Την Πέμπτη 12 Φεβρουαρίου, μια μέρα μετά το έκτακτο eurogroup της προηγούμενης εβδομάδας, η ECB πήρε την απόφαση να προχωρήσει σε μια μικρή αύξηση του ορίου του ELA, που είναι διαθέσιμο για τις Ελληνικές τράπεζες, καλύπτοντας μόνο οριακά τις ανάγκες του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Συγκεκριμένα, σε έκτακτη τηλεδιάσκεψη έγινε δεκτό το αίτημα της Τράπεζας της Ελλάδος (ΤτΕ) για την αύξηση του ορίου του ELA κατά 5 δις ευρώ (από τα 60 δις ευρώ στα 65 δις ευρώ) για την αντιμετώπιση των πιεστικών συνθηκών ρευστότητας που έχουν διαμορφωθεί.
Πλέον η ECB την Τετάρτη (18/2/2015) καλείται να εξετάσει εκ νέου ένα τέτοιο αίτημα, αυτή τη φορά στο πλαίσιο μιας ρήξης, τουλάχιστον μέχρι τώρα, ανάμεσα στην Ελλάδα και στους εταίρους της και με την αιμορραγία στις καταθέσεις να είναι ελεγχόμενη μεν, αλλά να φτάνει πλέον τα 2 δις ευρώ την εβδομάδα σύμφωνα με το Reuters. Μάλιστα, σύμφωνα με το πρακτορείο, στελέχη τραπεζών σημειώνουν ότι υπήρξαν ημέρες όπου οι εκροές κυμαίνονταν μεταξύ των 300-500 εκατομμυρίων ευρώ. Συγκεκριμένα αναφέρουν ότι περίπου 4 δις ευρώ αποσύρθηκαν από τις τράπεζες τον Δεκέμβριο, 12 δις ευρώ τον Ιανουάριο και 1 με 2 δις ευρώ μέσα στον Φεβρουάριο.
Την προηγούμενη εβδομάδα αναλυτές «έδειχναν» μια συμφωνία στο σημερινό eurogroup ως το «κλειδί» για την απόφαση της κεντρικής τράπεζας. Κάτι τέτοιο δεν έγινε και πλέον και χωρίς συμφωνία με τα μέχρι τώρα δεδομένα, ο Mario Draghi καλείται να στείλει εκ νέου μήνυμα στήριξης και να μην «τραβήξει την πρίζα από το τραπεζικό σύστημα».
Το πιο πιθανό σενάριο είναι η ECB να δώσει ξανά παράταση στη χρηματοδότηση των Ελληνικών τραπεζών μέσω του ELA, καθώς θεωρείται δύσκολο να υπάρξει αντίθετη απόφαση χωρίς να έχουν καταλήξει ακόμα οι διαπραγματεύσεις σε πολιτικό επίπεδο. Άλλωστε η Ελλάδα είναι μέχρι τα τέλη Φεβρουαρίου σε πρόγραμμα στήριξης. «Όσο περνά ο καιρός χωρίς να υπάρχει συμφωνία τόσο η ECB θα περιορίζει τα όρια χορηγώντας ρευστότητα που θα καλύπτει τις ανάγκες λίγων ημερών και όσο πλησιάζει η καταληκτική ημερομηνία της 28ης Φεβρουαρίου. οπότε λήγει η παράταση του τρέχοντος προγράμματος. τόσο αυξάνει ο κίνδυνος ατυχήματος», σημειώνει στέλεχος τράπεζας.
