Μια ενδεχόμενη GRexit σημαίνει διάσπαση της Ευρώπης σύμφωνα με τα όσα εκτιμούν δεκαοχτώ διακεκριμένοι οικονομολόγοι σε άρθρο τους στους Financial Times. Κορυφαίοι οικονομολόγοι και πανεπιστημιακοί υπογράφουν το άρθρο που δημοσιεύεται σήμερα στη Βρετανική οικονομική εφημερίδα και ζητούν πραγματισμό στις διαπραγματεύσεις και επίτευξη συμφωνίας με την Ελλάδα. Ταυτόχρονα, κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου σχετικά με ενδεχόμενη διάσπαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τονίζουν πως ανάπτυξη στην Ελλάδα, σημαίνει ανάπτυξη και στην ευρωζώνη.
Ειδικότερα επισημαίνουν ότι: «Οι δυσκολίες στη διαπραγμάτευση ανάμεσα στην Ελλάδα και το eurogroup δημιουργούν πραγματικό κίνδυνο μη επίτευξης συμφωνίας με πιθανές σοβαρές οικονομικές και πολιτικές συνέπειες για τον Ελληνικό λαό αλλά και για όλους τους πολίτες της Ε.Ε. Η ουσία μίας οικονομικής ένωσης είναι το δούναι και λαβείν –δίνοντας τώρα μπορείς να ωφεληθείς αργότερα– αλλά και η ανταπόκριση στα δημοκρατικά αιτήματα των πολιτών. Πράγματι, κατά την άποψη πολλών εξ ημών, οι «κατάλληλοι συμβιβασμοί» από την πλευρά των πιστωτών θα ευνοούσαν όχι μόνο την Ελλάδα, αλλά ακόμη και εκείνους που της ζητούν τόσο αδιάλλακτα να παραμείνει στην ίδια πορεία. Χωρίς αλλαγή, το Ευρωπαϊκό οικοδόμημα θα καταρρεύσει».
Επίσης σημειώνουν ότι «φοβούμαστε ότι η ανικανότητα επίτευξης θετικής συμφωνίας θα μπορούσε να αποτελέσει την αρχή της διάσπασης όχι μόνο της ευρωζώνης, αλλά και του οικοδομήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το συνεπακόλουθο πλήγμα θα οδηγήσει σε τάσεις πολιτικής αποσύνθεσης». Κατά την άποψή τους «είναι ξεκάθαρο τι χρειάζεται τώρα η Ελλάδα: οικονομική ανάκαμψη με στήριξη από τη σημαντική χαλάρωση των δημοσιονομικών στόχων, θέσπιση μέγιστου πλεονάσματος στο 1,5% του ΑΕΠ, με κάποια χρηματοοικονομική αναδιάρθρωση των χρεών της, με τον συσχετισμό της εξυπηρέτησης του χρέους με κάποια ουσιώδη ανάπτυξη και με δημοσιονομικές μεταρρυθμίσεις που θα περιλαμβάνουν πάταξη της διαφθοράς και αποδυνάμωση των οικονομικών δυνάμεων των ολιγαρχών».
Επιπλέον, όπως επιμένει και ο αρθρογράφος των Financial Times, Wolfgang Munchau, η Ελληνική κυβέρνηση έχει δημοκρατική εντολή για εναλλακτική πολιτική μετά από την αποτυχημένη στρατηγική του παρελθόντος. Για τους εταίρους της, που επί του παρόντος είναι προσκολλημένοι σε ένα μοντέλο δρακόντειας δημοσιονομικής προσαρμογής το οποίο οδηγεί σε ελλιπή ανάπτυξη, υπάρχει η πρόσκληση της ανάκαμψης, των επενδύσεων και της απασχόλησης. Βεβαίως, αυτό απαιτεί έναν βαθμό πραγματισμού. Το αντάλλαγμα όμως, είναι η υπόσχεση για μεγαλύτερη ανάπτυξη στην Ευρώπη. Όπως λένε οι οικονομολόγοι «η ανάπτυξη είναι ούριος άνεμος για όλα τα καράβια. Ο χρόνος μπορεί να εξαντλείται, αλλά φαίνεται ότι πρέπει να επιτευχθεί μία συμφωνία».
