Με ικανοποίηση χαιρετίζω την δήλωση του κ. Πρωθυπουργού σχετικά με την σημερινή ομόφωνη απόφαση της έκτακτης Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος και την συνέχιση του ουσιαστικού διαλόγου μεταξύ Εκκλησίας και Πολιτείας για τα θέματα κοινού ενδιαφέροντος.
Η από κοινού συνεργασία αποτελεί ένα περαιτέρω βήμα για την εμβάθυνση των διακριτών μας ρόλων στο πλαίσιο πάντα της από κοινού εξυπηρέτησης των συμφερόντων του λαού μας».

Ο Μακαριώτατος προφανώς δεν αντελήφθη πως οι πολιτικοί "φίλοι" του, αλλά και οι σύμβουλοί του, τον έχουν παγιδεύσει για να χρεωθεί την έξωθεν επιβεβλημένη και προαποφασισμένη κατάργηση της μονιμότητος των δημοσίων υπαλλήλων. Εάν τελικά η κυβέρνηση προχωρήσει μονομερώς στην αλλαγή του καθεστώτος της μισθοδοσίας των κληρικών και τους διαγράψει από το μισθολόγιο των δημοσίων υπαλλήλων, δημιουργεί δεδικασμένο προηγούμενο και άρα ανάβει το πράσινο φως στην εκ του πλαγίου κατάργηση της μονιμότητος. Μια πράξη, που ο ιστορικός του μέλλοντος θα χρεώσει στην Εκκλησία και όχι στους πολιτικούς!

Το πλέον απογοητευτικό της όλης ιστορίας είναι η τραγική ανακοίνωση της Ιεραρχίας, που λέγοντας πως «Η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος ομοφώνως αποφάσισε:
1. Να συνεχιστεί ο διάλογος με την Πολιτεία επί θεμάτων κοινού ενδιαφέροντος.
2. Να αναθέσει στην Διαρκή Ιερά Σύνοδο την συγκρότηση Ειδικής Επιτροπής, η οποία θα αποτελείται από Ιεράρχες, Νομικούς, Εμπειρογνώμονες και Εκπροσώπους του Εφημεριακού Κλήρου για την μελέτη των θεμάτων κοινού ενδιαφέροντος, ο καρπός της οποίας θα υποβληθεί στην Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος προς τελική έγκριση.
3. Να εμμείνει στο υφιστάμενο καθεστώς μισθοδοσίας των Κληρικών και των λαϊκών υπαλλήλων της Εκκλησίας της Ελλάδος», δείχνει ότι, είτε δεν έχει αντιληφθεί την μανιώδη προσπάθεια των πολιτικών προκειμένου να αλλοιώσουν την Πατρίδα μας, διαρρηγνύοντας τους άρρηκτους δεσμούς της Εκκλησίας με το Ελληνικό κράτος, ή ότι η ίδια συνειδητά περιορίζει τον ρόλο της Εκκλησίας εκτός της καθημερινότητος των ανθρώπων.

Η πολιτική, όπως έχουμε επισημάνει πολλάκις κατά το παρελθόν, δεν είναι τίποτε άλλο παρά η διαχείριση της καθημερινής ζωής των πολιτών. Εάν τον πρώτο λόγο δεν τον έχει η Εκκλησία, τότε είμαστε άξιοι της μίζερης καθημερινότητος που ζούμε και δεν έχουμε το παραμικρό δικαίωμα να διαμαρτυρόμαστε «ἄξια γὰρ ὧν ἐπράξαμεν ἀπολαμβάνομεν».

___________________
Το παρόν άρθρο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Ορθόδοξος Τύπος»