Απάντηση σε αυτό το ερώτημα έδωσε ο Peter Praet, μέλος του διοικητικού συμβουλίου της ECB, που τόνισε μεν ότι ο ELA «μόνον προσωρινός μπορεί να είναι και να χορηγείται σε φερέγγυες τράπεζες», ωστόσο, πρόσθεσε ότι «σε μία συστημική κρίση, ενδεχομένως να απαιτείται ευελιξία ως προς τη διάρκεια». Η δήλωση του συγκεκριμένου στελέχους για μεγαλύτερη «ευελιξία» σε περίοδο κρίσης, ήρθε ως απάντηση σε δημοσίευμα του πρακτορείου Reuters, που ανέφερε ότι μια ενδεχόμενη αποτυχία συμφωνίας για την Ελλάδα θα επιτάχυνε την εκροή κεφαλαίων από τις Ελληνικές τράπεζες. Σε περίπτωση που οι τράπεζες καθίσταντο αφερέγγυες, ανέφερε το Reuters, η «ECB δεν θα είχε πολλές επιλογές παρά να διακόψει την χορήγηση του ELA». Σύμφωνα με πληροφορίες, οι αξιωματούχοι της ECB δεν αμφισβητούν τη φερεγγυότητα των Ελληνικών τραπεζών, ωστόσο υπογραμμίζουν ότι τελικά η φερεγγυότητα των τραπεζών εξαρτάται από τη φερεγγυότητα του κράτους.
Την εκτίμησή της ότι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα δεν θα είναι ιδιαίτερα «σκληρή» με την Ελλάδα και δεν θα λάβει μονομερώς αποφάσεις όσον αφορά την παροχή ρευστότητας, καθώς και ότι οι εκροές καταθέσεων από τον Δεκέμβριο και μέχρι το τέλος Φεβρουαρίου θα φτάσουν τα 17-18 δις ευρώ σημειώνει σε έκθεσή της η Goldman Sachs για τις Ελληνικές τράπεζες. Ο οίκος αναφέρει ότι τις πρώτες μέρες του Φεβρουαρίου συνεχίστηκαν οι εκροές, με τη φυγή κεφαλαίων να φτάνει έως τώρα το 1 δις ευρώ, ενώ για το σύνολο του μήνα θα φτάσουν τα περίπου 3 δις ευρώ.
Ο Mario Draghi, πάντως, σε δήλωση του την Κυριακή ανέφερε πως δεν έχει κανένα νόημα να μιλάμε για Grexit, ενώ επανέλαβε ότι το σχέδιο της ευρωζώνης είναι «μη αναστρέψιμο».
Μένει να δούμε την απόφαση που θα λάβει η ECB σχετικά με το Ελληνικό τραπεζιτικό σύστημα. Θα επαναλάβω, ακόμα μία φορά, πως δεν μπορεί μια χώρα να είναι σιδηροδέσμια θεσμικών οργάνων που δεν μπορεί να ελέγξει, ούτε είναι αποδεκτό η οικονομία της να στηρίζεται στις αποφάσεις του κάθε Draghi.
Η Ελλάδα χρειάζεται άμεσα ανεξάρτητη οικονομική πολιτική για να μπορέσει να βγει από την φρικτή δίνη του αποπληθωρισμού, στην οποία έχει μπει για τα καλά τα τελευταία χρόνια.
Αναρτήσεις
Tον τελευταίο καιρό έχουμε γίνει μάρτυρες ενός πραγματικά παράξενου μείγματος πολιτικής μη πρακτικής από τη νέα συγκυβέρνηση κυρίως σε ό, τι αφορά τις ευρωπαϊκές διαπραγματεύσεις για τη δανειακή σύμβαση αλλά και γενικότερα σε όλους τους τομείς του πολιτικού προβληματισμού. Γινόμαστε μάρτυρες της εφαρμογής ενός μοντέλου για το οποίο η κυβερνητική σηκώνει τα χέρια ψηλά και οι πολιτικοί επιστήμονες και κοινωνιολόγοι σκίζουν τα πτυχία τους σε ένδειξη πλήρους παραδοχής μιας ολοκληρωτικής άγνοιας. Εκεί που το ναπολεόντειο ύφος διαπραγμάτευσης συναντά την επίκληση του ευρωπαϊκού ιδανικού της αλληλεγγύης, κάπου