Η Ελλάδα χρωστάει λιγότερα από όσα ισχυρίζεται η Ευρώπη (2)

Σύμφωνα με τα πρότυπα IPSAS, οι Έλληνες έπρεπε να είναι σε θέση να εκτιμούν την αναδιάρθρωση του χρέους τους στην αγοραία αξία κατά την ημερομηνία της οφειλής. Αυτό είναι το πώς οι τράπεζες, οι επιχειρήσεις και οι ιδιώτες υπολογίζουν τώρα το χρέος. Σε αυτή την περίπτωση, η αναδιάρθρωση του χρέους της Ελλάδας έχει εξαιρετικά χαμηλά επιτόκια -πολύ λιγότερο από 2%- και προθεσμία λήξης ως το 2054, καθιστώντας τα έτσι μικρά και ελεγχόμενα.

Αλλά αντί αυτού, το Ελληνικό χρέος υπολογίζεται σε ονομαστική αξία δηλαδή την αξία του χρέους όταν εκδόθηκε για πρώτη φορά, αγνοώντας όλες τις ανατιμήσεις της αναδιάρθρωσης που ισχύουν τώρα στα βιβλία. Το Ελληνικό χρέος αναδιαρθρώθηκε το 2010, το 2011 και δύο φορές το 2012. Αλλά με τον τρόπο που υπολογίστηκε οι Έλληνες εξακολουθούν να μην παίρνουν κανένα όφελος από τους νέους όρους: Μάλλον, είναι κολλημένοι σε ένα Σισύφειο χρέος που δεν αλλάζει ποτέ. Ουσιαστικά, η Ελλάδα εξακολουθεί να είναι παγιδευμένη σε ένα νούμερο του χρέους που ορίζεται από τους πολιτικούς και όχι από την οικονομική πραγματικότητα.

Μην κάνετε λάθος: Οι Έλληνες δεν είναι άμοιροι ευθυνών. Το Ελληνικό κράτος και οι τράπεζές του έπαθαν αμόκ, δανειζόμενοι άγρια. Η Ελληνική κοινωνία είχε ήδη καταστραφεί, πριν μπει στη σκηνή η καταστροφή από το χρέος. Αλλά όσο και να ήταν φορολογικά ανεύθυνοι και το Ελληνικό κράτος και οι τράπεζες, φαίνεται ότι εκείνοι που έδιναν τα δάνεια ήταν ακόμη πιο αλαζόνες και ανεύθυνοι. Δεν υπήρχε κανένας τρόπος οι Έλληνες να μπορούσαν ποτέ να αποπληρώσουν τα 350 δις δολαρίων, τα οποία είναι το 175% ενός ταχύτατα μειουμένου ΑΕΠ.

Το να διορθωθεί ο αριθμός του χρέους σαφώς έχει σημασία, όχι μόνο γιατί είναι δίκαιο, αλλά και επειδή προσφέρει μια εύκολη οικονομική λύση σε αυτό που είναι σαφώς ένα πολιτικό πρόβλημα. Είναι επίσης σημαντικό δεδομένου ότι ολόκληρη η Ελληνική τραγωδία έχει παιχτεί με ηθικούς όρους: οι σπάταλοι Έλληνες δανείστηκαν πάρα πολλά χρήματα και δεν μπορούν να τα ξεπληρώσουν. Τώρα, θα πρέπει να τιμωρηθούν.

Είναι σαφές πως οι πιστωτές της Ελλάδος έχουν την ισχύ να επιβάλλουν το δικό τους λογιστικό σύστημα. Αλλά τα καλά νέα είναι ότι έχουν επίσης τα μέσα για να επαναπροσδιορίσουν το χρέος. Με όποιον τρόπο και να το δει κανείς, η Ελλάδα είναι απένταρη αλλά το ερώτημα είναι πόσο απένταρη και αν μπορεί να το ξεπεράσει.

Αυτά τα αναδιαρθρωμένα δάνεια έχουν κρατήσει την Ευρώπη στη ζωή και έδωσαν χρόνο στην Ε.Ε. Αλλά τώρα, ξεμένει. Η σύμπτυξη του χρέους με τα σύγχρονα, διεθνώς αποδεκτά λογιστικά πρότυπα είναι η απλούστερη και πιο έξυπνη στρατηγική για να λύσει κανείς αυτή την κρίση. Το καλύτερο μέρος είναι ότι έχει ήδη γίνει. Πράγματι, είναι γραμμένο στα βιβλία.

[ Αρχή ]