Θα... θα... θα...

«Ήταν ένα κοινοβουλευτικό πραξικόπημα. Σας λέω ευθέως πως η ΝΔ δεν μπορεί να αναγνωρίσει τον διαγωνισμό, θα προκηρύξει κι άλλες άδειες. Και επειδή δεν είμαστε μπαταχτσήδες, πρέπει να δοθούν πίσω τα χρήματα στους επιχειρηματίες που τα έδωσαν», ...
«γιατί η Πορτογαλία, η Κύπρος και η Ιρλανδία βγήκαν έγκαιρα από την κρίση και η χώρα μας παραμένει στάσιμη εντός μνημονίων;», ...
«τα προγράμματα διάρθρωσης ως προς το σκέλος της δημοσιονομικής προσαρμογής, οι στόχοι, πρέπει να υπηρετούνται περισσότερο από μειώσεις δαπανών και λιγότερο από φόρους. Οι μειώσεις πρέπει να είναι στοχευμένες και όχι οριζόντιες», ...
«το σχέδιο αυτό δεν είναι το μνημόνιο. Το μνημόνιο δεν καθορίζει το σύνολο των επιλογών μας και δεν είναι γραμμένο πάντα σε γρανίτη. Σήμερα, λείπει από το πολιτικό σύστημα η ιδιοκτησία των μεταρρυθμίσεων».

Οι παραπάνω περίτεχνες πολιτικές σαχλαμάρες (με συγχωρείτε πολύ για την έκφραση) που ξεστομίζονται με στόμφο και με βαρύγδουπες εκφράσεις, που πόρρω απέχουν από την πραγματικότητα, ανήκουν στην ΝΔ και εκφράζονται κατά διαστήματα από τον "υπηρεσιακό" αρχηγό και τα "μεγάλα" στελέχη της. Η ΝΔ, όπως αναιδώς και ψευδώς ισχυρίζονται οι βο(υ)λευτές της, είναι «έτοιμη να παρουσιάσει το πρόγραμμα της εξόδου της χώρας από την κρίση». Αυτό το περίφημο σχέδιο το κρατούσε τόσα χρόνια επτασφράγιστο μυστικό και προτίμησε πρώτα να υπογράψει δύο προδοτικές δανειακές συμβάσεις, κατόπιν να αποχωρήσει οικειοθελώς από την διακυβέρνηση του τόπου αφήνοντας τους "αριστερούς" να υπογράψουν την τρίτη και χειρότερη, και τώρα, να το "κραδαίνει" προεκλογικά ελπίζοντας σε ψήφους ευκολόπιστων ψηφοφόρων. Τελικά φαίνεται πως η πολιτική αμετροέπεια δεν έχει όρια...

Οι Έλληνες ξέχασαν(;) το τι συνέβη επί της διακυβερνήσεως της ΝΔ. Ξέχασαν την ανελέητη φοροεισπρακτική πολιτική που ξεκίνησε επί των ημερών της και συνεχίζεται με αμείωτη ένταση και από την κυβέρνηση της ... "αριστεράς". Οι ψηφοφόροι, που σήμερα είναι έτοιμοι να επαναφέρουν ως πρωθυπουργό της χώρας τον γόνο αυτού που είπε και έπραξε την λήθη της Μακεδονίας, ξεχνούν τον θυμό και την οργή που τους ώθησε στο να αναδείξουν ως κυβέρνηση το ασκέρι των αδίστακτων "αριστερών" των αμύθητων προσωπικών περιουσιών.

Το τραγικό, ωστόσο, δεν είναι (μόνο) αυτό. Υπάρχουν Έλληνες(;) που με την νοοτροπία του οπαδού πανηγυρίζουν διαβάζοντας τις εικονικές και προπαγανδιστικές δημοσκοπήσεις. Μετά από επτά χρόνια σκληρής λιτότητος υπάρχουν ακόμα κάποιοι, που έχουν το κουράγιο να υποστηρίζουν μετά πάθους και μανίας το πολιτικό σύστημα που κατέστρεψε την Ελλάδα. Υπάρχουν ακόμα αφελείς(;) που πιστεύουν πως κάτι μπορεί να αλλάξει από αυτούς που διέλυσαν την Πατρίδα μας.

Δυστυχώς υπάρχουν κάποιοι, που επιμένουν να ανοιγοκλείνουν τον διακόπτη μιας καμένης λάμπας προσπαθώντας να φωτίσουν τον χώρο. Δεν κάνουν τον κόπο να αλλάξουν την λάμπα, αλλά επιμένουν να ανοίγουν και να κλείνουν τον διακόπτη μέχρι αυτός ... να βαρεθεί και να αλλάξει γνώμη! Μόνο που ο διακόπτης συνεχίζει να κάνει την δουλειά του κι αυτοί μένουν στο σκοτάδι, έχοντας ωστόσο την ικανοποίηση(!) πως αγωνίζονται προκειμένου να δουν το φως! Το μόνο σίγουρο αποτέλεσμα, που έχουν οι ενέργειές τους, είναι το σκοτάδι και μια ενδεχόμενη βλάβη του διακόπτη.

Τελικά σε αυτόν τον τόπο ποιος κοροϊδεύει ποιόν; Αυτοί εμάς; Εμείς αυτούς; Ποιοι είναι αυτοί, και, ποιοι είμαστε εμείς τελικά;