Θεσμική διάλυση!

«Σήμερα αρκεί ένας ισχυρός επιχειρηματίας, ένας εφοπλιστής, ένας εκδότης, μεγάλος ή μικρός ή ένας φίλος του πρωθυπουργού να τηλεφωνήσει στο Μαξίμου για να ακυρωθεί ένας νόμος» ακούστηκε μέσα στο Ελληνικό κοινοβούλιο από εκπρόσωπο της αξιωματικής αντιπολίτευσης και ουδείς αντέδρασε επί της ουσίας! Μία τόσο σοβαρή καταγγελία που πλήττει καίρια την αξιοπιστία του πολιτεύματος και της κυβέρνησης πέρασε στα ψιλά των εφημερίδων και δεν πήρε απάντηση μόνο από κάποιες αοριστολογίες από την πλευρά των κυβερνητικών βουλευτών: «Μπορεί να έχουμε διαφορετικές ιδεολογικές απόψεις αλλά σήμερα μας απογοητεύσατε» και «Ο πολιτικός λόγος οφείλει να είναι καθαρός και ευθύς», είναι κάθε άλλο παρά πειστικές απαντήσεις σε ένα τόσο σοβαρό ζήτημα.

Αλήθεια, δεν άκουσε ο εισαγγελέας αυτή την κατηγορία; Γιατί δεν επενέβη; Γιατί δεν ζήτησε είτε την απόδειξη, είτε την απόρριψη της καταγγελίας με στοιχεία; Γιατί μένει μια σκιά που αμαυρώνει το κύρος του πολιτεύματος χωρίς να πέσει φως πάνω της; Ποιος έχει συμφέρον από την απαξίωση των θεσμών; Γιατί εάν τα καταγγελλόμενα είναι απλώς ψέμματα η κυβέρνηση δεν απάντησε με στοιχεία ή/και δεν απαίτησε την παρέμβαση του εισαγγελέα; Γιατί αν είναι αλήθεια όσα ελέγχθησαν δεν δόθηκαν τα ονόματα και τα παραδείγματα εκείνα που θα αποδείκνυαν το αληθές του ισχυρισμού, αλλά έμειναν στο επίπεδο της κατηγορίας;

Πολύ απλά γιατί πρόκειται για ακόμα ένα στημένο παιχνίδι εντυπώσεων μιας φαινομενικής αντιπαράθεσης, που μοναδικό σκοπό έχει να εκτονώσει την δίκαιη αγανάκτηση των πολιτών. Φυσικά και είναι αληθινή αυτή η καταγγελία και για αυτό δόθηκαν οι αόριστες απαντήσεις από την κυβέρνηση. Από την άλλη, όμως, ούτε οι καταγγέλλοντες, ούτε η δικαστική εξουσία φαίνονται διατεθειμένοι να προβούν σε κάποια ενέργεια γιατί απλά αμφότεροι δεν θέλουν να αλλάξει τίποτε! Η αντιπολίτευση ξέρει πως όταν δυνητικά θα γίνει κυβέρνηση θα αντιμετωπίσει το ίδιο θέμα και θα έχει την ίδια αντιμετώπιση άρα δεν έχει νόημα να πιέσει πιο πολύ την κατάσταση. Η δικαστική εξουσία από την άλλη, διαπλέκεται σε τόσο μεγάλο βαθμό με την εκάστοτε κυβέρνηση που δεν υπάρχει περίπτωση να κινηθεί εναντίον της. Έχω πει και στο παρελθόν πόσο σημαντική είναι η απεμπλοκή της εκλογής της δικαστικής ηγεσίας από τους πολιτικούς.

Κατά τα άλλα η κυβέρνηση ψήφισε ένα τραγικό και αντισυνταγματικό νομοσχέδιο με μοναδική επιδίωξη να κυνηγήσει και να φιμώσει τους σκεπτόμενους πολίτες, με την πρόφαση της υπεράσπισης του πολιτεύματος που η ίδια έχει καταλύσει μετατρέποντάς το σε ολοκληρωτισμό του χειρίστου είδους. Η ευθύνη, όμως, βαρύνει όλους μας που δεν απαιτούμε εδώ και τώρα να σταματήσει αυτό το θέατρο που παίζεται στη σκηνή που δεν είναι άλλη παρά η καθημερινότητά μας. Αυτή η παράσταση υπονομεύει το μέλλον μας αλλά κυρίως των παιδιών μας! Δεν έχουμε δικαίωμα να μείνουμε άλλο αδρανείς!