Ο φόνος είναι η εξωτερική πολιτική της Washington

Η άποψη του Dr. Paul Vraig Roberts σε ότι αφορά στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ έχει βαρύνουσα σημασία με δεδομένο το ότι είναι ένας άνθρωπος, που γνωρίζει πολύ καλά και "εκ των έσω" την Αμερικανική πολιτική. Το παρακάτω άρθρο του είναι αρκετά σημαντικό και γι' αυτό το παραθέτω αυτούσιο στην μετάφρασή μου από το Αγγλικό κείμενο.

Η Washington έχει μια μακρά παράδοση στις σφαγές ανθρώπων, όπως για παράδειγμα η σφαγή των Ινδιάνων από τους εγκληματίες πολέμου Sherman και Sheridan και οι ατομικές βόμβες, που έπεσαν στον Ιαπωνικό άμαχο πληθυσμό. Ωστόσο η Washington έχει πια προχωρήσει από τις περιοδικές σφαγές, στις σφαγές πλήρους απασχόλησης. Από το καθεστώς Clinton και μετά, η σφαγή πολιτών-αμάχων έχει γίνει ένα καθοριστικό χαρακτηριστικό των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής.

Η Washington είναι υπεύθυνη για την καταστροφή της Γιουγκοσλαβίας και της Σερβίας, του Αφγανιστάν, του Ιράκ, της Λιβύης, της Σομαλίας, καθώς και τμήματος της Συρίας. Η Washington επέτρεψε την επίθεση της Σαουδικής Αραβίας στην Υεμένη, την επίθεση της Ουκρανίας στις πρώην Ρωσικές επαρχίες της, και, την καταστροφή της Παλαιστίνης και του Παλαιστινιακού λαού από το Ισραήλ.

Η δολοφονική μανία του Αμερικανικού κράτους στην Μέση Ανατολή και στην Βόρεια Αφρική κατέστη δυνατή εξαιτίας της στάσης των Ευρωπαίων, που παρείχαν διπλωματική και στρατιωτική κάλυψη στα εγκλήματα της Washington. Σήμερα οι Ευρωπαίοι πλήττονται από τις συνέπειες καθώς κατακλύζονται από τα εκατομμύρια των προσφύγων των πολέμων της Washington. Οι Γερμανίδες, που βιάζονται από τους πρόσφυγες μπορούν να κατηγορήσουν την καγκελάριο τους, μια μαριονέτα της Washington, επειδή βοήθησε να πραγματοποιηθεί η σφαγή εξαιτίας της οποίας οι πρόσφυγες τρέπονται σε φυγή και καταφεύγουν στην Ευρώπη.

Στο άρθρο, που υπάρχει εδώ, η Mattea Kramer επισημαίνει ότι η Washington έχει προσθέσει στα εγκλήματά της την μαζική δολοφονία αμάχων με μη επανδρωμένα αεροσκάφη και πυραύλους σε γάμους, σε κηδείες, σε παιδικούς αγώνες ποδοσφαίρου, σε ιατρικά κέντρα και στα σπίτια των ανθρώπων. Τίποτα δεν μπορεί να απεικονίσει καλύτερα την έλλειψη της ηθικής ακεραιότητας και της ηθικής συνείδησης του Αμερικανικού κράτους και του πληθυσμού, που το ανέχεται με την υπεροπτική περιφρόνηση των χιλιάδων δολοφονημένων αθώων ως «παράπλευρες απώλειες».

Αν υπάρχει κάποια κατακραυγή από τους Ευρωπαίους, τους Καναδούς, τους Αυστραλούς και τους Ιάπωνες υποτελείς της, είναι πολύ υποτονική για να ακουστεί στις ΗΠΑ.

[ συνεχίζεται ... ]