Ειλικρινά είναι στιγμές που δεν αναγνωρίζω το κράτος και τους συμπολίτες μου. Δυσκολεύομαι πολύ να πιστέψω αυτά που διαβάζω και θυμίζουν μια άλλη χώρα, όχι την Ελλάδα. Δεν θυμάμαι ποτέ οι Έλληνες να ήμασταν προδότες. Οι προδότες ήταν πάντοτε δακτυλοδεικτούμενες εξαιρέσεις. Μάλιστα, όταν ένας εκ των αποτυχημένων πρωθυπουργών της νεότερης ιστορίας προσπάθησε στην δεκαετία του 1990 να μας κάνει όμοιούς του εισάγοντας τον περίφημο νόμο της φοροελάφρυνσης σε όποιον κατέδιδε τον συμπολίτη του, γνώρισε την αποδοκιμασία και δεν επανεξελέγη. Τότε είχε φανεί πως οι Έλληνες δεν επιδοκίμαζαν την προδοσία και την αποστασία. Σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει και οι Έλληνες φαίνεται πως είναι διατεθειμένοι να πουλήσουν ακόμα και τους γονείς ή τα παιδιά τους, όχι για να κερδίσουν κάτι αλλά για να δυστυχήσουν οι άλλοι.
Τόση είναι η κίνηση στον τηλεφωνικό αριθμό 1517 στον οποίο τα μηνύματα αναμονής ακούγονται διαρκώς και χρειάζεται μεγάλη υπομονή για να κάνει κάποιος καταγγελία. Όπως φαίνεται ολοένα και περισσότεροι Έλληνες αποφασίζουν να «καρφώσουν» κάποιον, συνήθως για λόγους εκδίκησης. Το 1517 είναι η ειδική γραμμή για φορολογικές καταγγελίες που δημιουργήθηκε το 2008 και δέχτηκε τότε κλήσεις από 4.000 ανθρώπους. Η οικονομική κρίση, δυστυχώς, ανέδειξε όλα τα ελαττώματα μας ως έθνος σε όλη τους την "μεγαλοπρέπεια". Σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσιάζει η «Καθημερινή» στο άρθρο της Μαρίλης Μαργωμένου, το 2010 οι κλήσεις έφτασαν τις 19.000 και φέτος η γραμμή δέχεται 200 τηλεφωνήματα την ημέρα, γεγονός που σημαίνει ότι σε ένα χρόνο θα την έχουν καλέσει 70.000 άνθρωποι.
Μεγάλο ποσοστό καταγγελιών είναι αυτό μεταξύ των συγγενών. Οι 6 στους 10 από εκείνους που τηλεφωνούν κάνουν καταγγελία για τις πεθερές, τους κουμπάρους ή τα αδέρφια τους που θέλουν να εκδικηθούν με τη βοήθεια του ΣΔΟΕ. Σημαντικό ποσοστό ανάμεσα στους καταγγέλλοντες έχουν και οι απατημένες ή απλά πρώην σύζυγοι, που «καρφώνουν» τον άνδρα τους. Άλλες περιπτώσεις συγγενικών «καρφωμάτων» είναι ο πεθερός που ξεπλένει «μαύρο» χρήμα και ο θείος που «ξεχνάει» να κόψει αποδείξεις.
Εκτός από τα "οικεία" βέλη, υπάρχουν και τα «καρφώματα» που πηγάζουν από επαγγελματική αντιζηλία. Μάλιστα, συχνά καλούν στο 1517 επιχειρηματίες που δραστηριοποιούνται στην εστίαση. Το 20% των τηλεφωνημάτων γίνεται από ιδιοκτήτες ταβέρνας και καφετέριας που έτσι προσπαθούν να ανταγωνιστούν τα διπλανά καταστήματα καταγγέλλοντας ότι δεν κόβουν απόδειξη, άλλο ένα 20% είναι απολυμένοι υπάλληλοι που παίρνουν έτσι την εκδίκησή τους, αλλά και λογιστές που έμειναν απλήρωτοι.
Εκτός από το 1517 υπάρχει και το 11012 της Οικονομικής Αστυνομίας που δέχεται περίπου 50 κλήσεις την ημέρα, ενώ όσοι έχουν στο χέρι τους τα στοιχεία απευθύνονται στο 10190 για καταγγελίες διαφθοράς. Η «γραμμή της Διεθνούς Διαφάνειας» στον πρώτο χρόνο λειτουργίας της δέχθηκε πάνω από 500 τηλεφωνήματα φορολογούμενων που ήθελαν να «καρφώσουν» κάποιους. Υπάρχουν και πιο εξειδικευμένες γραμμές «καρφώματος», όπως το 2313-325.501 της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας, στο οποίο εδώ και ένα χρόνο μπορούν οι κάτοικοι της Μακεδονίας να καταγγέλλουν όποιον έχει τζάκι που μυρίζει ύποπτα! Υπάρχει και η «Γραμμή Υγείας», το 1142, που δέχεται απανωτές κλήσεις για καταγγελίες σχετικές με το κάπνισμα.
Ο τρόπος λειτουργίας των τηλεφωνικών γραμμών αλλά και η προώθησή τους από το κράτος, τις καθιστά τρόπους «καρφώματος» και εκδίκησης και όχι δυνατότητα καταγγελίας σοβαρών περιστατικών. Είναι προφανές πως το κράτος θέλει τον λαό διχασμένο και οργισμένο έτσι ώστε να μην έχει καθαρό μυαλό και κρίση. Οδηγεί την οργή του καθενός προς στον συμπολίτη του και έτσι ελέγχει πλήρως την κατάσταση. Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η αδράνεια των πολιτών. Το ακόμα μεγαλύτερο είναι η διχόνοια και η διάσπαση που από ότι φαίνεται παίρνει διαστάσεις μάστιγας.
Και οι ναζί έβαζαν τα παιδιά της χιτλερικής νεολαίας να καταδίδουν τους γονείς τους. Μέσα στην πρόοδο η Ελλαδάρα....
ΑπάντησηΔιαγραφή