Κράτος; Ποιο κράτος;

«Στο πλαίσιο της διοικητικής εξέτασης για περιστατικά που διαδραματίστηκαν την Κυριακή 08 Μαΐου 2016 στην Πλατεία Συντάγματος και για τη διευκόλυνση της έρευνας και την εξυπηρέτηση του υπηρεσιακού συμφέροντος, μετακινούνται από την Υποδιεύθυνση Αποκατάστασης Τάξης (Υ.Α.Τ.), τέσσερις αστυνομικοί και συγκεκριμένα ένας Υπαστυνόμος Α’, ένας Υπαρχιφύλακας και δύο Αστυφύλακες. Αναμένεται η ολοκλήρωση της διοικητικής εξέτασης για την πλήρη διερεύνηση των περιστατικών και το καταλογισμό ευθυνών σε όσους αστυνομικούς ενδεχομένως ενήργησαν καθ’ υπέρβαση των εντολών που είχαν λάβει».

Αυτή είναι η ανακοίνωση σε μία καθόλα καθυστερημένη αντίδραση(;) του υπουργείου "Προστασίας του πολίτη" ή αλλιώς υπουργείου Δημοσίας Τάξεως όπως το γνωρίζαμε παλαιότερα. Η ανακοίνωση αυτή αφορά στην περίπτωση των αστυνομικών, που ενώ μπροστά τους ένας από τους κουκουλοφόρους έβγαλε την κουκούλα του συνεχίζοντας να ρίχνει βόμβες Molotov, εκείνοι δεν αντέδρασαν, δεν τον συνέλαβαν αλλά παρέμειναν απαθείς και αδρανείς.

Προφανώς οι αστυνομικοί αυτοί είναι είτε ανίκανοι για την αποστολή, που τους έχει ανατεθεί από το κράτος, είτε εκτελούσαν διαταγές ανωτέρων τους, ή, και τα δύο μαζί.

Ότι και να ισχύει, το βέβαιο είναι πως η μετακίνησή τους εντός της Υπηρεσίας προφανώς και δεν είναι η δέουσα ποινή για το συγκεκριμένο πολύ σοβαρό ατόπημα, που υπέπεσαν. Εάν, πράγματι, δεν είναι ικανοί να διαφυλάττουν την ασφάλεια των πολιτών δεν θα αποκτήσουν αυτή την ικανότητα με το να μετατεθούν σε άλλη περιοχή. Επίσης δεν είναι δίκαιο στις συνειδήσεις όλων των εργαζομένων να τους δοθεί άλλη εργασία, σε κάποιο γραφείο ενδεχομένως, παραμένοντας στο Σώμα της Ελληνικής Αστυνομίας. Κάθε εργαζόμενος, που υποπίπτει σε τόσο σημαντικό παράπτωμα τιμωρείται με την εσχάτη των εργασιακών ποινών: την αποπομπή του από την συγκεκριμένη εργασία.

Επιπλέον, μαζί με τους τέσσερις αστυνομικούς πρέπει να αποπεμφθεί ο διοικητής τους και να υπάρξει ένορκη διοικητική εξέταση (ΕΔΕ) για τον αρχηγό των ΜΑΤ αλλά και της Ελληνικής Αστυνομίας. Σε ότι αφορά στον υπουργό, είναι αυτονόητο πως έπρεπε να απαλλαγεί από τα καθήκοντά του την επόμενη στιγμή από τον πρωθυπουργό.

Όλα αυτά θα συνέβαιναν σε ένα κράτος. Στην διαλυμένη Ελλάδα οι κοτζαμπάσηδες πολιτικάντηδες μαζί με το κομματικό τους προσωπικό (βλέπε πλειοψηφία των δημοσίων υπαλλήλων) διασύρουν τις αξίες, τους θεσμούς και την έννοια του κράτους, που έχει καταλυθεί εδώ και καιρό.

Σε όλα αυτά προστίθεται ένας υπνωτισμένος και αδρανοποιημένος λαός, που περιμένει μοιρολατρικά το τέλος του.