Με αφορμή την σημερινή επέτειο της 28ης Οκτωβρίου, διάβασα την δημοσίευση του Γενικού Επιτελείου του Στρατού σχετικά με τη μάχη της Πίνδου. Διάβασα και απογοητεύτηκα από την επιλεκτική μνήμη που έχουμε σαν λαός. Απογοητεύτηκα από την επιλογή που κάναμε ως Έθνος: να έχουμε μόνο παρελθόν και να ανταλλάξουμε το παρόν και το μέλλον με την ανυπαρξία και την αφομοίωση από λαούς και νοοτροπίες που είναι εντελώς ξένες σε εμάς. Είναι αποκαρδιωτικό το πως βάλαμε μόνοι μας εντός των τειχών, αυτούς που έδιωξαν με το αίμα τους οι Πατέρες μας.
H επίλεκτη μεραρχία των Ιταλών Τζούλια άρχισε στις απόκρημνες βουνοκορφές της βόρειας Πίνδου την επίθεσή της εναντίον της χώρας μας, για να προελάσει γρήγορα προς τα Γιάννενα, όπως πίστευε το Ιταλικό Επιτελείο, και να διευκολύνει τον "άνετο περίπατο" των υπολοίπων ιταλικών μεραρχιών προς την Αθήνα. Η έκπληξη όμως των "γενναίων" του Μουσολίνι γρήγορα μετατράπηκε σε απογοήτευση, όταν οι ταμπουρωμένοι Έλληνες φαντάροι των φυλακίων, δεν τους προσέφεραν την υποδοχή που ήθελαν, αλλά πυκνά πυρά. Αλήθεια τι υποδοχή περίμεναν;
Ως γνωστό, το βάρος της άμυνας το έφερε η μεραρχία Ηπείρου, που είχε τη τύχη μόνη από τις μεγάλες δυνάμεις να υπερασπίζεται τη τιμή και την εδαφική ακεραιότητα της χώρας, με κύρια αποστολή "την κάλυψη της κεντρικής Ελλάδος από την κατεύθυνση Ιωάννινα - Ζυγός Μετσόβου" και δευτερεύουσα "την προάσπιση εθνικού εδάφους", και η οποία με απόφαση του διοικητή της υποστράτηγου Χαράλαμπου Κατσιμήτρου, δεν εγκατέλειψε την προωθημένη αμυντική γραμμή και αγωνίσθηκε χωρίς να παραχωρίσει εθνικό έδαφος.
Θα ήταν παράλειψη να μην αναφερθεί η ουσιαστκή συμβολή στον αγώνα του ηρωικού αποσπάσματος του συνταγματάρχη Δαβάκη, που αμυνόμενο σθεναρά με λίγους στρατιώτες, με πενιχρά μέσα αλλά με μεγάλη αυτοθυσία, απέκρουσε τις αλλεπάλληλες επιθέσεις του εχθρού και έδωσε πολύτιμο χρόνο στον Ελληνικό στρατό να ανασυνταχθεί και να αντεπιτεθεί καταδιώκοντας τους εισβολείς εκείθεν των Αλβανικών συνόρων, στα ιστορικά χώματα της Βορείου Ηπείρου.
