Στέργιος ο αγρότης

Χωρίς κανέναν επιπλέον σχολιασμό, παραθέτω ένα χιουμοριστικό αλλά ρεαλιστικό κείμενο, που περιγράφει, με αρκετή δόση υπερβολής, πολύ εύστοχα το ζήτημα των αγροτών (και όχι μόνο). Το κείμενο δημοσιεύθηκε στον ιστότοπο της e-forologia και ήρθε σε γνώση μου από την Μ.Δ., που γι' αυτό την ευχαριστώ πολύ.

Γεια σας. Με λένε Στέργιο και είμαι αγρότης. Αποφάσισα να επικοινωνήσω μαζί σας λόγω των κινητοποιήσεων για το ασφαλιστικό, το φορολογικό, τις επιδοτήσεις και γενικά διάφορα άλλα θέματα που απασχολούν τον αγροτικό κόσμο και κάθε τέτοια εποχή μας οδηγούν να κατασκηνώνουμε σ’ όλα τα σταυροδρόμια των εθνικών οδών.

Τα παρακάτω που σας γράφω, έχω βάλει το παιδί να τα ξαναλέει, επειδή ο Μήτσος (το παιδί), μαθητής της δευτέρας Λυκείου, θεωρεί ότι έτσι που μιλάω δεν θα με καταλαβαίνει κανένας. Εκτός από το παιδί (τον Μήτσο) έχω και δυο κορίτσια μικρότερα, μ’ αυτά ασχολείται η μάνα τους η Γίτσα (από το Γεωργία). Με την Γίτσα παντρευτήκαμε με συνοικέσιο, κάναμε τρία παιδιά, η Γίτσα σε κάθε παιδί έπαιρνε και από δέκα κιλά (το ίδιο και εγώ χωρίς να κάνω παιδιά) και πλέον οι σχέσεις μας καλύπτουν μόνο κοινωνικές υποχρεώσεις (Γάμους, κηδείες, βαφτίσια και εκκλησιασμό κάθε Πάσχα και Χριστούγεννα). Για τον Μήτσο έχω μεγάλα σχέδια που ακόμα τα σκέπτομαι.

Η ζωή κυλάει ήρεμα. Το πρωί, όταν ο καιρός το επιτρέπει, πηγαίνω στα χωράφια και πριν το μεσημέρι στο καφενείο. Τις πιο πολλές φορές πηγαίνω κατευθείαν στο καφενείο. Κάθε μεσημέρι, κατά τις 2, έρχεται ο Μήτσος στο καφενείο και με λέει πως τον είπε η μάνα του ότι το φαΐ είναι έτοιμο και να πάω να φάμε. Το λέω φεύγε εσύ και σε πέντε λεπτά έρχομαι, αλλά δεν πάω ποτέ. Αυτό γίνεται τα τελευταία πέντε χρόνια. Γενικά από την μαγειρική της Γίτσας, προτιμάω παντσέτα στα κάρβουνα που κάνει ο Θανάσης, ιδιοκτήτης και μετρ το καφενείου.

Γενικά, η ζωή κυλάει ήσυχα, κάτι βγαίνει από τα χωράφια, μας δίνουν και επιδοτήσεις για αγρανάπαυση και συνεπώς πληρώνεσαι και δεν πατάς στο χωράφι που αναπαύεται. Μόνο την περίοδο των φορολογικών δηλώσεων με εκνευρίζει ο Λιάκος ο λογιστής. Κατ’ αρχήν μιλάει ακατανόητα (αντικειμενικό σύστημα, λογιστικά κέρδη) και κάτι τέτοιες ανοησίες για να κάνει τον μορφωμένο. Τον αγριεύω και τον λέω ότι θα αλλάξω λογιστή και συνέρχεται. Μετά με λέει ότι πρέπει να πληρώσω φόρο πέντε χιλιάρικα, εγώ τον λέω ότι παραπάνω από τριακόσια ευρώ δεν δίνω, τον αγριεύω ξανά και τελικά πληρώνω τριακόσια ευρώ. Ο Λιάκος είναι και ακριβός, θέλει εκατό ευρώ τον χρόνο και μια φορά τον είπα ότι άμα είχα την Ολυμπιακή θα έδινα λιγότερα για λογιστή, αυτός με είπε ότι έκλεισε η Ολυμπιακή και κάπου εκεί τέλειωσε η κουβέντα.

