Δυτική υποκρισία (2)

Θέση στο φλέγον θέμα των ημερών πήρε και ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας, Wolfgang Schäuble, ο οποίος ζητά από τις Βρυξέλλες να υποχρεωθούν οι χώρες-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης να δημοσιοποιήσουν τους όρους των φορολογικών συμφωνιών τους με ορισμένες επιχειρήσεις. Όπως ανέφερε σήμερα ο εκπρόσωπός του, επικαλούμενος ένα μήνυμα που έστειλε την Τρίτη ο Schäuble στον Επίτροπο Οικονομικών και Φορολογικών Υποθέσεων, Pierre Moscovici, ο Γερμανός υπουργός «τάσσεται υπέρ μιας πρωτοβουλίας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής» που θα οδηγήσει στην αποκάλυψη αυτών των φορολογικών διευκολύνσεων.

Αυτή η φορολογική πρακτική, γνωστή ως "tax ruling", που έχει βρεθεί στο επίκεντρο μετά τις πρόσφατες αποκαλύψεις ότι την εφάρμοζε το Λουξεμβούργο, επιτρέπει σε μια επιχείρηση να ζητήσει εκ των προτέρων διευκρινίσεις για το πώς θα την αντιμετωπίσουν οι φορολογικές αρχές μιας χώρας και να λάβει ορισμένες νομικές εγγυήσεις. Αυτό επηρεάζει τον καταμερισμό των φορολογητέων κερδών μιας πολυεθνικής μεταξύ των θυγατρικών της που βρίσκονται σε διαφορετικές χώρες, γεγονός που της επιτρέπει να μειώσει τις φορολογικές της επιβαρύνσεις. «Φαίνεται σαν κάτι πολύ τεχνικό», σχολίασε κατά την ενημέρωση των δημοσιογράφων ο Martin Jäger, ο εκπρόσωπος του Schäuble, προσθέτοντας ότι μια τροποποίηση των Ευρωπαϊκών κανονισμών «θα είχε πολύ συγκεκριμένες συνέπειες».

Ο αγώνας κατά της φοροδιαφυγής αποτελεί βασική προτεραιότητα των χωρών της G20, του Οργανισμού για την Οικονομική Συνεργασία και Ανάπτυξη (ΟΟΣΑ) και της Ε.Ε. Όμως ο Γερμανός υπουργός θα ήθελε «να υπάρξει ουσιαστική επιτάχυνση των προσπαθειών», σύμφωνα πάντα με τον εκπρόσωπό του. Οι Ευρωπαίοι «δεν μπορούν να περιμένουν μέχρι τα τέλη του 2015», τη διορία που προβλέπεται για την ολοκλήρωση των εργασιών που είναι σε εξέλιξη στο πλαίσιο του σχεδίου το ΟΟΣΑ με την ονομασία Base Erosion and Profit Shifting (BEPS - Διάβρωση Βάσης και Μετατόπιση των Κερδών), ενός σχεδίου που εκπονήθηκε για την καταπολέμηση της φοροαποφυγής των πολυεθνικών, συνέχισε ο Jäger. Ο εκπρόσωπος παραδέχτηκε ότι σαφώς η παρέμβαση του Schäuble σχετίζεται με τις αποκαλύψεις που έγιναν την περασμένη εβδομάδα σχετικά με τη νομοθεσία του Λουξεμβούργου.

Να τονίσω στο σημείο αυτό πως ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας υπερασπίσθηκε τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Jean-Claude Juncker σε ότι αφορά στις επικρίσεις που δέχεται για τον ρόλο του στην ευνοϊκή φορολογική μεταχείριση πολυεθνικών εταιρειών στο Λουξεμβούργο.

«Η πρακτική είναι δυσάρεστη, αλλά η εκτόξευση προσωπικών κατηγοριών…Δεν υπήρξε παραβίαση νόμων. Το ίδιο πράγμα συνέβαινε και σε άλλες χώρες», δήλωσε ο Wolfgang Schäuble στο ραδιοφωνικό δίκτυο Inforadio rbb.

Όπως έγραψα και χτες (12/11), ο νέος πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, ο οποίος διετέλεσε πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου για μία εικοσαετία και υπουργός Οικονομικών στα 14 από αυτά τα χρόνια, ανέλαβε την πολιτική ευθύνη για ότι έχει συμβεί μετά τη δημοσιοποίηση των στοιχείων για τις φορολογικές συμφωνίες του Λουξεμβούργου σε 340 πολυεθνικές όπως είναι η Apple, η Amazon, η Ikea, η Pepsi, η Heinz, η Verizon και το AIG, οι οποίες ελαχιστοποιούσαν έτσι τους φόρους που κατέβαλαν.

Ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών έχει ασκήσει πιέσεις προς την Ευρωπαϊκή Ένωση για τη βελτίωση της ανταλλαγής φορολογικών στοιχείων μεταξύ των κρατών-μελών, ενώ ο Jean-Claude Juncker έχει δηλώσει ότι χρειάζεται η εισαγωγή Ευρωπαϊκής νομοθεσίας για ενιαία φορολογική βάση των επιχειρήσεων.

Προσωπικά δεν θεωρώ μεμπτή την τακτική του "tax rulling". Απεναντίας, βρίσκω ύποπτη την εμμονή της Ε.Ε. και κυρίως φαινομενικά ανεξήγητο το γεγονός ότι διώκει με τόσο πάθος τη χώρα και τους κανόνες που η ίδια δημιούργησε. Όσο για τον Juncker; Έχω μιλήσει κατ' επανάληψη και στο παρελθόν, θα το επαναλάβω και πάλι: Πρόκειται για μία κλασσική περίπτωση μαριονέτας. Τόσα χρόνια ήταν πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου και εφάρμοζε κατά γράμμα τις υποδείξεις των Βρυξελλών. Τώρα προσπαθεί να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα μόνο και μόνο για να μη χάσει τη θέση του. Ο οποιοσδήποτε και να ήταν στη θέση του, αν είχε μία στοιχειώδη υπόληψη θα δημοσιοποιούσε την τακτική της Ε.Ε. και θα την εγκαλούσε αντί να υπόκειται αυτός στην κριτική και το ανάθεμα τον Ευρωπαίων. Ο Juncker, όμως, προτιμάει τα μισόλογα από το ξεκαθάρισμα, προφανώς φοβούμενος την αποκαθήλωση του.