Α(να)ξιοκρατίας το ανάγνωσμα

Η είδηση της ημέρας δεν θα μπορούσε να είναι άλλη παρά η μετά από μία εικοσαετία (καλά διαβάσατε) "αποκατάσταση" των 1.720 επιτυχόντων του γραπτού διαγωνισμού 8/1997 του Ανωτάτου Συμβουλίου Επιλογής Προσωπικού (ΑΣΕΠ). Από αυτούς οι 434 είναι επιτυχόντες Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης (ΠΕ), οι 243 Τεχνολογικής Εκπαίδευσης (ΤΕ) και οι 1.043 Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης (ΔΕ).

Άλλος λίγο, άλλος πολύ, όλοι οι Έλληνες έχουμε αποδεχθεί την σκληρή πραγματικότητα του ευρύτερου δημοσίου τομέα, που είναι στελεχωμένος αποκλειστικά και μόνο από μισθοφόρους κομματικούς υπαλλήλους, όπου η μόνη "υπηρεσία" που παρέχουν είναι η συντήρηση του σάπιου πολιτικού συστήματος και η διατήρηση της διαπλοκής και της σήψης με τα διεφθαρμένα και ανθελληνικά κόμματα.

Ανάμεσα σε αυτόν τον μισθοφορικό στρατό από κηφήνες, που δεν παράγουν τίποτε αλλά μόνο καταναλώνουν τον κόπο άλλων, υπάρχει ένα ελάχιστο ποσοστό υπαλλήλων με συνείδηση, φιλότιμο και ηθική. Σε όποια δημόσια υπηρεσία και να κοιτάξει κανείς θα δει πως υπάρχει ένας/μία φιλότιμος/η υπάλληλος, το πολύ-πολύ καμιά φορά να είναι δύο αυτοί οι φιλότιμοι, που κρατούν ολόκληρη την υπηρεσία, ενώ ταυτόχρονα πλαισιώνονται από αγενείς "περιφερόμενους Ιουδαίους" κομματικά διορισμένους συναδέλφους τους, που το μόνο που παράγουν είναι φασαρία, εκνευρισμός και χυδαιότητα.

Επειδή, δυστυχώς για το σύστημα, οι φιλότιμοι υπάλληλοι μετά από πολλές δεκαετίες σκληρής δουλειάς κάτω από αντίξοες -και απάνθρωπες πολλές φορές- συνθήκες κάποια στιγμή συνταξιοδοτούνται, πρέπει να αντικατασταθούν.Έτσι ανά εικοσαετία, περίπου, γίνονται δεκτοί κάποιοι επιτυχόντες από τους διαγωνισμούς της "ανεξάρτητης αρχής" του ΑΣΕΠ.

Όσοι άντεξαν στην μακρά αναμονή του διορισμού τους έχουν μπροστά τους το "λαμπρό μέλλον" στον ρόλο του "νέου κορόιδου" (κατά την θεώρηση του πολιτικού συστήματος) της υπηρεσίας όπου θα τοποθετηθούν. Όλο αυτό το "παραμυθένιο" σκηνικό του ευρύτερου δημοσίου τομέα αποθρασύνει τους πολιτικάντηδες και την παχύτητα των λεγομένων τους (και όχι μόνο), που με περίσσιο θράσος αστειεύονται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με τα έργα τους, ήτοι τα χάλια της Ελλάδος (βλ. συνημμένη φωτογραφία).

Δεν τα φάγαμε μαζί γιατί δεν είμαστε όλοι λιμασμένοι λιγούρηδες! Βέβαια ο σοφός λαός λέει πως «τα μάτια του γουρουνιού, βλέπουν τα πάντα γουρουνίσια», αλλά αυτό δεν σημαίνει πως θα τρελαθούμε κιόλας! Ούτε οι ανά εικοσαετία διορισμοί σημαίνουν αξιοκρατία, ούτε η αναζήτηση συνενόχων σημαίνει αυτοκριτική.