Ο δρόμος της αρετής και ο δρόμος της κακίας

Η ανησυχία για τις εξελίξεις στην Ελλάδα έχει οδηγήσει τους επενδυτές στην ασφάλεια των ομόλογων του Αμερικανικού δημοσίου, σπρώχνοντας την απόδοση του δεκαετούς Αμερικανικού ομολόγου σε χαμηλά επίπεδα τριών εβδομάδων, αναφέρει σε άρθρο της η Wall Street Journal. Η απόδοση του δεκαετούς ομολόγου των ΗΠΑ έκλεισε χθες (26/5/2015) στο 2,135%, που είναι το χαμηλότερο επίπεδο κλεισίματος από τις 4 Μαΐου.

Το δημοσίευμα σημειώνει πως επί μήνες η Ελληνική κυβέρνηση και οι διεθνείς πιστωτές της έχουν κολλήσει σε παρατεταμένες διαπραγματεύσεις για τους όρους χρηματοδότησης της Ελλάδος και πως μια βασική ανησυχία είναι ότι η χώρα θα μπορούσε πλέον να χρεωκοπήσει, κάτι που θα αυξήσει τον κίνδυνο να εξέλθει και από την ευρωζώνη.

Η Wall Street Journal αναφέρει επίσης ότι η διακήρυξη της Ελλάδος να μην πληρώσει το ΔΝΤ σε περίπτωση που δεν υπάρξει άμεση συμφωνία, ανησύχησε ιδιαίτερα τους επενδυτές. Όπως σημειώνει η εφημερίδα, η ανησυχία αυτή μπορεί πολύ εύκολα να μεταδοθεί και σε άλλες αδύναμες οικονομίες της ευρωζώνης. Αυτό προσπαθεί να αποτρέψει η ECB με την επαναγορά ομολόγων από τον Μάρτιο.

Ο David Keeble, επικεφαλής της Crédit Agricole στη Νέα Υόρκη σε θέματα στρατηγικής επιτοκίων, σημειώνει ότι και η Ισπανία βρίσκεται σε δυσχερή θέση εξαιτίας της μαζικής πώλησης ομολόγων έπειτα από το αποτέλεσμα των δημοτικών εκλογών και την άνοδο της αντιπολίτευσης. «Το ερώτημα είναι ποια χώρα θα ακολουθήσει την Ελλάδα εάν βγει από το ευρώ», λέει ο Keeble.

Τα Αμερικανικά ομόλογα τροφοδοτούνται και από τις ρευστοποιήσεις στις μετοχές Αμερικανικών εταιρειών.Όπως εξηγεί το δημοσίευμα της εφημερίδας, οι επενδυτές στο χρηματιστήριο ανησυχούν για μια παρατεταμένη ανατίμηση του δολαρίου, κάτι το οποίο βλάπτει τα κέρδη που σημειώνουν οι πολυεθνικές των ΗΠΑ στις αγορές του εξωτερικού.

Τόσο από τα λεγόμενα του προέδρου και διευθύνοντος συμβούλου της BlackRock, όσο και από αυτό το δημοσίευμα της Wall Street Journal είναι εμφανής η αισχροκέρδεια και η κερδοσκοπία των μεγάλων παγκοσμίων κεφαλαίων που έχουν στηριχθεί επάνω στην εξαθλίωση της χώρας μας.

Η προσπάθεια των δανειστών και γενικότερα της Δύσης είναι κατανοητή σε ένα βαθμό, αν αναλογιστεί κανείς το ποια είναι η επιδίωξή τους. Η Ελλάδα όμως γιατί εξακολουθεί και βρίσκεται μέσα σε αυτόν τον κυκεώνα των απόψεων, των πολιτικών, των συμφερόντων και των κρυφών ή των φανερών επιδιώξεων; Σε τι αποσκοπεί η ανάμιξη της πατρίδος μας σε αυτό το παιχνίδι που είναι χαμένο εκ προοιμίου;

Είναι ακατανόητη η στάση των κυβερνώντων που εξακολουθούν να παίζουν με την φωτιά, χορεύοντας στον ρυθμό που τους επιβάλλουν οι δυτικοί και δυσκολεύοντας μέρα με την ημέρα την ανάκαμψη της χώρας και την απεμπλοκή της από την τραγική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει.

Η Ελλάδα δεν έχει πολύ χρόνο ακόμα στη διάθεσή της και κυρίως δεν έχει την πολυτέλεια να αμφιταλαντεύεται σχετικά με το ποια είναι η πολιτική που θα ακολουθήσει. Όπως κάποτε ο Ηρακλής, έτσι σήμερα και η Ελλάδα είναι μπροστά στο σταυροδρόμι και πρέπει να αποφασίσει ποιον δρόμο σκοπεύει να ακολουθήσει, με τις επιλογές της να βρίσκονται ανάμεσα στον δρόμο της αρετής και στον δρόμο της κακίας.

Ο δρόμος της αρετής είναι -ή έτσι δείχνει- ο δυσκολότερος, αλλά ο μοναδικός που οδηγεί στην λύτρωση: Ο δρόμος αυτός είναι η έξοδος της Ελλάδος από την ευρωζώνη και η υιοθέτηση του εθνικού νομίσματος που σημαίνει την ανάκτηση της εθνικής κυριαρχίας. Η έξοδος αυτή θα πρέπει να συνοδευθεί από μια συμφωνία με τους εταίρους, όμοια με αυτή που έκανε η Γερμανία στο Λονδίνο το 1953. Στη συνέχεια -ξεχνώντας τις επιχορηγήσεις και τα δάνεια της αεργίας και της τελμάτωσης- η χώρα αρχίζει και παράγει κατά την επιλογή της, η οικονομία ανακάμπτει και η πατρίδα μας επιστρέφει εκεί από όπου δεν έπρεπε να φύγει ποτέ, δηλαδή στην ευημερία.

Υπάρχει πάντοτε βέβαια και η επιλογή του δρόμου της κακίας: Σε αυτή την περίπτωση η χώρα παραμένει στο ευρώ, οι δανειστές της υπαγορεύουν το πως θα πορευθεί και πως θα διαχειρισθεί τα του οίκου της και σύντομα θα επέλθει και ο αφανισμός.

Η επιλογή είναι δική μας. Η ιστορία απλά θα αποτυπώσει την επιλογή μας και με βάση αυτήν θα μας κρίνει δίκαια, αλλά αυστηρά.