Δυτική αδιέξοδη πολιτική (2)

O Ralph Atkins σε άρθρο του στους Financial Times με τίτλο «Η περιφέρεια της Ε.Ε. αντέχει την ώρα που το κέντρο καταρρέει» αναλύει το θετικό αντίκτυπο του προγράμματος ποσοτικής χαλάρωσης της ECB στα ομόλογα των χωρών του Ευρωπαϊκού Νότου. «Η ποσοτική χαλάρωση φέρνει τα πάνω κάτω. Το πιο καλό παράδειγμα είναι η Ευρώπη. Όταν η κρίση χρέους της ευρωζώνης βρισκόταν στο απόγειο της, το κόστος δανεισμού εκτοξεύτηκε για χώρες όπως η Ισπανία, η Ιταλία, η Ιρλανδία και η Πορτογαλία. Στο πρόσφατο «sell-off» στην αγορά ομολόγων ωστόσο, τα ομόλογα των χωρών της περιφέρειας παρέμειναν σταθερά, εξαιρουμένων φυσικά των Ελληνικών.

Αντ' αυτού η δράση έγινε στα δήθεν προβλέψιμα Γερμανικά ομόλογα. Οι αποδόσεις των Γερμανικών χρεών, τα οποία κινούνται αντιστρόφως ανάλογα με τις τιμές, βούτηξαν αρχικά κοντά στο μηδέν και στη συνέχεια μετακόμισαν απότομα υψηλότερα. Παραμένουν μέτρια: ομόλογα δεκαετίας αποφέρουν περίπου 0,6%. Αλλά οι μικρές αποδόσεις προκαλούν μεγάλο πόνο όταν το σημείο αφετηρίας είναι τόσο χαμηλό. «Προηγουμένως, τα ομόλογα έδιναν "αποδόσεις χωρίς ρίσκο". Τώρα προσφέρουν "ρίσκο χωρίς αποδόσεις"», είπε περιπαικτικά ο Trevor Greetham στο Royal London.

Στον αντίποδα, το "spread" –ή η διαφορά– ανάμεσα στα Ιταλικά ή στα Ισπανικά δεκαετή ομόλογα σε σχέση με τα αντίστοιχα Γερμανικά έχει καταγράψει εντυπωσιακά μικρές μεταβολές από την έναρξη του προγράμματος μηνιαίων αγορών €60 δις της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Κατά την διάρκεια του τελευταίου «sell-off», συρρικνώθηκαν», αναφέρει το άρθρο και προσθέτει:

«Η σχετική σταθερότητα είναι μια ανακούφιση για τις χώρες της περιφέρειας, αλλά αναδεικνύει πως το QE παράγει απροσδόκητα αποτελέσματα και ανωμαλίες που δεν είναι εύκολο να εξηγηθούν. Αυτό κάνει ακόμα πιο δύσκολο να υπολογιστεί ο αντίκτυπος του: ο κίνδυνος είναι να υπάρξουν αναταράξεις που θα υπονομεύσουν τις προσπάθειες της ECB να τονώσει την ανάπτυξη και τον πληθωρισμό».

O Ralph Atkins καταλήγει λέγοντας: «Μπορεί να διαρκέσει η σχετική σταθερότητα της περιφέρειας; Κανείς δεν κάνει προβλέψεις με βεβαιότητα στις μέρες μας. Η καθαρή προσφορά κρατικών ομολόγων της ευρωζώνης είναι θετική αυτόν τον μήνα και τον Ιούνιο, αλλά θα γίνεται αρνητική τον Ιούλιο. Αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει τις τιμές υψηλότερα και πάλι και τις αποδόσεις προς τα κάτω. Από την άλλη πλευρά, η Ελλάδα θα μπορούσε να αποδειχθεί επικίνδυνη. Τελευταία ήταν δύσκολο να καταγραφεί η επίπτωση της στις υπόλοιπες χώρες, αλλά μπορεί κάλλιστα να φέρει και πάλι τα πάνω κάτω».

Η οικονομική -και όχι μόνο- πολιτική της Ε.Ε. και ιδιαίτερα της ευρωζώνης θυμίζει ένα παλιό φθαρμένο ρούχο που έχει τρυπήσει και όσο το μπαλώνει κανείς, τόσο αυτό ανοίγει σε άλλα σημεία. Ο κακός σχεδιασμός είναι προφανής σε βαθμό που δικαίως γεννάται το ερώτημα: Είναι δυνατόν να υπάρχει τόση ανικανότητα; Μήπως τελικά πίσω από αυτό τον τόσο λανθασμένο σχεδιασμό κρύβεται κάποια σκοπιμότητα;

Προσωπικά εκτιμώ πως η σημερινή κατάσταση στην ευρωζώνη είναι η κατάληξη της άκαμπτης στυγνής πολιτικής στην οποία αρέσκεται η Δύση που πάντοτε οδηγεί σε σύγκρουση. Η πολιτική της Δύσης αποτυπώνει το πνεύμα της που είναι κυριαρχικό και αποσκοπεί στο κέρδος που έρχεται ως αποτέλεσμα του αφανισμού των λαών που θα βρεθούν στο πέρασμά της.

Σε αυτή την Ευρώπη λένε οι σημερινοί Έλληνες πολιτικάντηδες ότι ανήκουμε;