Ο Κυβερνήτης ζει!

Σήμερα (25/9/2016) τελέσαμε το μνημόσυνο του Μαρτυρικού και μοναδικού αληθινού Έλληνα Κυβερνήτη, του πολιτικού μας πρότυπου και οδηγού, Ιωάννου Α. Καποδίστρια. Οι λέξεις είναι πολύ φτωχές για να περιγράψουν το μεγαλείο του και για αυτό καλύτερα να σιωπήσουμε και να αφήσουμε τον ίδιο να λύσει για ακόμα μια φορά τα προβλήματά μας.

Σε μία εποχή όπου τα παιδιά αυτών που θησαύρισαν τον καιρό της δικτατορίας διατελούν πρωθυπουργοί και τολμούν να κατηγορούν την Εκκλησία, ο Κυβερνήτης τους απαντάει «Οι Έλληνες ηνωμένοι δια της εις Χριστόν και εις την Αγίαν του Εκκλησίαν σταθεράς πίστεώς των, υποστάντες την οθωμανικήν δυναστείαν, υπό μόνην την σκέπην της Εκκλησίας των διεσώθησαν. Άμα δε τώ ανεγερθήναι εις σώμα Έθνους, οι αυτών αντιπρόσωποι ανεκήρυξαν την Ελληνικήν θρησκείαν, θρησκείαν της επικρατείας».

Στους πολιτικάντηδες που προσπαθούν να καταστρέψουν ό,τι έχει απομείνει από την ταυτότητα του Έθνους μας, ο Κυβερνήτης τους υπενθυμίζει πως «σύγκειται εκ των ανθρώπων, οίτινες από της Αλώσεως της Κωνσταντινουπόλεως δεν έπαυσαν ομολογούντες την Ορθόδοξον Πίστιν και την γλώσσαν των Πατέρων αυτών λαλούντες, και διέμειναν υπό την πνευματικήν ή κοσμικήν δικαιοδοσίαν της Εκκλησίας των, όπου ποτέ της Τουρκίας και αν κατοικώσι».

Σε ότι αφορά στην Παιδεία, ο Κυβερνήτης είναι αποστομωτικός και γελοιοποιεί ακόμα πιο πολύ τον φαιδρό και αστοιχείωτο υπουργό Παιδείας: «Αποτελεί θεία τιμή το να αναθρέψει κάποιος Ελληνόπαιδες, με τις γνώσεις της ιεράς μας θρησκείας, να τους εκπαιδεύσει στην πάτριον γλώσσα και να τους προπαρασκευάσει για ανώτερες πανεπιστημιακές σπουδές».

Τέλος, σε ότι αφορά στο ζήτημα του τρόπου διδασκαλίας του μαθήματος των Θρησκευτικών, ο Κυβερνήτης είναι κατηγορηματικός και σαφής: «Τα παιδιά μας, ούτως εκείσε κείμενα, οποίας και άν απολαμβάνουν φροντίδος παρά των φιλανθρώπων προστατών, κινδυνεύουν όμως να εκστραφούν της οικείας φύσεως, χάνοντα βαθμηδόν και την αίσθησιν των θρησκευτικών χρεών των, και την χρήσιν της γλώσσης των, και την μνήμην των εφεστίων και ιδιογενών ηθών. Χωρίς να γνωρίζουν καλά την Γερμανικήν και την Ελληνικήν, χωρίς να έχουν μίαν κάποιαν ηλικίαν εις την οποίαν ημπορεί κανείς να στερηθή την εκκλησίαν χωρίς να χάση την θρησκείαν του, δεν θα συνεβούλευα ποτέ να τοποθετηθούν εις έν Ινστιτούτον όπου ασκείται η θρησκεία των Διαμαρτυρομένων».

Πώς, λοιπόν, έχουν το θράσος και το κουράγιο να μιλούν μετά από αυτά όλοι οι ανθέλληνες πολιτικάντηδες;

________________________
Το παρόν άρθρο γράφτηκε για το περιοδικό «Ενοριακή Ευλογία» του Ι. Ν. Αγίου Νικολάου Πευκακίων Αθηνών, Οκτώβριος 2016, Τεύχος 170.