Μολών λαβέ!

480 π.Χ. Απόσπασμα από τα Ηθικά του Πλουτάρχου, τόμος β' σελίδα 346:

Λεγόντων δὲ τῶν ἐφόρων ὀλίγους ἄγειν αὐτὸν εἰς Θερμοπύλας, «οὐκ ἀλλὰ πλέονας», ἔφη, «πρὸς ἣν βαδίζομεν πρᾶξιν».

Πάλιν δὲ αὐτῶν εἰπόντων, «μή τι ἕτερον διέγνωκας ποιεῖν ἢ τᾶς παρόδω τὼς βαρβάρως κωλύειν;» «τῷ λόγῳ», ἔφη, «τῷ δ᾿ ἔργῳ ἀποθανούμενος ὑπὲρ τῶν Ἑλλήνων».

Γενόμενος δὲ ἐν Θερμοπύλαις πρὸς τοὺς συστρατιώτας εἶπε, «λέγοντι τὸν βάρβαρον ἐγγὺς γενόμενον προΐμεν, ἆμε δὲ χρονοτριβέειν· ἤδη γὰρ ἢ κανέομες τὼς βαρβάρως ἢ αὐτοὶ τεθνάμεν μέλλομες».

Λέγοντος δέ τινος, «ἀπὸ τῶν ὀιστευμάτων τῶν βαρβάρων οὐδὲ τὸν ἥλιον ἰδεῖν ἔστιν», «οὐκοῦν», ἔφη, «χάριεν, εἰ ὑπὸ σκιᾷ αὐτοῖς μαχεσόμεθα».

Ἄλλου δὲ εἰπόντος, «πάρεισιν ἐγγὺς ἡμῶν», «οὐκοῦν», ἔφη, «καὶ ἡμεῖς αὐτῶν ἐγγύς».

Εἰπόντος δέ τινος «ὦ Λεωνίδα, πρὸς πολλοὺς μετ' ὀλίγων διακινδυνεύσων οὕτω πάρει;» «εἰ μὲν οἴεσθέ με», ἔφη, «τῷ πλήθει, οὐδὲ ἡ πᾶσα Ἑλλὰς ἀρκεῖ· βραχεῖα γὰρ μοῖρα τοῦ ἐκείνων πλήθους ἐστίν· εἰ δὲ ταῖς ἀρεταῖς, καὶ οὗτος ὁ ἀριθμὸς ἱκανός».

Ἄλλου δὲ τὰ αὐτὰ λέγοντος, «καὶ μήν», εἶπεν, «πολλοὺς ἐπάγομαι ὡς ἀποθανουμένους».

Ξέρξου δὲ γράψαντος αὐτῷ, «ἔξεστί σοι μὴ θεομαχοῦντι, μετ᾿ ἐμοῦ δὲ ταττομένῳ, τῆς Ἑλλάδος μοναρχεῖν», ἀντέγραψεν, «εἰ τὰ καλὰ τοῦ βίου ἐγίγωσκες, ἀπέστης ἂν τῆς τῶν ἀλλοτρίων ἐπιθυμίας· ἐμοὶ δὲ κρείττων ὁ ὑπὲρ τῆς Ἑλλάδος θάνατος τοῦ μοναρχεῖν τῶν ὁμοφύλων».

Πάλιν δὲ τοῦ Ξέρξου γράψαντος, «πέμψον τὰ ὅπλα», ἀντέγραψε, «μολὼν λαβέ».

[...] Τοῖς δὲ στρατιώταις παρήγγειλεν ἀριστοποιεῖσθαι ὡς ἐν Ἅιδου δειπνοποιησομένους.

Όταν οι έφοροι του είπαν πως είχε πάρει λίγους μαζί του στις Θερμοπύλες, απάντησε: «Αρκετούς όμως για την επιχείρηση, προς την οποία πηγαίνουμε».

Όταν του είπαν και πάλι: «Μήπως έχεις αποφασίσει κάτι άλλο από το να εμποδίσεις το πέρασμα στους βαρβάρους;», απάντησε: «Στα λόγια όχι, στην πράξη το να πεθάνω για την Ελλάδα».

Όταν έφθασε στις Θερμοπύλες είπε προς τους στρατιώτες του: «Λένε πως, μόλις ο βάρβαρος πλησιάσει, εμείς πρέπει να τον καθυστερήσουμε. Δεν μπορούμε πια παρά ή να σκοτώσουμε τους βαρβάρους ή να πεθάνουμε οι ίδιοι».

Όταν είπε κάποιος: «Από τα βέλη των βαρβάρων δεν μπορείς ούτε τον ήλιο να δεις», απάντησε: «Επομένως θα είναι καλύτερα, γιατί θα τους πολεμήσουμε υπό σκιάν».

Σε άλλον που είπε: «Είναι κοντά μας», αποκρίθηκε, «Επομένως, και εμείς κοντά τους».

Όταν του είπε κάποιος: «Έρχεσαι, Λεωνίδα, με τόσους λίγους να εκτεθείς σε κίνδυνο απέναντι σε τόσους πολλούς;» είπε «Αν πιστεύετε πως πρέπει να βασίζομαι στο πλήθος δεν φθάνει ούτε όλη η Ελλάδα, που αποτελεί μικρό τμήμα του πλήθους εκείνων. Αν όμως (πρέπει να βασίζομαι) στην ανδρεία του καθενός, και ο αριθμός τούτος είναι αρκετός».

Σε άλλον που είπε τα ίδια, απάντησε: «Στην πραγματικότητα, φέρνω πολλούς εφόσον πρόκειται να πεθάνουν».

Όταν ο Ξέρξης του έγραψε: «Έχεις τη δυνατότητα να μην τα βάλεις με τους θεούς, να ταχθείς με το μέρος μου και να γίνεις μονάρχης στην Ελλάδα», του απάντησε με επιστολή: «Αν ήξερες τι είναι το καλό στη ζωή, θα απείχες από το να επιθυμείς αυτά που ανήκουν σε άλλους. Για μένα, είναι καλύτερο να πεθάνω για την Ελλάδα παρά να είμαι μονάρχης στους ομόφυλούς μου».

Όταν πάλι ο Ξέρξης του έγραψε: «Στείλε τα όπλα σου», απάντησε γραπτώς: «Έλα να τα πάρεις».

[...] Στους δε στρατιώτες του παρήγγειλε να φάνε ελαφρά, γιατί τους περίμενε δείπνο στον Άδη...

Το 2015 ποιος είναι αυτός που θα τολμήσει να ψελλίσει "ναι" και δεν θα βροντοφωνάξει «ΟΧΙ»;