Από πολιτικής άποψης κινούμαι στον μεσαίο χώρο και ανάλογα με ποιόν κατεβαίνει βουλευτής ο κ. Κώστας, αυτόν ψηφίζω. Βασικά ψηφίζω τον κ. Κώστα ο οποίος είναι ο δικός μας άνθρωπος και μας λύνει πάντοτε τα προβλήματα, θα έρθει στο γάμο όταν θα παντρέψουμε τα κορίτσια και κάτι θα κάνει με τον Μήτσο να έρθει κοντά φαντάρος και να τον βρει δουλειά στο Δημόσιο. Προς το παρόν, δεν έχω κανένα παράπονο, επειδή πάντα με σβήνει τις κλήσεις, γιατί κάθε φορά που κατεβαίνω στην πόλη με το τρακτέρ, όπου και να το παρατήσω μου λεν ότι απαγορεύεται. Στην πόλη δεν κατεβαίνω και πολύ. Λόγου χάρη πέρυσι με πήρε το κεφάλι η Γίτσα να πάω σε γιατρό, επειδή είχε πρηστεί το μεγάλο δάχτυλο στο ένα πόδι. Με πήρε αίμα, με εξέτασε και την άλλη ημέρα είχε κάτι χαρτιά και μου έλεγε κάτι που δεν καταλάβαινα, ότι λόγω της διατροφής μου με κρέατα συνέχεια είχα ουρικό οξύ, χοληστερίνη και τριγλυκερίδια, εγώ κουνούσα το κεφάλι μην νομίσει ότι δεν καταλάβαινα τη γλώσσα που μιλούσε. Μου έδωσε μια συνταγή, πήρα το τρακτέρ και ξεκίνησα για το χωριό, έκανα μπαλάκι τα χαρτιά του γιατρού και τα αμόλησα στα χωράφια. Τζάμπα το πενηντάρικο. Τα χάπια όταν τα θυμάμαι τα παίρνω, και μετά πίνω τσίπουρο γιατί είναι σκέτη πίκρα.

Όπως σας είπα, κάθε Γενάρη, παίρνουμε όλοι τα τρακτέρ και κατεβαίνουμε στη διασταύρωση για να διαμαρτυρηθούμε. Έχουμε πλήρη εξοπλισμό, γιατί καθόμαστε εκεί ίσα με δυο βδομάδες. Κατ’ αρχάς, στήνουμε τσαρδιά με πλαστικά από τα λιπάσματα για να μην γίνουμε μούσκεμα. Μέσα βάζουμε ξυλόσομπες και τις μπουμπουνίζουμε και καθόμαστε και συζητάμε για πολλά θέματα και πολιτικά, αλλά κυρίως για ποδοσφαιρικά. Ο Θανάσης, μετακομίζει από το καφενείο και στήνει και αυτός εκεί την ψησταριά του και εμείς τρώμε συνέχει παντσέτες και πίνουμε τσίπουρο. Περνάμε πολύ ωραία και κάποια βράδια ο Θανάσης τηγανίζει αυγά με παστουρμά (με το τσιμένι) και κάθε τόσο έρχεται και ο κ. Κώστας ο Βουλευτής και μας βγάζει λόγο. Ούτε ακούω, ούτε καταλαβαίνω, αλλά χειροκροτώ. Είναι και ο Λιάκος ο λογιστής εκεί, με λέει να προσέξω γιατί η Εφορεία θα με τα πάρει όλα, εγώ τον αγριεύω πάλι και τον λέω ότι να κανονίσει να πληρώσω τριακόσια ευρώ.

[ συνεχίζεται ... ]