Αδιαφορία και επιπολαιότητα

Μόλις πριν από λίγο έκανα χρήση του δημοκρατικού δικαιώματός μου να πω «ΟΧΙ» στους Ευρωπαίους κατακτητές της πατρίδος μας. Μπροστά από μένα είχαν σειρά μία νεαρή κοπέλα και ένας ηλικιωμένος κύριος. Αμφότεροι βγήκαν από το παραβάν με σφραγισμένο τον φάκελλο και -κατόπιν εορτής- ρώτησαν την δικαστική αντιπρόσωπο εάν είχε σημασία που δεν είχαν βάλει σταυρό, αλλά άλλο σημάδι!

Δύο άνθρωποι διαφορετικών ηλικιών, μεγαλωμένοι με εντελώς άλλη νοοτροπία ο ένας από τον άλλο, αλλά με ένα κοινό χαρακτηριστικό: Την πλήρη αδιαφορία για κάτι τόσο σημαντικό στην ζωή τους. Δεν θα αναφερθώ στο ότι τόσες μέρες δεν φρόντισαν να μάθουν πως έχει η διαδικασία. Δεν θεώρησαν καν σκόπιμο να ρωτήσουν πριν μπουν στο παραβάν για να ψηφίσουν. Επιπόλαια και άσκεφτα εντελώς έκαμαν ότι καταλάβαιναν χωρίς να ενδιαφερθούν για τίποτε.Δεν έχουμε καταλάβει πως φέρουμε πολύ μεγάλη ευθύνη για την συμμετοχή μας ή όχι στα κοινά και πολύ περισσότερο για την ψήφο μας είτε στις εκλογές ή στο δημοψήφισμα.

Συνοψίζω έστω την ύστατη ώρα πως σε αυτό το δημοψήφισμα ψηφίζουμε για το εάν συμφωνούμε στο να έχουν οι Ευρωπαίοι κυριαρχικό δικαίωμα εξουσίας στην Ελλάδα μας. Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ απάντηση είναι μία: ΟΧΙ! Το ναι σημαίνει υποταγή, δουλοπρέπεια, αναξιοπρέπεια, προδοσία! ΟΧΙ λοιπόν σημειώνοντας με σταυρό την εθνική επιλογή μας.