Το άρθρο υπογράφουν οι:
Καθ. Joseph Stiglitz, Columbia University, Βραβευμένος με Nobel Οικονομικών
Καθ. Chris Pissarides, London School of Economics, Βραβευμένος με Nobel Οικονομικών
Καθ. Mary Kaldor, London School of Economics
Καθ. Stephany Griffith-Jones, IPD Columbia University
Michael Burke, Economists Against Austerity
Καθ. Panicos Demetriades, University of Leicester; πρώην κυβερνήτης της Κεντρικής Τράπεζας Κύπρου και μέλος του Εκτελεστικού Συμβουλίου της ECB
Καθ. Charles Goodhart, London School of Economics
Sir Richard Jolly, Emeritus Professor Institute for Development Studies
Καθ. Inge Kaul, Hertie School, Berlin
Καθ. Gustav A Horn, Macroeconomic Policy Institute (IMK)
Neil MacKinnon, VTB Capital
Καθ. Marcus Miller, Warwick University
Καθ. Jose Antonio Ocampo, Columbia University
Avinash Persaud, Peterson Institute for International Economics
Helmut Reisen, Shifting Wealth Consult
Robert Skidelsky, Emeritus Professor, University of Warwick
Hilary Wainwright, Transnational Institute, Amsterdam
Καθ. Simon Wren-Lewis, Merton College Oxford
Προσωπική μου εκτίμηση είναι πως όσο περισσότερο παραμένουμε στο ευρώ, τόσο χειρότερα για την Ελλάδα μας και την οικονομία μας. Ως έθνος δεν πρέπει να μας απασχολεί η συνοχή στην ευρωζώνη ή/και στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, αλλά το τι μέλλει γενέσθαι στην πατρίδα μας. Οι οιωνοί δεν είναι αίσιοι και η κυβέρνηση φαίνεται πως θα υπαναχωρήσει.
Η ανακοίνωση της συνεδρίασης αύριο (20/2/2015) ενός ακόμα έκτακτου eurogroup, αυτή τη φορά συνοδεύεται από τις πληροφορίες και τις φήμες περί υπαναχώρησης της Ελληνικής πλευράς. Αν συμβεί κάτι τέτοιο, θα είμαστε για ακόμα μια φορά οι μόνοι ζημιωμένοι.
Αναρτήσεις
Δύο κόμματα μία πολιτική δεν ήταν το παλιό σύνθημα της αριστεράς? Κατ’ αναλογία λοιπόν δύο πιθανές εξελίξεις μία κατάληξη. Είτε παραταθεί με το οιοδήποτε καθεστώς η δανειακή σχέση της Ελλάδας με την Ε.Ε.και το ΔΝΤ, είτε διακοπεί αιφνιδίως η ευρω-ζωνική πορεία της χώρας, το αποτέλεσμα συμπίπτει ως προς τελική κατάληξη. Η πορεία του ευρω-μονόδρομου θα οδηγήσει αργά ή γρήγορα κατ’ αρχήν σε ένα οικονομικό και κατ’ επέκταση πολιτικό αδιέξοδο. Αυτό προκύπτει αβίαστα από τον τρόπο με τον οποίο ανακινήθηκε το ζήτημα του Ελληνικού χρέους κι εν γένει ζητήματα διαφθοράς, και φοροδιαφυγής της χώρας μας στο εξωτερικό. Δεν υπάρχει οδός απόδρασης για την Ελλάδα μέσω ενός ευρωπαϊκού τούνελ αέναης αποπληρωμής και αιώνιων μεταρρυθμίσεων από πολιτικά μοντέλα τα οποία διέρχονται επίσης κρίση τόσο ηθικού όσο και οικονομικού τύπου. Αν η πρότερη συγκυβέρνηση δέχθηκε να μαστιγώνει τον ελληνικό λαό έως λιποθυμίας για να τραβάει κουπί στη γαλέρα της Ε.