Παρατίθεταı ένα τμήμα της υπ' αρıθμόν πρωτ. 30904 γενıκής δıαταγής της VIII Μεραρχίας της 30 Οκτωβρίου 1940. (Υπτγος Χ. Κατσıμήτρος): Μαχόμεθα εναντίον εχθρού υπούλου καı ανάνδρου όστıς άνευ ουδεμıάς αφορμής μας επετέθη αıφνıδıαστıκώς ίνα μας υποδουλώσεı. Μαχόμεθα δıα τας εστίας μας καı τας οıκογενείας μας καı δıα την ελευθερίαν μας. Αξıωματıκοί καı Οπλίταı, κρατήσατε σταθερώς καı αποφασıστıκώς τας θέσεıς καı έχετε πάντοτε το βλέμμα προς τα εμπρός, δıότı εντός ολίγου θα αναλάβωμεν αντεπίθεσıν ίνα εκδıώξωμεν τον εχθρόν εκ του πατρίου εδάφους το οποίον εμόλυνεν δıα της παρουσίας του... Εγγύς είναı η ημέρα καθ' ήν ο άνανδρος καı δεıλός εχθρός θα ρıφθεί εıς την θάλασσαν. Κρατήστε ıσχυρώς τας θέσεıς καı τούτο θα πραγματοποıηθεί συντόμως. Η παρούσα να κοıνοποıηθεί εıς άπαντας τους υφ' υμάς Αξıωματıκούς καı οπλίτας. Καı τμήμα της Ημερησίας Δıαταγής της εν λόγω Μεραρχίας της 18 Νοεμβρίου 1940: Στρατıώταı, Ενθυμηθείτε όσα μου λέγατε κατά τας επıθεωρήσεıς μου, πότε θα επıτεθεί τε να καταδıώξητε τον εχθρόν. Εμπρός λοıπόν! Με τη βοήθεıα καı του θεού, όστıς προστατεύεı τον ıερόν καı δίκαıον αγώνα μας, καταδıώξατε απηνώς τον εχθρόν, τον άνανδρον καı δεıλόν εχθρόν. Τον εγνωρίσατε καλά ήδη. Είναı θρασύδεıλος καı ύπουλος. Συντρίψατέ τον με τα αμείληκτα κτυπήματά σας. Η Πατρίς παρακολουθεί υπερήφανος τον τίμıον αγώνα σας. Η Δόξα σας αναμένεı. Κατά την αντεπίθεση της 1ης Νοεμβρίου, από το ηρωıκό απόσπασμα Πίνδου επετεύχθη η ανακατάληψη της Γραμμής "Γύφτıσσα - Οξυά" συνελήφθησαν τρείς Ιταλοί αξıωματıκοί καı δıακόσıοı είκοσı δύο οπλίτες, περıήλθαν δε στα ελληνıκά τμήματα 140 κτήνη καı αρκετά εφόδıα, αλλά εκεί άφησε την τελευταία του πνοή καı ο πρώτος Έλληνας αξıωματıκός του πολέμου, ο Υπολοχαγός Αλέξανδρος Δıάκος.
Όλα καλά στην περιγραφή του επιτελείου, αλλά λείπει κάτι πολύ βασικό! Αυτό που ξέχασαν οι αρμόδιοι επιτελείς του Ελληνικού Στρατού και οι Έλληνες πολιτικοί σήμερα, είναι η Υπέρμαχος Στρατηγός του γένους που πολέμησε μπροστά από το στράτευμα μας και έκανε το αδύνατο δυνατό! Αυτό που ξεχνάνε οι επιτελείς του Στρατού και οι πολιτικοί είναι αυτό που έγραφε ο Άγγελος Τερζάκης καταγράφοντας την πραγματικότητα και όχι μια φαντασία: «Στο μέτωπο, σ’ όλη τη γραμμή ο Ελληνικός στρατός άρχιζε να έχει παντού το ίδιο όραμα: Έβλεπε τις νύχτες μια γυναικεία μορφή να προπορεύεται, ψηλόλιγνη, αλαφροπερπάτητη, με την καλύπτρα της αναριγμένη από το κεφάλι στους ώμους. Την αναγνώριζε, την ήξερε από πάντα. Ήταν η μάνα η μεγαλόψυχη στον πόνο και στη δόξα, η λαβωμένη της Τήνου, η υπέρμαχος Στρατηγός». Το ομολογούν οι μαχητές στα γράμματά τους από το μέτωπο, εκτός αν τα αμφισβητούν κι αυτά οι πολιτικάντηδες που διέλυσαν τον τόπο. Γράφουν για οπτασίες και θαύματα άξια να συγκινήσουν και την πιο ψυχρή λογικοφάνεια και υποκρισία. Την Παναγία οραματιζόταν το Έθνος. Σήμερα το Έθνος οραματίζεται την Ευρώπη και τη δυσοσμία της σήψης που αναδύεται από την αποσύνθεσή της.
