Φωνάζει ο κλέφτης

Η Βρετανική εφημερίδα Telegraph δημοσιεύει ένα προκλητικό, προσβλητικό και άκρως ανθελληνικό άρθρο με θέμα τα μάρμαρα που έκλεψαν οι Βρετανοί από τον Παρθενώνα. Ενδεικτικό του χαμηλού επιπέδου αλλά και του ανιστόρητου του όλου άρθρου είναι η φράση που απευθύνει ο αρθρογράφος Jeremy Paxman στην Amal Alamuddin, λέγοντας: «Μας ανήκουν κυρία Clooney», ειρωνευόμενος την πρωτοβουλία της να συμβουλεύσει την Ελληνική κυβέρνηση για το πώς θα διεκδικήσει πίσω τα μάρμαρα που της ανήκουν.

«Ο μισός πληθυσμός του κόσμου θεωρεί ότι την κυρία Clooney μία από τις πιο τυχερές εν ζωή γυναίκες. Προς το παρόν δεν κινδυνεύει να χτυπηθεί από την αφάνεια στο Ανώτατο Δικαστήριο. Αλλά τα αφεντικά της είναι αρκετά έξυπνα για να βάλουν εκπρόσωπό τους την πιο νέα δικηγόρο, επειδή καταλαβαίνουν ότι μπορεί να συγκεντρώσει περισσότερες ίντσες στις στήλες των εφημερίδων από ότι οι ίδιοι», συμπληρώνει με κακεντρέχεια, επιχειρώντας μέσα από την προσβολή σε προσωπικό επίπεδο να καλύψει την έλλειψη επιχειρημάτων.

Ο αρθρογράφος τονίζει ότι την εποχή που ο Elgin απέσπασε τα Γλυπτά, η Ελλάδα βρισκόταν υπό Τουρκική κατοχή, ενώ σημειώνει ότι δεν πρόκειται να επανατοποθετηθούν στο μνημείο, τονίζοντας ότι μια τέτοια κίνηση θα άνοιγε τον ασκό των διεκδικήσεων προς όλα τα μουσεία. Βλέπετε οι Βρετανοί έχουν ληστέψει αμέτρητους θησαυρούς από πολλούς λαούς και σε καμία περίπτωση δεν σκέφτονται την επιστροφή των κλοπιμαίων. Άλλωστε αν επιστρέψουν όλα τα "λάφυρα" που έχουν, τα μουσεία τους θα είναι άδεια γιατί ο πολιτισμός τους είναι από ανύπαρκτος έως ισχνός.

«Μας λένε ότι ο Παρθενώνας αποτελεί μια γιορτή της δημοκρατίας. Στην πραγματικότητα χτίστηκε ως ναός της Αθηνάς και όλοι μας ξεχνάμε ότι η εν λόγω κατασκευή ήταν εφικτή μόνο εξαιτίας του πλούτου της αρχαίας Αθηναϊκής αυτοκρατορίας», συμπληρώνει ο ανιστόρητος και αυθαίρετος σε δοξασίες αρθρογράφος, που παραβλέπει την θρησκευτικότητα της Αθηναϊκής Πολιτικής και φαντάζεται κομπασμό, συνηθισμένος μάλλον από την κουλτούρα της πατρίδας του.

Το άρθρο δε διστάζει να κάνει λόγο για την εξέλιξη που θα είχαν τα γλυπτά αν παρέμεναν στην Αθήνα λέγοντας πως τότε ο λόρδος Elgin βοήθησε τον Παρθενώνα που χρησίμευε ως φρούριο. «Η εξαιρετική ιστορία της Mary Beard για το ναό μας λέει ότι για το μεγαλύτερο διάστημα του 18ου αιώνα οι Αθηναίοι είχαν τη συνήθεια να καταστρέφουν τα μαρμάρινα αγάλματα για την παραγωγή ασβέστη και για να χρησιμοποιούν τα μέρη τους σαν βάση για άλλα κτίσματα. Εάν, λοιπόν, αυτός ο άθλιος λόρδος Elgin [σημ. ΜΒΒ: χρησιμοποιεί τον όρο "άθλιος" ειρωνικά, χλευάζοντας τους Έλληνες] δεν είχε λεηλατήσει αυτά τα έργα τέχνης, αυτά θα είχαν καταλήξει ως θεμέλιο για κάποιο μικρομάγαζο που θα πουλούσε kebab».

Μεταξύ άλλων ο αρθρογράφος συνεχίζει λέγοντας ότι: «Το σύγχρονο επιχείρημα είναι πραγματικά πολιτικό –ο φτωχός μεσογειακός πολιτισμός απαιτεί αποκατάσταση από την ιμπεριαλιστική δύναμη. Η Ελλάδα απέχει από την κόσμο της αρχαίας Αθήνας, της πατρίδας του Σωκράτη, του Πλάτωνα και τους ιδρυτών της σύγχρονης σκέψης», ενώ για το μόνο με το οποίο θα συμφωνήσω με τον αρθρογράφο, είναι την αναφορά του στο Μουσείο της Ακρόπολης, για το οποίο ο Paxman λέει πως πρόκειται για μια επίδειξη χρημάτων που η Ελλάδα δε διαθέτει. Σε αυτό μόνο, έχει δίκιο.