Ε., η τωρινή απειλεί απλά πως θα ριχτεί στο πέλαγος παίρνοντας ό, τι μπορεί από το καράβι. Η παρούσα συγκυβέρνηση επιμένει να διαπραγματεύεται αναγνωρίζοντας το πνεύμα των αμοιβαίων εξαρτήσεων με την Ε.Ε. και υπό το κράτος μιας απαρέγκλιτης ευρωπαϊκής αναγκαιότητας. Στην ουσία με τις όποιες υπαναχωρήσεις, τελικά κερδίζεται κάποιο χρονικό διάστημα μέχρι να ολοκληρωθούν τα απότοκα της ευρωπαϊκής κρίσης. Είναι, η δεν είναι αλήθεια πως η Ευρώπη διέρχεται μια βουβή οικονομική και πολιτική κρίση σε όλα τα επίπεδα? Όχι μόνο οι χώρες του νότου(Ιταλία με Μπερλουσκόνι, Πορτογαλία με Σώκρατες, Ισπανία με Μπαρθένας και τα μαύρα ταμεία του Ραχόι) αλλά το ίδιο το Βέλγιο, η Ολλανδία, η Δανία. Στο θέμα επίσης της ηθικής διαφθοράς τι γίνεται στη Γαλλία, τι έγινε πριν λίγο καιρό στη γηραιά Αλβιόνα αλλά ακόμα και στην ίδια τη Γερμανία,( ο Σόιμπλε δε ζήτησε συγγνώμη για σκάνδαλο με προμήθειες για το οποίο αυτoκτόνησε μέλος του CDU-παραίτηση Βούλφ)? Παρεμπιπτόντως είναι σε καλύτερη οικονομική κατάσταση απ΄ την Ελλάδα η Σλοβενία, Σλοβακία ή η Λιθουανία.? Σε όλα αυτά μάλιστα ήρθε να προστεθεί και το ζήτημα της ισλαμικής τρομοκρατίας. Το μέλλον αυτής της Ευρωζώνης αλλά και του Ευρωπαϊκού σχηματισμού διαγράφεται ιδιαιτέρως αβέβαιο για να αποτελεί πρότυπο και πρώτιστη καθ’ αυτόν επιδίωξη για τη χώρα μας. Ο όρος grexit μάλλον πρέπει ν’ αντικατασταθεί από το euro-exit. H Eλλάδα πρέπει να εκδιώξει το τεχνητό και κατασκευασμένο με ημερομηνία λήξεως νόμισμα του ευρώ και τους μηχανισμούς που το στηρίζουν. Η ίδια η Ευρώπη είναι περιεχόμενη έννοια της Ελλάδας και συνεπώς ετερόφωτη αλλά παράλληλα τόσο διεστραμμένη σε κάθε πτυχή ιδιωτικού και δημόσιου βίου. Η τωρινή της οικονομική ισχύς έχει πλαστά και βάναυσα στηριχτεί είτε σε σώρευση πλούτου από παλαιότερες αποικιοκρατικές επιδρομές, είτε από επεκτατικούς πολέμους του προηγούμενου αιώνα. Η Ελλάδα απ την άλλη πλευρά, αντιμετώπισε την προσφυγιά με πρωταιτίους τις ίδιες λανθασμένες συμμαχίες και αγωνίστηκε αμυντικά στους εν λόγω πολέμους. Η συνέχεια γνωστή, παράλυση της γηγενούς ελληνικής οικονομίας με αντίτιμο την ευρωπαϊκή στήριξη εν ονόματι μιας κοινής πολιτικής προοπτικής. Δεν τους χρωστάμε, μάλλον πάλι παθητικό έχουμε από το συσχετισμό μας με το ευρωπαϊκό κατεστημένο. Η παρούσα κυβέρνηση είχε την ευκαιρία