G20: Στόχος η Παγκοσμιοποίηση

Δεν κρατούν πλέον ούτε τα προσχήματα οι "άρχοντες" του κόσμου τούτου. Στην διήμερη Σύνοδο Κορυφής του G20, που έγινε χθες και σήμερα (4 και 5 Σεπτεμβρίου 2016) στην Hangzhou, πρωτεύουσα της επαρχίας Zhejiang στην Κίνα, η διευθύνουσα σύμβουλος του ΔΝΤ, Christine Madeleine Odette Lagarde, προέτρεψε, όπως αναμενόταν, τους αρχηγούς του G20 ώστε να υποστηρίξουν ακόμα περισσότερο την παγκοσμιοποίηση.

Μάλιστα η ξεδιάντροπη υπηρέτρια του Ένα τοις εκατό δεν δίστασε να δηλώσει πως «χρειάζεται πολιτικό θάρρος προκειμένου να εφαρμοστεί αυτή η ημερήσια διάταξη» αναφερόμενη σε ένα πολιτικό σχέδιο βασισμένο σε τέσσερις άξονες, δηλαδή περισσότερα οικονομικά κίνητρα, διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, ανανεωμένη δέσμευση για ελεύθερο εμπόριο και μια πιο δίκαιη κατανομή των εσόδων της ανάπτυξης.

Αν δούμε προσεκτικά πίσω από τις περίτεχνες εκφράσεις της μαριονέτας επικεφαλής του ΔΝΤ, τα "περισσότερα οικονομικά κίνητρα" απευθύνονται στα κονδύλια, που προορίζονται για την δωροδοκία πολιτικών και επιχειρηματιών ανά τον κόσμο, προκειμένου να προωθηθεί το σχέδιο της παγκοσμιοποίησης, αγνοώντας και παραβλέποντας τις όποιες αντιδράσεις των λαών της γης.

Οι "διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις" δεν είναι τίποτε άλλο παρά η προσπάθεια για την ακατόρθωτη σύγκλιση όλων των Οικονομιών του πλανήτη, ακολουθώντας την λογική της Προκρουστείου κλίνης. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η Πατρίδα μας, όπου εδώ και εφτά χρόνια οι δυτικοί εταίροι μας αγωνίζονται να την φέρουν στα μέτρα τους με μία εντελώς ανέφικτη και σκληρά αντιλαϊκή πολιτική.

Η "ανανεωμένη δέσμευση για ελεύθερο εμπόριο" αναφέρεται σε συμφωνίες παρόμοιες με την TTIP, που όπως λέει και Dr. Paul Craig Roberts «μόνο ένας προδότης, και μάλιστα καλοπληρωμένος, θα μπορούσε να υπογράψει μια τέτοια συμφωνία». Αυτές οι λεγόμενες "συμπράξεις ελεύθερου εμπορίου" δεν είναι απλές εμπορικές συμφωνίες. Ο σκοπός τους είναι να κάνουν τις επιχειρήσεις -και κατ' επέκταση αυτούς, που κρύβονται πίσω από αυτές- απρόσβλητες από τους νόμους των χωρών όπου δραστηριοποιούνται δίνοντάς τους την δύναμη να ανατρέψουν όλες τις δημοκρατικές διαδικασίες.

Τέλος, ο τέταρτος άξονας του σχεδίου της Lagarde αναφέρεται σε μια πιο δίκαιη μοιρασιά των λαφύρων από τους παγκόσμιους πλιατσικολόγους. Βλέποντας πως τα πράγματα οδηγούνται στα άκρα σε ό,τι αφορά στην παγκόσμια κυριαρχία, η υπηρέτης της παγκοσμιοποίησης προτείνει την "πιο δίκαιη κατανομή των εσόδων της ανάπτυξης", σε μία μάταιη προσπάθεια να ισορροπήσει ανισόρροπες δυνάμεις με την προσδοκία του αδυνάτου, δηλαδή την μετατροπή της λυκοφιλίας των "ισχυρών" του πλανήτη σε αρμονική συνεργασία.

Είπαμε πολλές φορές πως στην εποχή μας έχει κορυφωθεί η ανθρώπινη κακία με ό,τι συνεπάγεται αυτό. Δεν έχουμε πλέον την πολυτέλεια της αδιαφορίας ή της ανοχής. Πρέπει όλοι να ξεκαθαρίσουμε την θέση μας και να δηλώσουμε ευθαρσώς, που ανήκουμε. Ουδετερότητα δεν υπάρχει!