Αφιερωμένο στην Κεφαλλονιά!

Το προηγούμενο Σαββατοκύριακο (10-11 Μαΐου 2014) ήταν ένα από τα ωραιότερα της ζωής μου. Ο λόγος; Απλός; Επισκέφτηκα για πρώτη φορά στη ζωή μου την Κεφαλλονιά! Πρώτη φορά πατούσα κι έβλεπα την Επτανησιακή γη και ομολογώ πως έμεινα μαγεμένος. Ήταν απλά πανέμορφη! Όπως όλες οι χαρές της ζωής μας! Είναι κρυμμένες πίσω από την απλότητα και την ομορφιά!

Στα άμεσα ενδιαφέροντα των κατοίκων της δεν ήταν ο τουρισμός, ιδίως παλαιότερα. Τώρα έχει αλλάξει λίγο αυτό, αλλά σίγουρα στο μικρότερο βαθμό από ότι σε άλλα "πολυδιαφημισμένα" νησιά. Οι κάτοικοί της πάντοτε είχαν τις ασχολίες τους, είτε ως γεωργοί, είτε ως ψαράδες, είτε ως έμποροι. Η τοπική οικονομία ήταν δυνατή και αυτόνομη. Σήμερα το βλέπεις στην υπερηφάνεια των κατοίκων της που σίγουρα αναπολούν εκείνα τα χρόνια και απορούν πως κατάφεραν οι πολιτικάντηδες της Ελλάδας, από τον Καποδίστρια και μετά, να χρεοκοπήσουν μια τόσο ανθηρή και ακμάζουσα τοπική οικονομία. 

Η σημερινή Κεφαλλονιά είναι μια μικρογραφία της Πατρίδας μας. Ένας τόπος που δεν του λείπει τίποτε, αλλά εν τούτοις περνάει δύσκολα! Αποκομμένη(!) από την υπόλοιπη Ελλάδα, ναι! καλά διαβάσατε! Το να επισκεφτεί κανείς σήμερα την Κεφαλλονιά είναι απόφαση ζωής! Χρειάζεται πρωτίστως να ετοιμάσει την διαθήκη του καθώς επίσης να τακτοποιήσει τις εκκρεμότητες της επιγείου ζωής του. Κατόπιν θα πρέπει να έχει στα χέρια του δυόμιση ευρώ (2,50€) που απαιτούνται από το σύγχρονο πορθμείο του Χάροντα, που δεν είναι άλλα παρά τα διόδια από τα οποία χρειάζεται να περάσει κανείς διασχίζοντας ως νέο Αχέροντα, τον δρόμο που ενώνει την Κόρινθο με την Πάτρα. Αν φτάσει ζωντανός θα πρέπει να συνεχίσει μέχρι την Κυλλήνη κι από εκεί να πάει στον Πόρο. Ακτοπλοϊκή γραμμή για το Αργοστόλι υπάρχει μόνο τους καλοκαιρινούς μήνες ή/και όποτε συμφέρει τους πλοιοκτήτες που εξυπηρετούν την γραμμή. Η διαδρομή του πλοίου από Πάτρα προς Σάμη έχει από καιρό διακοπεί, μη με ρωτήσετε γιατί, το κράτος και οι πλοιοκτήτες έχουν τις λεπτομέρειες για να απευθυνθείτε.

Απορώ λοιπόν και αναρωτιέμαι: Όλοι αυτοί που πήραν κάμερες και τραβούσαν τους εαυτούς τους ως "σωτήρες" της πληγωμένης νήσου, λίγο μετά τον πρόσφατο σεισμό στο Ληξούρι, δεν πρόσεξαν ότι η πρόσβαση στο νησί, από δική τους αμέλεια, είναι σχεδόν αδύνατη; Τι έκαναν; Τίποτε! Είναι δυνατόν σε ένα τόσο μεγάλο νησί να μην υπάρχουν τουλάχιστον μία με δύο πτήσεις ημερησίως; Είναι δυνατόν να μην υπάρχουν και άλλα λιμάνια από τα οποία να μπορεί να φτάσει κανείς στην Κεφαλλονιά; Κι αν όλα αυτά απαιτούν μια πολύ μεγάλη Ελλάδα για τα δικά τους φτωχά δεδομένα, γιατί δεν κάνουν το απλούστατο; Γιατί δεν κάνουν δρόμο την καρμανιόλα που ονομάζεται οδός Κορίνθου-Πατρών; Πως υπάρχουν υποψήφιοι δήμαρχοι, νομάρχες και δημοτικοί σύμβουλοι που τολμούν και βάζουν υποψηφιότητα σε όλα τα μέρη εκείνα όπου διασχίζει η σημερινή διαδρομή του θανάτου; Με ποιο δικαίωμα αποκόπτουν τόσο απροκάλυπτα και ξεδιάντροπα την Επτανησιακή γη από την υπόλοιπη Ελλάδα; Ποιος τους δίνει το δικαίωμα να αποκλείουν τόσους ανθρώπους από την ευκολία της σύνδεσης με το ηπειρωτικό κομμάτι της Πατρίδας τους; Ούτε οι κάτοικοι, ούτε εγώ, είδαμε κάποιον να ενδιαφέρεται αληθινά για το νησί! Μόνο υποσχέσεις μπροστά σε κάμερες, show και επί της ουσίας τίποτε! Παραμύθια της σύγχρονης Ελλάδας! 

Όλα αυτά, όμως, τα παραβλέπω και κρατάω ένα και ουσιαστικό από το ταξίδι μου: Την ομορφιά της Κεφαλλονιάς! Την ομορφιά και την περηφάνια των κατοίκων της! Το ότι πήγα για ελάχιστο χρόνο, έχοντας να κάνω πολλά πράγματα κι όμως το νησί με έκανε να νιώσω ότι πήγα διακοπές! Γιατί εκεί είδα με τα μάτια μου την ελπίδα! Στον Άγιο Γεράσιμο που προσκύνησα! Στα πρόσωπα των κατοίκων με τους οποίους συνομίλησα! Στην απίστευτη ομορφιά του τοπίου! Στην ηρεμία που είχε η ζωή μου όλο το Σαββατοκύριακο, παρότι ο χρόνος κύλησε αδυσώπητα γρήγορα κι έπρεπε να αναχωρήσω! Ένα είναι το σίγουρο: Θέλω να επιστρέψω να την γνωρίσω όσο καλύτερα γίνεται!

Κεφαλλονιά, σε ευχαριστώ! Μέσα από την καρδιά μου!