Ήθος και ανεντιμότητα (2)

Θέλω να ευχαριστήσω θερμά τον αγαπητό μου κ. Βασίλειο Λιάκο, γιατί με το εύλογο και εύστοχο ερώτημα-σχόλιό του στην τελευταία ανακοίνωση της Παρατάξεως «ΚΟΙΝΩΝΙΑ», μας δίνει την ευκαιρία να διευκρινίσουμε και να ξεκαθαρίσουμε για ακόμα μία φορά κάποια πράγματα.

Ο ιδιαίτερα αγαπητός μου κ. Λιάκος δικαίως αναρωτιέται «Πέρσι ψόφησε κι εφέτος βρόμισε! Η πολιτική κινητικότης του κ. Νατσιού είναι γνωστή εδώ και τουλάχιστον 2 χρόνια. Γιατί καθυστέρησε τόσο πολύ η εύλογη αυτή ανακοίνωση;»

Πράγματι, ήμασταν γνώστες πολλών κινήσεων από την πλευρά του κ. Νατσιού. Ωστόσο, όλες αυτές οι κινήσεις δεν μας είχαν κοινοποιηθεί από τον ίδιο, αλλά προέρχονταν από πληροφορίες άλλων. Η διοίκηση της Παρατάξεως «ΚΟΙΝΩΝΙΑ» αποφάσισε να μην πράξει οτιδήποτε, ιδιαίτερα όσο αυτές οι ενέργειες δεν είχαν κάποιο ιδιαίτερο νόημα. Η ανάμιξή του σε δυο-τρεις καιροσκοπικές προσπάθειες, που βυθίστηκαν αύτανδρες, δεν είχαν κανένα λόγο να σχολιασθούν από την Παράταξη «ΚΟΙΝΩΝΙΑ», παρά μόνο για να εκθέσουν την επιεικώς άστοχη τακτική του κ. Νατσιού.

Παρότι μας είχε διαβεβαιώσει πως δεν είχε σκοπό να αναμιχθεί ενεργά με την πολιτική, για μεγάλο διάστημα διαπιστώναμε πως ισχύει ακριβώς το αντίθετο. Το διαφορετικό ήθος, που είχε ο Ιωάννης Α. Καποδίστριας δεν ήταν θεωρητικό. Ήταν έμπρακτο. Έτσι, λοιπόν, και εμείς, που θέλουμε να είμαστε συνεχιστές του έργου του (γιατί η προσωπικότητά του είναι άφθαστη), προσπαθούμε να ακολουθούμε αυτά, που μας παρέδωσε με το παράδειγμά του και πρωτίστως το «εἰ δυνατόν, τὸ ἐξ ὑμῶν, μετὰ πάντων ἀνθρώπων εἰρηνεύοντες» (Προς Ρωμαίους Κεφ.12, στίχος 18).

Ο Καποδίστριας εφάρμοσε αυτήν την προσταγή του Αποστόλου Παύλου στο ακέραιο. Εμείς πράξαμε το ελάχιστο, δηλαδή περιμέναμε τον συνεργάτη και συναγωνιστή μας, είτε να μας εκφράσει την αντίθεσή του σε ότι αφορά στην πολιτική και στο ήθος της Παρατάξεως «ΚΟΙΝΩΝΙΑ», ή, να μας ανακοινώσει -έστω- την πρόθεσή του να πορευθεί μόνος, ακολουθώντας ένα διαφορετικό δρόμο. Κανείς δεν επρόκειτο να τον εμποδίσει.

Όταν, όμως, άρχισαν επικίνδυνοι ψιθυρισμοί (και μάλιστα από εκκλησιαστικά περιβάλλοντα, που μέχρι σήμερα απέτρεπαν τους πιστούς από την επιβεβλημένη ενασχόληση με την πολιτική) η Παράταξη «ΚΟΙΝΩΝΙΑ» είχε δύο επιλογές: Η πρώτη ήταν να στηλιτεύσει τις κινήσεις και τις πράξεις του συνεργάτη της, ενώ η δεύτερη επιλογή, που υιοθετήθηκε από σύσσωμη την διοίκηση, ήταν να του δώσει την ευκαιρία -έστω και την τελευταία στιγμή- να δει τις συνέπειες και κυρίως να μην εκτεθεί.

Δοθείσης της ευκαιρίας θα ήθελα να προσθέσω και το εξής, επισημαίνοντας και τονίζοντας πως δεν αφορά στην συγκεκριμένη περίπτωση, αλλά είναι μια γενικότερη διαπίστωση από την οκτάχρονη πορεία μας. Η Παράταξη «ΚΟΙΝΩΝΙΑ» προσεγγίστηκε από πολλούς, που θέλησαν να την συμβουλεύσουν, να την αλλάξουν, να την οικειοποιηθούν, να την διαβάλλουν, να την πολεμήσουν εκ των έσω, να αλλοιώσουν το πνεύμα της. Ωστόσο έπεσαν πάνω στο βαρύ θεμέλιο, που έθεσαν οι εν ζωή και οι θανόντες Πατέρες, που εμπνεύστηκαν και ενέπνευσαν την παρουσία της στην πολιτική ζωή της Ελλάδος. Σε μία αδιαπραγμάτευτη αρχή, που επιβάλλει στην διοίκηση της Παρατάξεως να είναι πιστός ακόλουθος του έργου του αγίου της πολιτικής, του Ιωάννου Α. Καποδίστρια.

Αυτή η τακτική μέχρι σήμερα πολεμήθηκε κυρίως από καιροσκόπους, μασώνους, θρασύτατους υποστηρικτές του σάπιου πολιτικού κατεστημένου, που έχουν το θράσος να αποκαλούν την Παράταξη «ΚΟΙΝΩΝΙΑ» ως αιρετική. Ναι! Είμαστε αιρετικοί (δηλαδή δεν ακολουθούμε) το σάπιο πολιτικό κατεστημένο της Πατρίδος μας, που αποτελείται μόνο από προδότες!

Και κάτι τελευταίο. Όλοι όσοι αποχώρησαν από την Παράταξη «ΚΟΙΝΩΝΙΑ» απογοητεύτηκαν από αυτό, που διαπίστωσαν εντός αυτής: Στον αγώνα της πρέπει να προσφέρουν και όχι να απολαμβάνουν προνομίων, γιατί πολύ απλά δεν υπάρχουν προνόμια! Όσοι προσέγγισαν επιπόλαια την Παράταξη πίστευσαν πως θα ανήκαν σε ένα κόμμα σαν όλα τα άλλα, που κάποια στιγμή θα τους παρείχε χρήμα, δόξα, ή, και τα δύο. Αυτό, που τους απογοήτευσε ήταν το ότι διαπίστωσαν πως τελικά είχαν καταταγεί σε ένα σώμα αγωνιστών, που το μόνο βέβαιο είναι πως τους περιμένει μόνο προσφορά και αγώνας.