εκεί Σύριζα της οίησης οριοθετείται και το ανθρωπιστικό ιδεώδες. Έχει αποκαλυφθεί με κάθε τρόπο πια πως και δεν υπάρχει μια συγκροτημένη κοινή γραμμή για το θέμα της ευρω-εξόδου απ’ την Ελλάδα και γενικότερα δεν υπήρξε ποτέ κάποιο σχέδιο πολιτικής διαχείρισης. Καθίσταται εμφανές πια στον καθένα πως η τωρινή συγκυβέρνηση και δε γνωρίζει αλλά και δε θέλει να πιάσει το τιμόνι της χώρας. Οι ευρωπαίοι απ’ την πλευρά τους πράττουν σύμφωνα με τις υπαγορεύσεις των όποιων συμφερόντων εξυπηρετούν είτε αυτά είναι τα κοινοβούλια τους είτε κάποια εξω-θεσμικά κέντρα οικονομικής ισχύος. Η ημετέρα κυβέρνηση, εντός εισαγωγικών, κινείται έχοντας ουσιαστικά απολέσει κάθε έννοια δημοσίου ή έστω προσωπικού συμφέροντος υπό το καθεστώς μιας πρωτόγνωρης παραίτησης από την πραγματικότητα. Μοιάζει δυστυχώς σαν να αποσύρεται στο ασφαλές καταφύγιο μια ψυχολογική φυγής από τις σοβαρές ανειλημμένες υποχρεώσεις στο εμπράγματο πεδίο, στην ουτοπία μιας αυτάρεσκης προσπάθειας. Μερικές φορές δίνεται η εντύπωση πως αν κάπου προσβλέπουν αυτό μάλλον θα ήταν ένα πανευρωπαϊκό δημοψήφισμα για το ποιος έχει δίκιο στο Ελληνικό ζήτημα. Ή καλύτερα ένα παγκόσμιο ψήφισμα για τη γνωμοδότηση των λαών αν θα πρέπει εν γένει το πολιτικό σύστημα να συνεχίσει ν’ αποτελεί εξάρτημα των οικονομικών κολοσσών ή θα πρέπει να σκύψει με στοργή πάνω από τα κεφάλια των πενήτων και καταπιεσμένων. Τόσα χρόνια θητείας στην αριστερά δεν έμαθαν για τους αγώνες που πρέπει να δοθούν απέναντι στα κατεστημένα συμφέροντα και ότι δεν αρκεί απλά να εκφράσεις ένα δίκαιο αίτημα. Μάλλον ο παιδιόθεν έως γήρατος συνδικαλισμός σε ορισμένες των περιπτώσεων φαίνεται πως έχει διαταράξει την αληθή επαφή με τη σημαντικότητα των εξελίξεων. Σε άλλες περιπτώσεις πάλι χομπίστες κι άστοχοι ευφυολόγοι με ύφος παραγνωρισμένου Αϊνστάιν δείχνουν να μη συμμερίζονται την ιστορικότητα των γεγονότων. Η τιμωρία των δημαγωγών όμως, είναι πως ακόμα και το ουρανό με τ’ άστρα τελικά να κομίσουν, πάντα θα δυσαρεστούν και θα εξοργίζουν τους συγκυριακούς θιασώτες τουw, που θέλουν ο καθένας από έναν δικό του ουρανό. Ευρω- έξοδο ή 70% μνημόνιο ή ελάφρυνση των βαρών δεν έχει σημασία εφόσον η κυβέρνηση δεν ξέρει που υπάγει αλλά όλο κλώθει σαν πεισματάρα γάτα στην ευρωπαϊκή πολυθρόνα. Πώς να πάει στη δραχμούλα ο κ. Πρωθυπουργός? Δεν τον στήριξαν όλοι οι δήθεν αριστεροί μεσοαστοί για κάτι τέτοιο, πολλώ δε μάλλον η κ. Αγγελοπούλου και οι συν αυτής. Ο κ. πρωθυπουργός είναι καταδικασμένος και την Ελλάδα να σώσει και το Ευρωπαϊκό γίγνεσθαι να ανασημασιοδοτήσει. Ειδάλλως ας του πει κάποιος ότι δε θα έχει τη δυνατότητα έτσι απλά να αποχωρήσει της προσπάθειας και ν’ αποτραβηχτεί στην αντιπολίτευση γιατί η χώρα θα ναι ήδη συντρίμμια και στη γειτονιά του μακαρίτη δεν κόβει βόλτες ο φονιάς. Αυτεξούσιος
ΑπάντησηΔιαγραφή