Η ήττα της Δύσης στην Νότια Σερβία (3)

Πώς σχολιάζετε το γεγονός ότι ο ηγέτης της αντιπολίτευσης Ζoran Zaev υποσχέθηκε ότι τα Αλβανικά θα είναι η δεύτερη επίσημη γλώσσα στην πΓΔΜ και θα πρέπει να διδάσκεται από το νηπιαγωγείο και άνω, αλλά και το γεγονός ότι μια ημέρα μετά τις επιθέσεις στο Κumanovo, χαμογελούσε, βγάζοντας φωτογραφίες με μέρος οπαδών του KLA καθώς στεκόταν στο σημείο όπου το αίμα από τους πεσόντες Σκοπιανούς ήρωες ακόμα ήταν νωπό; Αισθάνεστε ότι αυτό, σε συνδυασμό με την παρουσία του αντι-Σκοπιανού Βουλγάρου πολιτικού Sergey Stanishev στη διαμαρτυρία της αντιπολίτευσης, μπορεί να θεωρηθεί ως μια διαμόρφωση της συμμετοχής της αντιπολίτευσης στο σκοτεινό σενάριο για τη διαίρεση της πΓΔΜ;

Οπωσδήποτε, αυτό είναι σίγουρα αλήθεια. Ο ρόλος του Ζaev ήταν πάντα αυτός του διασπαστή, όχι του γεφυροποιού, αλλά στρατηγικά χρησιμοποιεί την ψευδή ρητορική της αλληλεγγύης με σκοπό την προώθηση των διασπαστικών σχεδίων του. Ο Ζaev από μόνος του δεν είναι τίποτα, αλλά οι άνθρωποι και οι εξουσίες πίσω από αυτόν είναι τα πάντα και θέλουν να χρησιμοποιήσουν την πολιτική τους μεσολάβηση για να αναγγείλουν την ομοσπονδοποίηση της χώρας. Αν αυτό μπορεί να επιτευχθεί, τότε η χώρα θα είναι ήδη εκ των πραγμάτων διχοτομημένη βάσει εθνικών και γεωγραφικών θέσεων, με αποτέλεσμα τα Σκόπια να γίνουν μια διαιρεμένη πόλη όπως ήταν κάποτε το Βερολίνο της Γερμανίας και όπως εξακολουθεί να είναι η Λευκωσία της Κύπρου. Η ενθάρρυνση του εθνικισμού εθνοτικής μειονότητας σε ένα πολυπολιτισμικό κράτος είναι ένας εγγυημένος τρόπος για να οξύνει κανείς τις υφιστάμενες εντάσεις και να υποδαυλίσει μια διεθνή κρίση, όλα με σκοπό τη δημιουργία ενός άλλοθι για διεθνή παρέμβαση για την επισημοποίηση της διαίρεσης της χώρας. Τέτοιου είδους εξωτερική παρέμβαση δεν πρέπει να είναι υποχρεωτικά στρατιωτική, αλλά θα μπορούσε επίσης να είναι πολιτική (πχ. συνομιλίες με τη μεσολάβηση της Ε.Ε. ή/και του ΝΑΤΟ) ή οικονομικής (πχ. κυρώσεις κατά της νόμιμης κυβέρνησης).

Όσον αφορά στις απεχθείς ενέργειες του Ζaev στο Κumanovo, είναι εξαιρετικά άξεστες και δείχνουν ότι δεν έχει πραγματικά καμία ντροπή στην επιδίωξη του για την εξουσία. Ο άνθρωπος αυτός είναι ένας μεγαλομανής που τρέφει επίσης ένα σύνδρομο ναρκισσισμού (εξ ου και οι γελαστές φωτογραφίες του κατά τη διάρκεια μιας περιόδου εθνικού πένθους), που εφόσον νομίζει ότι μερικές εικόνες με τρομοκράτες θα αυξήσουν τη δύναμη και τη φήμη του, όπως είδαμε, δεν θα σκεφτεί δύο φορές για να το κάνει. Περιμένω ότι ο Ζaev θα συνεχίσει περισσότερα από αυτά τα τεχνάσματα, με το κάθε ένα να είναι πιο τολμηρό από το προηγούμενο. Όπως πολύ σωστά επισημάνατε, παιδιαρίζει με τρομοκράτες υποστηρικτές και αυτό μου θυμίζει μια φωτογραφία της συνόδου του John McCain με τους τρομοκράτες του ISIL, στην Συρία. Δεν υπάρχει πραγματικά καμία διαφορά αν το καλοσκεφθεί κανείς, εκτός από το γεγονός ότι ο McCain έχει πράγματι κάποιο βαθμό ισχύος και επιρροής, ενώ ο Ζaev είναι ένας υπηρέτης που είναι ανησυχητικά απελπισμένος και για τα δύο. Μπορεί να κοιτάζει στα μάτια σαν τα σκυλιά, αλλά αυτοί θα τον αντιμετωπίζουν πάντα σαν ένα νόθο κουτάβι και θα τον εγκαταλείψουν, εάν παύσει να είναι χρήσιμος για αυτούς.

Μπορεί να είναι για αυτούς τους λόγους που ο Ζaev δημοσιοποιεί τις αντι-Σκοπιανές συνεργασίες του με τον KLA και τον αντι-Σκοπιανό Stanischev. Θα μπορούσε να διαχειριστεί προφανώς αυτές τις σχέσεις παρασκηνιακά και να μην δημοσιοποιεί καμία από αυτές, αλλά είναι ανήσυχος για να «αποδείξει την αξία του» στα σχέδια της αλλαγής του καθεστώτος από τις ΗΠΑ, έτσι ώστε να μην παραγκωνιστεί και αντικατασταθεί από τον Branko Crvenkovski (το οποίο είναι αναπόφευκτο, αλλά ο αφελής Ζaev δεν το βλέπει ακόμα αφού είναι τόσο μεθυσμένος με τα όνειρα της δύναμης και της διεθνούς φήμης). Οι εξωφρενικές ενέργειές του, της προδοσίας του κράτους, κατευθύνονται εξίσου τόσο για να καθησυχάσουν τους Αμερικανούς και τους δυτικούς χειριστές του, όσο και για να υποκινήσουν την εσωτερική πέμπτη φάλαγγα. Μέσα από αυτό το πρίσμα, ο Ζaev δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα αδύναμο άνθρωπο που αισθάνεται ότι οι τελευταίες ευκαιρίες του για δύναμη και φήμη ξεγλιστράνε γρήγορα μέσα από τα χέρια του, εξ ου και οι απελπισμένες και αξιολύπητες ενέργειές του τον περασμένο μήνα.

[ Αρχή ] [ Προηγούμενο μέρος ] [ Συνεχίζεται... ]