Ποιο είναι το αστείο κ. πρωθυπουργέ;

Είναι καιρός που επισημαίνω πως το όλο ζήτημα της "διαπραγμάτευσης" δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας κακός θίασος, ενός αίσχιστου θεατρικού έργου που δυστυχώς καταστρέφει ένα έθνος ολόκληρο. Οι επικεφαλής των δυτικών χρηματοπιστωτικών οργάνων δεν δίνουν την παραμικρή σημασία στις επιπτώσεις που έχουν οι αποφάσεις τους πάνω σε έναν ολόκληρο λαό και κυρίως στις επόμενες γενιές των Ελλήνων.

Η κυβέρνηση προσπαθεί να μας πείσει πως δίνει σκληρή μάχη με τους δανειστές και πως προτάσσει το εθνικό συμφέρον. Τα αποτελέσματα, όμως, δείχνουν εντελώς διαφορετικά. Η Ελληνική οικονομία έχει αδρανοποιηθεί έτι περαιτέρω τους τελευταίους μήνες καθώς η αβεβαιότητα και η ανασφάλεια μεγαλώνει μέρα με την ημέρα.

Αυτό δεν φαίνεται πως είναι ικανό να χαλάσει το κέφι του Έλληνα πρωθυπουργού, της καγκελαρίου της Γερμανίας Angela Dorothea (Kasner) Merkel και του Ιταλού πρωθυπουργού Matteo Renzi που γελούν σαν να βρίσκονται σε σχολική εκδρομή. Τα βάσανα που προξενούν στην Ελλάδα οι αποφάσεις που παίρνουν -ή αναβάλλουν να πάρουν- δεν τους προβληματίζουν "εκτός σκηνής".

Ακόμα κι αν δεχθώ πως η καγκελάριος της Γερμανίας και ο Ιταλός πρωθυπουργός δεν έχουν λόγο να ενδιαφέρονται για την Ελλάδα, δεν μπορώ να καταλάβω που βρίσκει το κουράγιο ο Έλληνας πρωθυπουργός να γελάει, όταν γνωρίζει (;) πως τις πλάτες του βαραίνει μια τόσο μεγάλη εθνική ευθύνη.

Προσωπικά δεν μπορώ να καταλάβω πως μπορεί να έχει την διάθεση να αστειεύεται και να γελάει με τον επίδοξο κατακτητή και επί πενταετία βασανιστή του. Είναι προφανές πως κάτι δεν είναι όπως θέλουν να μας το παρουσιάσουν. Είναι ηλίου φαεινότερον πως οι πολιτικοί μας δεν έχουν τίποτε να χωρίσουν με τους Ευρωπαίους "εταίρους" τους. Άλλωστε τον λογαριασμό στο τέλος θα τον πληρώσει άλλος: Ο δύστυχος (;) Ελληνικός λαός.