Η πραγματική συνέπεια της GRexit

Μια ενδεχόμενη Ελληνική έξοδος από τη ζώνη του ευρώ θα ήταν λιγότερο οικονομικά επικίνδυνη για τα υπόλοιπα μέλη σε σχέση με το πως ήταν κατά την τελευταία κρίση το 2012, δηλώνει η Standard & Poor 's σε έκθεση της, επικαλούμενη μια πιο ισχυρή αρχιτεκτονική διάσωσης της ευρωζώνης.

Όπως μεταδίδει το πρακτορείο Reuters, ο οίκος αξιολόγησης ανακοίνωσε χτες (19/2/2015) πως από το 2012, οι υπεύθυνοι σχεδιασμού της πολιτικής που ακολουθεί η ευρωζώνη έχουν εισάγει τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας, ο οποίος μπορεί να υποστηρίξει οικονομικά τους ισχυρούς της ζώνης του ευρώ, σε ένα καθεστώς πίεσης της αγοράς μετά από μια GRexit.

Οι συνδέσεις της Ελλάδας με τις χρηματοπιστωτικές αγορές έχουν μειωθεί αρκετά κι αυτό κάνει μια περιορισμένη άμεση μετάδοση ακόμα λιγότερο πιθανή, δηλώνει στην έκθεση της Standard & Poor 's ο αναλυτής πιστώσεων Moritz Kraemer. Η οικονομική επιβάρυνση μιας ενδεχόμενης GRexit για τα υπόλοιπα δεκαοχτώ μέλη της ζώνης του ευρώ θα είναι μέτρια και θα απορροφάται για δεκαετίες, δήλωσε ο Kraemer.

Η διαρκής επανάληψη από όλους τους οικονομικούς παράγοντες πως η ενδεχόμενη GRexit δεν θα επηρεάσει την οικονομία στην ευρωζώνη, θυμίζει τα μικρά παιδιά που τρέμουν το σκοτάδι και φωνάζουν διαρκώς "δεν φοβάμαι, δεν φοβάμαι" προσπαθώντας να αποβάλλουν το φόβο τους. Αν όντως η GRexit δεν έχει αντίκτυπο στις οικονομίες τους, οι Ευρωπαίοι σήμερα (20/2/2015) το μεσημέρι (16:00 ώρα Ελλάδος) θα πρέπει να δείξουν την "πόρτα" της εξόδου στη χώρα μας και να μη συνεχίσουν τις διαπραγματεύσεις.

Δεν βρίσκω το λόγο γιατί οι Ευρωπαίοι μπαίνουν σε όλη αυτή τη διαπραγματευτική διαδικασία εδώ και τόσες μέρες -για να μη πω μήνες- ειδικά αφού, όπως ισχυρίζονται, δεν έχουν να ζημιωθούν σε τίποτε από την GRexit. Δεν πιστεύω πως οι ευρω-τεχνοκράτες σπαταλούν τόσες ανθρωποώρες και ανθρωποημέρες μελετώντας ένα ακίνδυνο -όπως ισχυρίζονται- φαινόμενο. Μπορεί οικονομικά να έχει βρεθεί μια λύση έτσι ώστε να μετριαστεί η ζημιά που θα προκαλέσει η έξοδος της Ελλάδος από την ευρωζώνη, όμως αυτό που δεν μπορεί να αποκατασταθεί είναι το κύρος της ευρωζώνης και ιδιαίτερα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η GRexit αυτόματα γκρεμίζει τον μύθο της ευημερίας την οποία ευαγγελίζεται η Ε.Ε. από της συστάσεώς της. Αποδεικνύεται περίτρανα πως το μοντέλο της είναι αποτυχημένο και όχι μόνο δεν είναι σε θέση να καλυτερεύσει το βιοτικό επίπεδο των μελών της, αλλά μπορεί να μετατραπεί στην αιτία της δυστυχίας και της παρακμής τους. Η GRexit αποκαλύπτει ξεκάθαρα πως ένας λαός που χάνει τα κυριαρχικά του δικαιώματα -βλέπε νόμισμα- αυτόματα γίνεται υποχείριο και υποτελής αυτού από τον οποίο εξαρτάται.

Αυτό που θα προβληματίσει πολλούς μετά από την GRexit, είναι τα αίτια που οδήγησαν σε αυτήν. Όλοι όσοι ασχοληθούν και εξετάσουν το ζήτημα θα καταλήξουν στο συμπέρασμα πως δεν ήταν οικονομική η αιτία, αλλά πολιτική. Θα προβληματιστούν πολλοί λαοί για το μέλλον τους και θα προβάλλουν στην θέση της απελευθερωμένης πια Ελλάδας, τους εαυτούς τους. Δεν θα τους αρέσει καθόλου η σκέψη και η ιδέα πως μετά από δεκαετίες λιτότητας και εθνικών παραχωρήσεων θα βρίσκονται μπροστά στο δίλημμα: ή επιπλέον μέτρα δημοσιονομικής σύγκλισης ή μια "ατιμωτική" έξοδος.

Η Ευρώπη οικονομικά μπορεί να μην κινδυνεύει όσο το 2012 από την GRexit. Κινδυνεύει, όμως, πολιτικά και θεσμικά ακόμα περισσότερο από ότι πριν δύο χρόνια. Η διετία που πέρασε, με την Ελληνική οικονομική κρίση να κορυφώνεται, έδειξε πως το ζήτημα είναι θεσμικό και όχι τόσο πολύ οικονομικό. Η αξιοπιστία και η αναγκαιότητα της ύπαρξης της Ε.Ε. έχει κλονιστεί ανεπανόρθωτα. Η Γερμανία με τον απολυταρχισμό που διακρίνει την πολιτική της έχει αποκαλυφθεί και πλέον όλοι γνωρίζουν πως πίσω από τις ιδέες και τις αμπελο-διακηρύξεις της Ε.Ε., βρίσκεται το Δ' Reich.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει αυτή τη θεσμική κρίση, ειδικά σε μια εποχή που ο ευρωσκεπτικισμός και η αμφισβήτηση του Ευρωπαϊκού ιδεώδους ανθούν σε όλες ανεξαιρέτως τις Ευρωπαϊκές χώρες. Αν συνυπολογίσει κανείς τον παράγοντα των BRICS που αναζητούν συμμάχους και στρατηγικούς εταίρους, αντιλαμβάνεται πως η Ε.Ε. βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο και με το μέλλον της πιο αβέβαιο από ποτέ.