«Η Ελληνική περιπέτεια θα έχει άσχημη κατάληξη αν τα εμπλεκόμενα μέρη παραμείνουν προσκολλημένα σε λανθασμένες αντιλήψεις. Η σκληρή πραγματικότητα, οι ευθύνες των δανειστών και τα πραγματικά προβλήματα της Ελληνικής οικονομίας. Το Ελληνικό έπος συνεχίζεται. Δεν θα έχει ευχάριστο τέλος αν οι άνθρωποι που εμπλέκονται δεν αναγνωρίσουν πως είναι προσκολλημένοι σε μύθους. Παρουσιάζω έξι από αυτούς, κάθε ένας εκ των οποίων δημιουργεί διανοητικά και συναισθηματικά εμπόδια για την επίτευξη συμφωνίας.
Η Ελληνική έξοδος θα βοηθούσε την ευρωζώνη. «Θα με απαλλάξει κάποιος από αυτόν τον απείθαρχο παπά;». Αυτό είναι το ερώτημα που υποτίθεται πως έκανε ο βασιλιάς Ερρίκος Β' για τον αρχιεπίσκοπο Thomas Becket. Ο Wolfgang Schäuble, ο Γερμανός υπουργός των Οικονομικών πρέπει να σκέφτεται το ίδιο για τους Έλληνες εταίρους του. Ναι, αν η Ελλάδα αναγκαζόταν να υποστεί ολέθριες συνέπειες, οι λαϊκιστικές καμπάνιες στις άλλες χώρες θα ήταν λιγότερο αποτελεσματικές. Αλλά η συμμετοχή στο ευρώ θα σταματούσε να είναι μη αναστρέψιμη. Κάθε κρίση θα προκαλούσε αποσταθεροποιητικές αντιδράσεις.
Η Ελληνική έξοδος θα βοηθούσε την Ελλάδα. Πολλοί πιστεύουν ότι μια νέα αδύναμη δραχμή θα προσέφερε ένα ανώδυνο μονοπάτι προς την ευημερία. Αλλά αυτό ισχύει μόνο για μια οικονομία που μπορεί εύκολα να αυξήσει την παραγωγή ανταγωνιστικών προϊόντων και υπηρεσιών σε διεθνές επίπεδο. Η Ελλάδα δεν μπορεί να το κάνει. Και οι άμεσες συνέπειες θα περιλάμβαναν συναλλαγματικούς ελέγχους, χρεωκοπίες, πάγωμα των ξένων πιστώσεων και νέο γύρο πολιτικής αναταραχής.
Είναι λάθος της Ελλάδας. Κανείς δεν εξαναγκάστηκε να προσφέρει δάνεια στην Ελλάδα. Αρχικά, οι ιδιώτες δανειστές ήταν πολύ ικανοποιημένοι που τη δάνειζαν με τους ίδιους περίπου όρους με τη Γερμανική κυβέρνηση. Ωστόσο η φύση της Ελληνικής πολιτικής δεν ήταν μυστικό. Τότε, το 2010, έγινε ξεκάθαρο πως τα χρήματα δεν θα αποπληρώνονταν. Αντί να συμφωνήσουν στη διαγραφή χρέους που ήταν αναγκαία, οι κυβερνήσεις (και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο) αποφάσισαν να διασώσουν τους ιδιώτες πιστωτές μέσω της αναχρηματοδότησης της. Οπότε ξεκίνησε το παιχνίδι του «προσποιήσου και επέκτεινε» (extend and pretend). Οι ηλίθιοι δανειστές χάνουν χρήματα. Έτσι συνέβαινε πάντοτε. Αυτό ισχύει και σήμερα.
Η Ελλάδα δεν έχει κάνει τίποτα. Η Ελλάδα έχει κάνει μια τεράστια προσαρμογή της δημοσιονομικής και της εξωτερικής της θέσης. Μεταξύ του 2009 και του 2014, το πρωτογενές δημοσιονομικό ισοζύγιο συρρικνώθηκε κατά 12% του ΑΕΠ, το διαρθρωτικό δημοσιονομικό έλλειμμα κατά 20% του ΑΕΠ και το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών κατά 12% του ΑΕΠ. Μεταξύ του πρώτου τριμήνου του 2008 και του τελευταίου του 2013, οι πραγματικές δαπάνες στην Ελληνική οικονομία υποχώρησαν 35% και το ΑΕΠ κατά 27%, ενώ η ανεργία έφτασε στο 28%. Πρόκειται για τεράστιες προσαρμογές.
Οι Έλληνες θα αποπληρώσουν τα χρέη τους. Αυτός ο μύθος προέρχεται εν μέρει από την άρνηση να αναγνωρίσουν (οι δανειστές) έξοδα που δεν θα πάρουν πίσω ποτέ. Αυτό που μένει να φανεί είναι το αν οι Έλληνες θα αφιερώσουν τις επόμενες δεκαετίες για την αποπληρωμή ενός βουνού από δάνεια που δεν έπρεπε ποτέ να γίνουν. Το γεγονός ότι το χρέος έχει διπλασιαστεί ως ποσοστό του ΑΕΠ παρά την αναδιάρθρωση καθιστά την κατάσταση πολύ χειρότερη. Η συγχώρεση είναι αναπόφευκτη. Πράγματι, έκθεση του Center for Economic Policy Research σημειώνει πως το χρέος είναι μεγάλο σε όλη την ευρωζώνη, όχι μόνο στην Ελλάδα.
