Γνωρίζει ο λαός τι γίνεται στην Θράκη; (3)

(1) Ο Αχμέτ Ιλχάν έχει περάσει σχεδόν από όλα τα κόμματα του κοινοβουλίου. Ξεκίνησε από την Νέα Δημοκρατία το 2004 όπου και παρέμεινε μέχρι το 2009, μετακινήθηκε στην Δημοκρατική Συμμαχία από το 2009 μέχρι το 2012, βρέθηκε εντελώς αντίθετα στην Δημοκρατική Αριστερά από το 2012 μέχρι το 2015 και κατέληξε στο Ποτάμι από το 2015 μέχρι σήμερα. Ωστόσο, παραμένει αμετακίνητος υποστηρικτής των μειονοτικών συμφερόντων όλα αυτά τα χρόνια.

(2) Ο Μουσταφά Μουσταφά το 1981 ήταν υποψήφιος βουλευτής με το ΚΚΕ. Στις βουλευτικές εκλογές του 1989-90 και του 1993, καθώς και στις νομαρχιακές του 1994 και του 1998 ήταν υποψήφιος με τον Συνασπισμό. Στις εκλογές του 1996 είχε εκλεγεί βουλευτής με τον Συνασπισμό και έγινε ο πρώτος αριστερός βουλευτής που προέρχεται από την Μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης. Στις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015 εκλέχθηκε, με 18.429 σταυρούς, πρώτος σε σταυρούς βουλευτής Ροδόπης με τον ΣΥΡΙΖΑ.

(3) Ο Ζεϊμπέκ Χουσεΐν εξελέγη βουλευτής στην περιφέρεια Ξάνθης το 2012 με τον Συνασπισμό Ριζοσπαστικής Αριστεράς-Ενωτικό Κοινωνικό Μέτωπο. Συμμετέχει στις κοινοβουλευτικές ομάδες του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ για ζητήματα Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας, Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων. Ήταν υποψήφιος με τον ΣΥΡΙΖΑ στις βουλευτικές εκλογές του 2009 στον νομό Ξάνθης καθώς και υποψήφιος αντιπεριφερειάρχης στις εκλογές τοπικής αυτοδιοίκησης του 2010. Η δραστηριότητά του δεν σταματάει εδώ. Είναι αντιπρόεδρος του Συνεταιρισμού Φαρμακοποιών Ξάνθης (ΣΥΦΑΞ), έχει διατελέσει πρόεδρος της σχολικής εφορίας του 1ου Μειονοτικού Δημοτικού Σχολείου Ξάνθης και είναι μέλος του σώματος εθελοντών Σαμαρειτών του Ερυθρού Σταυρού Ξάνθης.

(4) Ο Αϊχάν Μεμέτ Καρά Γιουσούφ, είναι βουλευτής Ροδόπης με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Στην Ελλάδα έχουμε συνηθίσει να ανεχόμαστε και να αποδεχόμαστε κάθε πολιτικό έγκλημα ανεξαρτήτως της σοβαρότητός του. Στην περίπτωση της Θράκης, όμως, τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Εάν δεν λάβουμε έγκαιρα τα μέτρα μας, θα θρηνήσουμε τόσο θύματα, όσο και απώλεια εδαφών, όπως κάποτε στην μαρτυρική μας Μεγαλόνησο, την Κύπρο.

Και ένα τελευταίο ερώτημα, που θα ήθελα να απευθύνω στον Ιερό Κλήρο της Πατρίδος μας. Τελικά στην Ελλάδα έχουν οι πάντες δικαίωμα–υποχρέωση να συμμετέχουν ενεργά στα κοινά, εκτός των Χριστιανών; Αν ναι, τότε, γιατί διαμαρτύρεσθε για τον αποχριστιανισμό της Πατρίδος μας; Αν όχι, τότε, γιατί δεν στηρίζετε την μοναδική πολιτική κίνηση που θέτει την Εκκλησία ως την ψυχή του Έθνους;

[ προηγούμενη σελίδα ] [ πρώτη σελίδα ]

________________________
Το παρόν άρθρο δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Ενοριακή Ευλογία» του Ι. Ν. Αγίου Νικολάου Πευκακίων Αθηνών.