Σήμερα (25/3/2016), εορτή του Ευαγγελισμού στην πάλαι ποτέ ευσεβή και Ορθόδοξο Ελλάδα και νυν αθεϊστική και μουσουλμανοποιημένη, πιστεύω πως είναι όσο ποτέ επίκαιρο το άρθρο του πρωτ. Βασιλείου Ε. Βολουδάκη, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Ενοριακή Ευλογία». Το παραθέτω αυτούσιο και χωρίς κανένα σχόλιο ταυτιζόμενος πλήρως με αυτό.
Οἱ Ἐκκλησιαστικὲς καὶ οἱ Ἐθνικὲς ἑορτὲς εἶναι πάντοτε ὁρόσημα καὶ ὁδοδεῖκτες τοῦ παρόντος καὶ τοῦ μέλλοντος. Τῆς παρούσης ζωῆς καὶ τῆς Μελλούσης.
Εἰδικότερα στὸ Ἔθνος μας, οἱ Ἐθνικὲς ἑορτές –ὅπως αὐτή τῆς Ἐθνικῆς Παλιγγενεσίας, πού θά ἑορτάσουμε τήν ἡμέρα τοῦ Εὐαγγελισμοῦ, στίς 25 Μαρτίου– συμπίπτουν πάντοτε μὲ μεγάλες ἑορτὲς τῆς Ἐκκλησίας μας γιὰ νὰ τονίζουν σὲ ὅλους μας ὅτι ἡ Ἱστορία μας σ’ αὐτὴ τὴ γῆ εἶναι καὶ τὸ πρόκριμα γιὰ τὴν ζωή μας μετὰ θάνατον, γιὰ τὴν Αἰώνια Ζωή μας! Εἶναι, μάλιστα, χαρακτηριστικό τό γεγονός ὅτι στίς Ἐθνικές Ἐπετείους ἑορτάζουμε τήν ἡμέρα τῆς ἐνάρξεως τοῦ ἐνόπλου ἀγῶνος καί ὄχι τήν ἡμέρα τῆς νικηφόρου ἐκβάσεώς του. Καί τοῦτο, διότι «ἀπό Θεοῦ ἀρχόμεθα», ἀπό τόν Θεό πρέπει νά ἀρχίζουμε, ἀλλά καί γιατί ἡ βαθειά Πίστη μας σέ Ἐκεῖνον μᾶς δίδει τήν σιγουριά καί τήν ἀνάπαυση ὅτι θά ἐπιτρέψη νά μᾶς συμβῆ αὐτό πού μακροπρόθεσμα εἶναι τό πνευματικό μας συμφέρον καί ὄχι τό δικό μας κοντόφθαλμο θέλημα.
Αὐτὴ ἡ συμπόρευση τῆς Θρησκευτικότητός μας μὲ τὴν καθημερινότητά μας ἀπορρέει ἀπὸ τὰ Δόγματα τῆς Πίστεώς μας, ποὺ μᾶς ἐπιτάσσουν νὰ μὴν κάνουμε τίποτα στὴ ζωή μας τὸ ὁποῖο νὰ μὴν ἐκφράζη τὴν ἀκρίβεια τῆς Πίστεώς μας.
Δυστυχῶς, στὶς μέρες μας, αὐτὴ ἡ Ἀλήθεια ἔχει πάψει νὰ σημαίνεται στὴν διάνοια καὶ στὴν καρδιά μας, γιατί ὁ Προτεσταντικὸς τρόπος τῆς ζωῆς τοῦ Νεοέλληνα μᾶς ἔχει ὁδηγήσει νὰ θεωροῦμε ἐντελῶς ἄσχετη μὲ τὴν πνευματικότητά μας τὴν λειτουργία καὶ τὴν συμπεριφορὰ τοῦ Κράτους, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ κοροϊδευόμαστε πὼς ζοῦμε Χριστιανικά, ἐνῶ –λόγῳ τῆς Ἀθεϊστικῆς δομῆς τοῦ συγχρόνου Κράτους μας– ἡ προσωπικὴ καὶ ἡ οἰκογενειακὴ συμπεριφορὰ τῶν περισσοτέρων συμπατριωτῶν μας ἔχει ἀλλοιωθεῖ κάτω ἀπὸ τὴν συντριπτικὴ ἀνισότητα ἐπιρροῆς τῆς ἀθεϊστικῆς νοοτροπίας τοῦ Κράτους, ἔναντι τῆς σχεδὸν ἀφανισμένης Ἐκκλησιαστικῆς διδαχῆς, τὴν ὁποία, μάλιστα, πρέπει νὰ ἐπιζητῆ καὶ νὰ ἐπιλέγη κάθε Πιστὸς καταφεύγοντας μόνο στοὺς Ἱεροὺς Ναούς, ἀφοῦ ἀπὸ ὅλες τὶς ἄλλες πτυχὲς τῆς ζωῆς ἡ διδαχὴ αὐτὴ καὶ ἡ πρακτική της εἶναι ἐξαφανισμένες!
Ὡστόσο, τὸ πραγματικὸ νόημα τῆς ἀσυγχύτου ἀλλὰ καὶ ἀδιαιρέτου συζεύξεως τῶν Ἐκκλησιαστικῶν καὶ τῶν Ἐθνικῶν μας ἑορτῶν ἀγνοεῖται ἀπὸ τὴν πλειοψηφία τῶν Κληρικῶν καὶ τῶν Λαϊκῶν συμπατριωτῶν μας, οἱ ὁποῖοι ἔχουν στεγανοποιήσει τὴν Ἐκκλησιαστικοπνευματικὴ ζωή τους, νομίζοντας ὅτι δὲν κινδυνεύουν οὔτε αὐτοί, οὔτε τὰ παιδιὰ καὶ τὰ ἐγγόνια τους ἀπὸ τὴν ἀθεϊστικὴ ὀσμὴ ποὺ ἀποπνέει τὸ σύγχρονο Ἑλληνικὸ Κράτος, σὰν νὰ ζοῦσαν τὴν καθημερινή τους ζωὴ μέσα σὲ πνευματικὰ ἀποστειρωμένα σκάφανδρα!
[ συνεχίζεται... ]
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου