Η ιστορία είναι φαύλος κύκλος(;) (2)

«Η άλωση της Κωνσταντινουπόλεως κατά την αποφράδα 29η Μαΐου 1453, δεν σήμανε μόνο την έναρξη μιας μακροχρόνιας και οδυνηρής για τον Ελληνισμό περιόδου της ιστορίας του, υπήρξε ταυτόχρονα και το τραγικό τέλος της θλιβερής εκείνης εποχής κατά την οποία είχε υπονομευθή καίρια το πολιτικό και οικονομικό μέλλον του Γένους. Ήδη από τον 13ο και τον 14ο αιώνα, είχαν αρχίσει να δημιουργούνται καταστάσεις που θα επηρεάσουν αποφασιστικά την τύχη των Ελλήνων στους επόμενους αιώνες.

Ο Ελληνικός κόσμος είχε διασπασθή και διαμοιρασθή κατά το μεγαλύτερο τμήμα του σε ξένους δυνάστες. Οι ειρηνικές ή βίαιες διεισδύσεις αλλοφύλων από τον βορρά και την ανατολή είχαν προκαλέσει την εθνολογική του σύμπτυξη. Οι αναστατώσεις από τις αλλεπάλληλες πολεμικές κρίσεις και τη χρόνια εσωτερική αναρχία, είχαν ως αποτέλεσμα τη δημογραφική του συρρίκνωση.

Η καταχρηστική επέκταση του θεσμού των «προνοιαρίων» είχε φέρει από τη μια μεριά την υπέρμετρη αύξηση της δυνάμεως της στρατιωτικής ολιγαρχίας, και από την άλλη τον οικονομικό μαρασμό των μικροκαλλιεργητών της γης και την δημιουργία σοβαρών κοινωνικών κρίσεων.

Η εμπορική διείσδυση της Δύσεως στα σημαντικότερα λιμάνια και στα εμπορικά κέντρα της Ελληνικής Ανατολής είχε ήδη περιορίσει ασφυκτικά τις δυνατότητες οικονομικής δραστηριότητος των Ελληνικών αστικών κοινωνιών.

Οι θρησκευτικές, κοινωνικές και πολιτικές αντιθέσεις -ιδίως εκείνες που ξεκινούσαν από τις ησυχαστικές κινήσεις και τις έριδες των ενωτικών με τους ανθενωτικούς- είχαν οδηγήσει σε ιδεολογική σύγχυση που επέτεινε την πολιτική ακαταστασία και τις κοινωνικές αναταραχές.

Οι κατακτήσεις εξ άλλου των Οθωμανών στη Μικρά Ασία -που είχαν σχεδόν ολοκληρωθή ως τα μέσα του 15ου αιώνα- και η ραγδαία προέλαση τους στη Βαλκανική χερσόνησο -που εγκαινιάσθηκε με την κατάληψη της Καλλιπόλεως (1354) και εξασφαλίσθηκε με τις αποφασιστικές τουρκικές νίκες στο Τσιρμέν του Έβρου (1371), στο Κοσσυφοπέδιο (1389, 1448), στη Νικόπολι (1389) και στη Βάρνα (1444)- είχαν ήδη καταδικάσει και τους εναπομένοντες ασθενικούς θυλάκους της Ελληνικής αντιστάσεως στην Θράκη, στην Πελοπόννησο και στην Τραπεζούντα.

Η τελική, λοιπόν, εξόρμηση των ανδρών του Μεχμέτ Β΄ εναντίον της Βασιλεύουσας επισφράγισε απλώς έναν κύκλο στρατιωτικών γεγονότων, τα οποία είχαν προδιαγράψει τη μετέπειτα πορεία των πολιτικών πραγμάτων».

Θλιβερό απόσπασμα από την «Ιστορία του Ελληνικού έθνους» της «Εκδοτικής Αθηνών» (Τόμος 10ος) που έρχεται να μας υπενθυμίσει πως η ιστορία δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας φαύλος(;) κύκλος. Θυμηθείτε τι έλεγε ο Ιωσήφ Βρυέννιος, λόγιος μοναχός της Μονής Στουδίου που έζησε τον 15ο αιώνα, σχετικά με την άλωση της Πόλης και δείτε πόσα κοινά στοιχεία υπάρχουν με την σημερινή κατάσταση στην Πατρίδα μας.

Ήδη από χθες η χώρα μας έχει τελεσίγραφο μίας εβδομάδας -θα επανέλθω σε αυτό- πριν παραδοθεί οριστικά στα χέρια των δυτικών και η Ελληνική κυβέρνηση ψάχνει τρόπο να έρθει σε συμφωνία με τους κατακτητές! Συνεπώς τι μάθαμε από την ιστορία; Τίποτε απολύτως!

Επ' ευκαιρία της σημερινής εθνικής "μαύρης" επετείου οφείλουμε και πρέπει να αφυπνισθούμε γιατί αλλιώς μας περιμένουν ακόμα τετρακόσια χρόνια σκλαβιάς. Μόνο που αυτήν την φορά η υποδούλωση θα είναι φράγκικης μορφής που σημαίνει πως θα απειληθεί με αφανισμό το Γένος μας. Οι Τούρκοι σεβάστηκαν τον πολιτισμό και τις παραδόσεις μας. Οι δυτικοί δεν θα το κάνουν γιατί μισούν θανάσιμα την Ορθοδοξία που τους υπενθυμίζει διαρκώς πως είναι απάνθρωποι!