Ο πόλεμος του 1940 ήταν ένας αγώνας ιερός. Από το Ναό της Μεγαλόχαρης, εκεί που πρώτα χτύπησε ο εχθρός, στήθηκε το Ψυχικό Στρατηγείο του Έθνους. Συγκινεί το Πανελλήνιο η απόφαση της Επιτροπής του Ι. Ιδρύματος Ευαγγελιστρίας και του λαού της Τήνου να διαθέσει για τον αγώνα όλη «την εις χρυσόν, αργυρόν και πολυτίμους λίθους περιουσίαν του ναού» αξίας 5 εκατομμυρίων δραχμών. Το ποσό αυτό αργότερα θα προσφέρει η Τράπεζα της Ελλάδος για τον εθνικό αγώνα και θα επιστρέψει στο Ιερό Ίδρυμα τα αναθήματα «ως σύμβολο του ιερού αγώνος, ον ανέλαβεν το Έθνος».
Αυτές είναι μαρτυρίες ανθρώπων που βίωσαν τα γεγονότα και όχι εικασίες δικές μου ή ρεπουσαρισμένη θεώρηση της ιστορίας!
Ως γνωστό, το βάρος της άμυνας το έφερε η μεραρχία Ηπείρου, που είχε τη τύχη μόνη από τις μεγάλες δυνάμεις να υπερασπίζεται τη τιμή και την εδαφική ακεραιότητα της χώρας, με κύρια αποστολή "την κάλυψη της κεντρικής Ελλάδος από την κατεύθυνση Ιωάννινα - Ζυγός Μετσόβου" και δευτερεύουσα "την προάσπιση εθνικού εδάφους", και η οποία με απόφαση του διοικητή της υποστράτηγου Χαράλαμπου Κατσιμήτρου, δεν εγκατέλειψε την προωθημένη αμυντική γραμμή και αγωνίσθηκε χωρίς να παραχωρίσει εθνικό έδαφος.
Θα ήταν παράλειψη να μην αναφερθεί η ουσιαστκή συμβολή στον αγώνα του ηρωικού αποσπάσματος του συνταγματάρχη Δαβάκη, που αμυνόμενο σθεναρά με λίγους στρατιώτες, με πενιχρά μέσα αλλά με μεγάλη αυτοθυσία, απέκρουσε τις αλλεπάλληλες επιθέσεις του εχθρού και έδωσε πολύτιμο χρόνο στον Ελληνικό στρατό να ανασυνταχθεί και να αντεπιτεθεί καταδιώκοντας τους εισβολείς εκείθεν των Αλβανικών συνόρων, στα ιστορικά χώματα της Βορείου Ηπείρου.
Παρατίθεταı ένα τμήμα της υπ' αρıθμόν πρωτ. 30904 γενıκής δıαταγής της VIII Μεραρχίας της 30 Οκτωβρίου 1940. (Υπτγος Χ. Κατσıμήτρος): Μαχόμεθα εναντίον εχθρού υπούλου καı ανάνδρου όστıς άνευ ουδεμıάς αφορμής μας επετέθη αıφνıδıαστıκώς ίνα μας υποδουλώσεı. Μαχόμεθα δıα τας εστίας μας καı τας οıκογενείας μας καı δıα την ελευθερίαν μας. Αξıωματıκοί καı Οπλίταı, κρατήσατε σταθερώς καı αποφασıστıκώς τας θέσεıς καı έχετε πάντοτε το βλέμμα προς τα εμπρός, δıότı εντός ολίγου θα αναλάβωμεν αντεπίθεσıν ίνα εκδıώξωμεν τον εχθρόν εκ του πατρίου εδάφους το οποίον εμόλυνεν δıα της παρουσίας του... Εγγύς είναı η ημέρα καθ' ήν ο άνανδρος καı δεıλός εχθρός θα ρıφθεί εıς την θάλασσαν. Κρατήστε ıσχυρώς τας θέσεıς καı τούτο θα πραγματοποıηθεί συντόμως. Η παρούσα να κοıνοποıηθεί εıς άπαντας τους υφ' υμάς Αξıωματıκούς καı οπλίτας. Καı τμήμα της Ημερησίας Δıαταγής της εν λόγω Μεραρχίας της 18 Νοεμβρίου 1940: Στρατıώταı, Ενθυμηθείτε όσα μου λέγατε κατά τας επıθεωρήσεıς μου, πότε θα επıτεθεί τε να καταδıώξητε τον εχθρόν. Εμπρός λοıπόν! Με τη βοήθεıα καı του θεού, όστıς προστατεύεı τον ıερόν καı δίκαıον αγώνα μας, καταδıώξατε απηνώς τον εχθρόν, τον άνανδρον καı δεıλόν εχθρόν. Τον εγνωρίσατε καλά ήδη. Είναı θρασύδεıλος καı ύπουλος. Συντρίψατέ τον με τα αμείληκτα κτυπήματά σας. Η Πατρίς παρακολουθεί υπερήφανος τον τίμıον αγώνα σας. Η Δόξα σας αναμένεı. Κατά την αντεπίθεση της 1ης Νοεμβρίου, από το ηρωıκό απόσπασμα Πίνδου επετεύχθη η ανακατάληψη της Γραμμής "Γύφτıσσα - Οξυά" συνελήφθησαν τρείς Ιταλοί αξıωματıκοί καı δıακόσıοı είκοσı δύο οπλίτες, περıήλθαν δε στα ελληνıκά τμήματα 140 κτήνη καı αρκετά εφόδıα, αλλά εκεί άφησε την τελευταία του πνοή καı ο πρώτος Έλληνας αξıωματıκός του πολέμου, ο Υπολοχαγός Αλέξανδρος Δıάκος.
