Θάπτε με ό,τι τάχιστα· πύλας Αϊδαω περήσω

Η καταιγίδα των νομοθετημάτων και των τροπολογιών μέσα στο καλοκαίρι και την αφόρητη ζέστη, δεν λέει να κοπάσει. Με τον γενικό τίτλο "Νέο Ρυθμιστικό Σχέδιο Αθήνας − Αττικής και άλλες διατάξεις" η κυβέρνηση προωθεί από την 1η Αυγούστου ένα σύνολο από τροπολογίες που δεν αφορούν μόνο στην Αθήνα και στην Αττική αλλά αλλάζουν ριζικά την θεώρηση των πραγμάτων σε καίρια και ηθικά ζητήματα.

Στο παρελθόν έγραψα για την ειδεχθή στάση των κυβερνώντων απέναντι στους νεκρούς, τους οποίους κυριολεκτικά θέλουν να σκορπίσουν στους πέντε ανέμους και να μην τους θυμούνται! Οι Δυτικοί που υιοθέτησαν την καύση των νεκρών δεν έκαναν τίποτε άλλο παρά να διατηρήσουν και να μείνουν πιστοί στις παραδόσεις τους. Ήσαν ανέκαθεν βάρβαροι, χωρίς πνευματικές αναζητήσεις και ο άνθρωπος για αυτούς ήταν μόνο σώμα. Όταν αυτό πέθαινε το έκαιγαν για να "ξορκίσουν" το κακό. Αντίθετα οι Έλληνες ήμασταν πάντοτε θρησκευόμενος λαός, με πολλές πνευματικές αναζητήσεις. Πάντοτε οι Έλληνες πίστευαν στην αδιαίρετη ενότητα ψυχής και σώματος και για αυτό το λόγο και το νεκρό σώμα απολάμβανε την τιμή που του άρμοζε μέσω της ταφής.

Το θέμα προσεγγίζει με το άρθρο του ο καλός μου φίλος Βασίλης Π. Μακρής και σας παροτρύνω να το διαβάσετε. 

Κλείνοντας θέλω μόνο να τονίσω για ακόμα μια φορά πως ένα έθνος χάνεται όταν αποκοπεί από τις ρίζες του. Οι αμοραλιστές συγκυβερνώντες και οι συνένοχοί τους στο Ελληνικό κοινοβούλιο σε αυτό ακριβώς αποσκοπούν. Το θέμα είναι, εμείς τι κάνουμε;