Ελληνική Οικονομία, Εθνική ταυτότητα, και, Παγκοσμιοποίηση (2)

Ας ρίξουμε, λοιπόν, μια ματιά στο τι μέχρι τώρα έχει επιτύχει η Παγκοσμιοποίηση. Εν συντομία θα παραθέσω στατιστικά στοιχεία, που καταδεικνύουν την οικονομική αποτυχία της Παγκοσμιοποίησης: 15% του παγκοσμίου πληθυσμού (ήτοι 1 δισεκατομμύριο) ζουν με $1 (δολλάριο) την ημέρα. 40% του παγκοσμίου πληθυσμού (ήτοι 2,7 δισεκατομμύρια) ζουν στην φτώχεια. Η παγκόσμια κατανάλωση κατανέμεται ως ακολούθως: Το 20% καταναλίσκουν 76.6%, το 60% καταναλίσκουν 21.9% και το 20% καταναλίσκουν 1.5%. Το 20% του παγκοσμίου πληθυσμού (ήτοι 1,37 δισεκατομμύρια) ελέγχουν 90% το παγκοσμίου εισοδήματος. Το φτωχότερο 20% το παγκοσμίου πληθυσμού ήλεγχε το εξής ποσοστό του παγκοσμίου εισοδήματος: το 1960: 2.3%, το 1991: 1.4%, το 2000: 1.1%, το 2010: 0.8%. Το 1977 οι πλουσιότεροι 1% των Αμερικανών (ήτοι 2,2 εκατομμύρια) είχαν το ίδιο εισόδημα, που είχαν οι φτωχότεροι 22% των Αμερικανών (ήτοι 49 εκατομμύρια). Το 2010 το 1% των Αμερικανών είχαν το ίδιο εισόδημα, που είχαν οι φτωχότεροι 35% των Αμερικανών (ήτοι 110 εκατομμύρια).
Συμπέρασμα: η Παγκοσμιοποίηση στην παρούσα δόμησή της έχει επιφέρει συγκεντρωτισμό πλούτου εις βάρος της μεσαίας τάξης και των φτωχότερων στρωμάτων.

Η Παγκοσμιοποίηση δεν χαίρει εμπιστοσύνης!

Επιπροσθέτως, το πλέγμα "Παγκοσμιοποίηση" ασκεί επιρροή και στις ανθρώπινες σχέσεις επηρεάζοντας την εξέλιξη συνηθειών, συμπεριφορών και τελικώς αξιών. Αν αναδράμουμε στο πρόσφατο παρελθόν θα παρατηρήσουμε σημεία τα οποία ενδεχομένως προδιαγράφουν μελλοντικές εξελίξεις οι οποίες καθιστώνται δυνατές με την παρουσία της Παγκοσμιοποίησης. Για παράδειγμα, η πτώσις του Σοβιετισμού το 1989 επέφερε τον εκδημοκρατισμό μη δημοκρατικών χωρών, πυροδοτώντας την παγκοσμιοποίηση εθνικών οικονομιών και την δημιουργία πολυαρχίας της οποίας το μέλλον δυνατόν να εγκυμονήσει πρωτότυπα κυβερνητικά συστήματα. Η έκθεση Kissinger της Εθνικής Ασφάλειας των Ηνωμένων Πολιτειών (NSSM200) το 1974 αναφέρεται στην ανάγκη ελέγχου του πληθυσμού της γης ανάλογα με τα εθνικά συμφέροντα των Ηνωμένων Πολιτειών.

Τα εν λόγω, και άλλα συναφή παραδείγματα, προϋποθέτουν και προδικάζουν την αναγκαιότητα καταδυνάστευσης εθνικής κυριαρχίας χωρών. Η κατάλυση δε εθνικής κυριαρχίας επιτυγχάνεται, με την Παγκοσμιοποίηση, έντεχνα και ευκολότερα σε χώρες των οποίων η οικονομία είναι αδύναμη και ασταθής.

Ο Ελληνικός λαός πρέπει να γνωρίζει ότι ο ρυθμός Παγκοσμιοποίησης μίας χώρας επισπεύδεται δια της απώλειας της εθνικής της κυριαρχίας. Η συνοχή δε και η ακεραιότητα της εθνικής κυριαρχίας απειλείται από την οικονομική κατάρρευση της χώρας.

Εκ των ανωτέρω διαφαίνεται ότι η παραμονή της Ελλάδος στην Ευρωζώνη θα είναι επιζήμια για την εθνική της κυριαρχία και ταυτότητα, και βέβαια, για τις παραδοσιακές-πολιτισμικές αξίες του Ελληνισμού. Οι επιλογές για τον Ελληνικό λαό είναι καθαρές, ωστόσο, συνεπάγονται διαμετρικά αντίθετες επιπτώσεις.

Δρ. Κωνσταντίνος Γ. Πολυχρονίου
Professor of International Business University of Cincinnati
Cincinnati, Ohio - USA

[ αρχή άρθρου ]