έστω κι από λάθος δρόμο να πράξει το ορθό κι ο Θεός να τα οικονομήσει έτσι ώστε η πατρίδα κι λαός της ν’ αρχίσει επιτέλους να εργάζεται πάνω στα πραγματικά προβλήματα αυτού του τόπου. Κρίμα για την αριστερά να λιμπίζεται τόσο φανερά όχι μόνο την αστική δημοκρατία αλλά και τη συμμετοχή στην ευρωπαϊκή ένωση του μεγάλου κεφαλαίου και των τραπεζιτών. Μήπως τελικά αυτό οφείλεται στο ότι η Ευρώπη αποτελεί τη μήτρα του αθεϊσμού και του υλισμού κι άρα τη φυσική πατρίδα του αριστερού κοσμοειδώλου? Αυτεξούσιος
ΑπάντησηΔιαγραφήΔυστυχώς η "διαπραγμάτευση" οδεύει σε πλήρη αποτυχία για την Ελλάδα. Στην τελευταία του δημόσια παρέμβαση ο Έλληνας υπουργός Οικονομικών εμφανίζει την κεντρική του θέση με θεμελιώδεις αποσιωπήσεις, άρα και στρέβλωση της πραγματικότητας. Προσέρχεται στις συνομιλίες απροπαράσκευος, μιλώντας για μακροοικονομία, αόριστος και αοριστολογών. Προσπαθεί να μετονομάσει αυτό που δεν μετονομάζεται. Αναιρεί εαυτόν και εμφανίζεται κραυγαλέα ανίσχυρος. Γιατί όταν προσέρχεσαι προς διαπραγμάτευση προπαρασκευάζεσαι. Ενισχύεις την εσωτερική σου δομή. Έχεις επεξεργασμένα σχέδια εναλλακτικής διεξόδου από την κρίση. Είσαι συγκεκριμένος μια και μιλάς για οικοκονομία. Δεν παρουσιάζεις όλο σου το οπλοστάσιο, αλλά βαθμηδόν.Δεν εμφανίζεις τον λαό ως διαπραγματεύσιμη ύλη για να πετύχεις ...τελικά την υποχώρησή σου. Γιατί ο λαός προτίμησε κάτι, εμπιστεύθηκε αλλά ακόμη σιωπά. Αναμένει και διστάζει. Γιατί σε χαλεπούς καιρούς ο καθένας κοιτάζει να αντιμετωπίσει ατομικά τις μύριες όσες δυσκολίες του. Ποτέ σε οδυνηρούς οικονομικά καιρούς δεν αναπτύχθηκε άδολο και ισχυρό διεκδικητικό κίνημα. Αυτές οι καταστάσεις "τύπου Βαϊμάρης" που ζούμε τώρα, μάλλον οδηγούν σε πόλεμο. Οι προηγούμενοι κρατούντες επικρατούσαν εντυπωσιοθηρικώς μέσω των ηλεκτρονικών ΜΜΕ. Τώρα οι καινοφανείς κρατούντες διαχειρίζονται άμεσα τον λαό, αυτοχριόμενοι ως άμεσοι διαχειριστές του. Έτσι λοιπόν ο κ. Βαρουφάκης κάνει μια επιδερμική αναφορά στην ανθρωπιστική κρίση, αφού την παρουσιάζει ακαδημαϊκώς και μόνον. Δεσμεύεται για υιοθέτηση των μεταρρυθμίσεων (αλήθεια ποιών;)Υπόσχεται την αποφυγή μονομερών ενεργειών. Αποδέχεται το δημοσιονομικό πλαίσιο αναφοράς της Τρόικας, αφού αποδέχεται ότι πρέπει να επιτευχθούν οι στόχοι που είχαν συμφωνηθεί από την προηγούμενη κυβέρνηση για το 2015. Μετονομάζει το τροϊκανό τρίπτυχο ΕΕ-ΕΚΤ-ΔΝΤ σε "θεσμούς". Αυτοεγκλείεται στην δίνη ευρωπαϊσμού του. Εάν όλα αυτά δεν συνιστούν κυβίστηση ολκής τότε τι άλλο είναι;
ΑπάντησηΔιαγραφή