Ανορθόγραφα τα πρώτα δείγματα γραφής

Τα πρώτα δείγματα γραφής της Theresa Mary (Brasier) May είναι παντελώς ... ανορθόγραφα! Ο διορισμός του γραφικού κωμικοτραγικού Alexander Boris de Pfeffel Johnson ως υπουργού των Εξωτερικού του Ηνωμένου Βασιλείου φαινόταν, αρχικά τουλάχιστον, ως αστείο!

Ο πρώην δήμαρχος του Λονδίνου με την περίεργη κόμμωση φρόντισε με τις πρώτες δηλώσεις του να αποδείξει ότι η επιλογή του ως υπουργού των Εξωτερικών μπορεί να χαρακτηρισθεί κάθε τι άλλο, αλλά όχι λανθασμένη.

Ο φαινομενικά φαιδρός Βρετανός πολιτικάντης στην πρώτη του δήλωση ως υπουργός των Εξωτερικών έκανε μια εκ βαθέων ομολογία "πίστεως" και αφοσιώσεως στην μία και οικουμενιστική (παγκόσμια) κυβέρνηση, λέγοντας χαρακτηριστικά: «There is a massive difference between leaving the EU and our relations with Europe, which if anything I think are going to be intensified and built up at an intergovernmental level» (Υπάρχει μια τεράστια διαφορά μεταξύ της εξόδου από την Ε.Ε. και των σχέσεών μας με την Ευρώπη, που αν μη τι άλλο νομίζω ότι πρόκειται να ενταθούν και να θεμελιωθούν σε ένα διεθνές κυβερνητικό [σημ. ΜΒΒ: όπως όλοι, έτσι κι ο Johnson επικαλείται την παγκόσμια διακυβέρνηση] επίπεδο).

Οι πρώτες εκτιμήσεις μετά τις κυβερνητικές αλλαγές στο Ηνωμένο Βασίλειο έκαμαν λόγο για "υποχρεωτικές" κινήσεις της May, προκειμένου να κρατήσει τις ισορροπίες στο υπό διάλυση κόμμα της. Ωστόσο, τόσο η στάση της απέναντι στον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, που θύμισε έντονα τον "αριστερό" Έλληνα πρωθυπουργό στο ξεκίνημα της θητείας του με το περιβόητο «θέλω χρόνο», όσο και οι δηλώσεις του νέου υπουργού των Εξωτερικών της πονηράς και ουχί γηραιάς Αλβιώνος, μαρτυρούν πως ήδη βρίσκεται σε εφαρμογή το σχέδιο της υπαγωγής και της Βρετανίας κάτω από την παγκόσμια κυβέρνηση του Ένα τοις εκατό.

Η May είναι σαφές πως έχει την στήριξη του Εβραϊκού lobby, που φρόντισε να την αναδείξει ως την νέα κάτοικο της 10, Downing Street αφού πρώτα "αυτοκτόνησε" πολιτικά όλους τους αντιπάλους της. Πρωτίστως, όμως, πολύ σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη των πραγμάτων είχε μία ακόμα πολιτική αυτοκτονία. O Nigel Paul Farage, είτε κάτω από καθεστώς απειλής, ή με δωροδοκία (προσωπικά δεν το πιστεύω), φρόντισε να αποσυρθεί πολύ νωρίς αποδυναμώνοντας ουσιαστικά το UKIP, που είναι δημιούργημά του, και, αφήνοντας ελεύθερο το πεδίο δράσης στους Tories.

Το UKIP είχε ως σύνθημα να «πάρει την πατρίδα του πίσω» και εκεί, που θεωρητικά φαινόταν πως τα κατάφερε, την παρέδωσε αλυσοδεμένη στους κατακτητές της. Το δίδαγμα της όλης ιστορίας; Είναι πολύ καλές όλες οι δηλώσεις και οι "αγαθές" προθέσεις των πολιτικών, ωστόσο δεν είναι αρκετές αν θέλουν να προσφέρουν στην πατρίδα τους. Αυτό που έχει σημασία είναι το ποιο είναι το στήριγμά τους!

Η τεράστια διαφορά ανάμεσα σε διάφορους επικαλούμενους "ηγέτες" και στους αληθινούς Ηγέτες της παγκοσμίου Ιστορίας, είναι το θεμέλιο της πολιτικής τους. Γι' αυτό και Ηγέτες ήσαν ελάχιστοι, μετρημένοι στα δάκτυλα της μιας χειρός, ή, μάλλον ένας και μοναδικός: ο Μέγας Κωνσταντίνος, που θεμελίωσε και πρόσφερε την μακροβιότερη αυτοκρατορία στην Ιστορία της ανθρωπότητος σε Αυτόν, που ήταν το στήριγμά του, δηλαδή στον Χριστό και Θεό μας. Μόνο, που ο Μέγας αυτός πολιτικός, ο Μέγας αυτός ηγέτης, ο Μέγας άνθρωπος ότι έλεγε το εννοούσε και γι' αυτό το έργο του έμεινε ζωντανό για πάνω από 1000 χρόνια και κανένας άνθρωπος δεν πρόκειται να το επαναλάβει.

Μιμητής του ήθους και της πολιτικής του υπήρξε μόνος ο Ιωάννης Α. Καποδίστριας, που μαρτύρησε για το αχάριστο Γένος των Ελλήνων, που σήμερα τον θυμούνται μόνο και μόνο εξυπηρετώντας πολιτική μικροπρέπεια και σκοπιμότητα. Μέχρι το 2008 κανείς δεν ανέφερε το όνομά του...