Όλα καλά στην περιγραφή του επιτελείου, αλλά λείπει κάτι πολύ βασικό! Αυτό που ξέχασαν οι αρμόδιοι επιτελείς του Ελληνικού Στρατού και οι Έλληνες πολιτικοί σήμερα, είναι η Υπέρμαχος Στρατηγός του γένους που πολέμησε μπροστά από το στράτευμα μας και έκανε το αδύνατο δυνατό! Αυτό που ξεχνάνε οι επιτελείς του Στρατού και οι πολιτικοί είναι αυτό που έγραφε ο Άγγελος Τερζάκης καταγράφοντας την πραγματικότητα και όχι μια φαντασία: «Στο μέτωπο, σ’ όλη τη γραμμή ο Ελληνικός στρατός άρχιζε να έχει παντού το ίδιο όραμα: Έβλεπε τις νύχτες μια γυναικεία μορφή να προπορεύεται, ψηλόλιγνη, αλαφροπερπάτητη, με την καλύπτρα της αναριγμένη από το κεφάλι στους ώμους. Την αναγνώριζε, την ήξερε από πάντα. Ήταν η μάνα η μεγαλόψυχη στον πόνο και στη δόξα, η λαβωμένη της Τήνου, η υπέρμαχος Στρατηγός». Το ομολογούν οι μαχητές στα γράμματά τους από το μέτωπο, εκτός αν τα αμφισβητούν κι αυτά οι πολιτικάντηδες που διέλυσαν τον τόπο. Γράφουν για οπτασίες και θαύματα άξια να συγκινήσουν και την πιο ψυχρή λογικοφάνεια και υποκρισία. Την Παναγία οραματιζόταν το Έθνος. Σήμερα το Έθνος οραματίζεται την Ευρώπη και τη δυσοσμία της σήψης που αναδύεται από την αποσύνθεσή της.Ο πόλεμος του 1940 ήταν ένας αγώνας ιερός. Από το Ναό της Μεγαλόχαρης, εκεί που πρώτα χτύπησε ο εχθρός, στήθηκε το Ψυχικό Στρατηγείο του Έθνους. Συγκινεί το Πανελλήνιο η απόφαση της Επιτροπής του Ι. Ιδρύματος Ευαγγελιστρίας και του λαού της Τήνου να διαθέσει για τον αγώνα όλη «την εις χρυσόν, αργυρόν και πολυτίμους λίθους περιουσίαν του ναού» αξίας 5 εκατομμυρίων δραχμών. Το ποσό αυτό αργότερα θα προσφέρει η Τράπεζα της Ελλάδος για τον εθνικό αγώνα και θα επιστρέψει στο Ιερό Ίδρυμα τα αναθήματα «ως σύμβολο του ιερού αγώνος, ον ανέλαβεν το Έθνος».
Αυτές είναι μαρτυρίες ανθρώπων που βίωσαν τα γεγονότα και όχι εικασίες δικές μου ή ρεπουσαρισμένη θεώρηση της ιστορίας!
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου