Η φτώχεια απέναντι στην δυτική αλαζονεία

Την ώρα που η παγκόσμια οικονομία βαδίζει από ύφεση σε κατάρρευση, την εποχή που οι συνθήκες διαβίωσης γίνονται κάθε μέρα και πιο δύσκολες, σε μία παγκόσμια πραγματικότητα που συγκεντρώνει τον πλούτο στους λίγους και εξαθλιώνει τους πολλούς, έρχεται η World Bank (Παγκόσμια Τράπεζα) να δηλώσει δια του προέδρου της, Jim Yong Kim, πως «Αυτή είναι η καλύτερη είδηση της ημέρας. Αυτές οι προβλέψεις δείχνουν ότι είμαστε η πρώτη γενιά στην ανθρώπινη ιστορία που μπορεί να βάλει ένα τέλος στην ακραία φτώχεια».

Πρόκειται για ειρωνεία; Για άγνοια της πραγματικότητος; Για δήλωση εντυπωσιασμού; Για μια προσπάθεια αποπροσανατολισμού της παγκόσμιας κοινής γνώμης; Τι ακριβώς σημαίνει αυτή η δήλωση του "εξωγήινου" Jim Yong Kim;

Η World Bank κατέφυγε στην πάγια τακτική της Δύσης, κατασκευάζοντας μία είδηση προκειμένου να δημιουργήσει ακόμα μια ψευδαίσθηση πως η πολιτική που ακολουθεί είναι πετυχημένη. Σύμφωνα, λοιπόν, με έκθεση της World Bank και μέχρι το τέλος του 2015, ποσοστό λιγότερο από το 10% του παγκόσμιου πληθυσμού θα ζει σε συνθήκες ακραίας φτώχειας. Αυτό που δεν εξηγήθηκε (σκόπιμα) επαρκώς είναι το ότι στον ορισμό της ακραίας φτώχειας συμπεριλαμβάνονται μόνο αυτοί που έχουν εισόδημα μικρότερο από περίπου 1,5 ευρώ την ημέρα!

Συνεχίζοντας την παράλογη παραδοχή, η World Bank "προβλέπει" πως η παγκόσμια φτώχεια θα μειωθεί φέτος σε σχέση με το 2012 από 902 εκατομμύρια άτομα που αντιστοιχούν στο 12,8% του παγκόσμιου πληθυσμού, σε 702 εκατομμύρια που αντιστοιχούν στο 9,6% του παγκόσμιου πληθυσμού. Το λανθασμένο(;) σκεπτικό της World Bank καταλήγει στον απόλυτο παραλογισμό πως ο ιστορικός στόχος της απαλοιφής της φτώχειας μέχρι το 2030 είναι εφικτός(!)

Τι, άραγε, θα έλεγε ο Jim Yong Kim στους κατοίκους της υποσαχάριας Αφρικής όπου κατοικούν οι μισοί φτωχοί όλου του πλανήτη που δεν έχουν προοπτική για καλύτερη ζωή ούτε το 3030; Τι θα έλεγε στους φτωχούς και εξαθλιωμένους που ζουν στην Ανατολική Ασία και δεν τους ξέρει κανείς; Τι θα έλεγε στους κατοίκους των εμπόλεμων περιοχών της γης που εκτός από την φτώχεια αντιμετωπίζουν καθημερινά την απειλή του θανάτου αλλά αυτό ουδόλων ενδιαφέρει τις μεγάλες δυνάμεις του πλανήτη; Τι θα έλεγε στην εξαθλιωμένη πλευρά της Ευρώπης και κυρίως στον Ελληνικό λαό που έχει μπροστά του έναν χειμώνα (κυριολεκτικά και μεταφορικά) που είναι αμφίβολο πως θα καταφέρει να διαβεί;

Είναι πολύ εύκολο στους γραβατωμένους χαρτογιακάδες υπαλλήλους των δυτικών βαρβάρων να προβαίνουν σε ανόητες και ανούσιες δηλώσεις. Είναι πολύ εύκολο για την έμπειρη στην προπαγάνδα Δύση να διηγείται τα παραμύθια της Χαλιμά και να τα παρουσιάζει ως πετυχημένη πολιτική. Η ουσία, όμως, δεν αλλάζει: Ο κόσμος καταστρέφεται οικονομικά, γιατί πρώτα δέχθηκε και αποδέχθηκε την ηθική και την πολιτισμική του απόλυτη παρακμή!