Πίσω από τους μύθους βρίσκονται δυστυχώς οι προθέσεις τις κυβέρνησης, οι οποίες μέρα με την ημέρα διαπιστώνουμε πως δεν είναι τόσο προφανείς. Οι επόμενες μέρες θέλουν πολλή προσοχή και παρακολούθηση για να μη βρεθούμε προ μεγάλης εκπλήξεως.
Αναρτήσεις
Οι κυβερνητικοί συν-εταίροι διατείνονται πως έχουν λάβει σαφή εντολή από το λαό να μην οπισθοχωρήσουν σε ζητήματα που άπτονται της κοινωνικής κατοχύρωσης έναντι της κρίσης. Γι’ αυτό υποτίθεται ότι προβαίνουν σε μια πρωτίστως πολιτική,σύμφωνα με τον κ. πρωθυπουργό διαφοροποίηση,σε σχέση με ό, τι επιχειρεί να επιβάλλει το δανειακό κατεστημένο.Προς αυτή την κατεύθυνση,αποπειράται να παρουσιαστεί μια σκληρή διαπραγμάτευση κατά την οποία επιστρατεύεται κάθε μέσο εξοικονόμησης ρευστού για την εξυπηρέτηση δημοσιονομικών και δανειακών υποχρεώσεων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑποκομίζεται λοιπόν χρόνος έναντι κάποιας θετικής εξέλιξης.Υπάρχει νόημα σε όλο αυτό? Καταρχή οι δύο αντιμνημονιακοί εταίροι πράγματι υπερψηφίστηκαν από το πολιτικό σώμα για να τηρήσουν μια διεκδικητική στάση έναντι της πρότερης πλήρους συμμόρφωσης προς τους δανειστές. Σίγουρα οι έλληνες πολίτες όταν έδιναν την ψήφο τους στα δύο αυτά κόμματα δεν είχαν στο μυαλό τους πως με τη σύσταση της αντιμνημονιακής κυβέρνησης θα εισερχόμασταν σε μια παρατεταμένη περίοδο έντονης και καθημερινής ανασφάλειας.Δεν είχε οραματιστεί η ελληνική κοινωνία μια εξουσιαστική διαχείριση τέτοιας επισφαλούς απροσδιοριστίας. Υποτίθεται ότι η ελπίδα ερχόταν μέσα από μια διαφορετική πολιτική αντιμετώπιση των προβλημάτων τα οποία θα έπρεπε σιγά-σιγά αν όχι να λύνονται, τουλάχιστον να μπαίνουν σε μία σειρά.Αντί αυτού παρατηρούμε μια αλυσιτελή απόπειρα διοίκησης των δημοσίων κι εθνικών υποθέσεων,χωρίς αρχή, μέση, τέλος και κυρίως χωρίς κάποια προοπτική.Σε καμία περίπτωση δεν ψηφίστηκε ο Καμμένος Σύριζα για να οδηγήσει εκών, άκων τη χώρα σε μια ταπεινωτική χρεοκοπία, ασχέτως αν τελεολογικά αυτή η εξέλιξη αποβεί θετική για τις υποθέσεις της πατρίδας.Τέλος για κανένα λόγο ουδείς δεν πιστώθηκε την εμπιστοσύνη του εκλογικού σώματος προκειμένου να διαθέσει κάθε ίχνος ευρώ σε αυτούς,από τους οποίους επιζητά διακαώς νέο δάνειο.Πέρα από εκτιμήσεις και απόψεις για το μέλλον της Ευρώπης και τους όρους συμμετοχής μας σε αυτή, ο Σύριζα προεκλογικά διατείνονταν πως θα επιτύχει την παραμονή στην ευρωζώνη με τους όρους που θα θέσει αυτός στην Ε.Ε. Πως θα το καταφέρει?Δικό του πρόβλημα,αυτός το υποσχέθηκε,υποτίθεται πως κατείχε τα μέσα να το πετύχει. Ειδάλλως σκόπιμα δημαγώγησε έναντι του λαού και υφάρπαξε την ψήφο του, καθώς την έξοδο από την Ε.Ε. και την επιστροφή σε εθνικό νόμισμα υποστήριζαν άλλα κόμματα και παρατάξεις.Αν άλλαξε γνώμη θεμιτό αλλά τότε γιατί υπέγραψε την 20 Φεβρουαρίου?Η θύρα ασφαλείας του δημοψηφίσματος,δεν διασώζει το λαό,αλλά τα πρόσωπα μιας κυβέρνησης τα οποία φαίνεται πως απλώς ποθούσαν διακαώς τη νομή της εξουσίας.Αν η συγκυβέρνηση φέρεται σίγουρη πως είναι συνεπής απέναντι στο λαό με την περιβόητη τήρηση των κόκκινων γραμμών φτάνοντας τα πράγματα στα άκρα, προς τι το δημοψήφισμα, για την αυτονόητη κατάφαση?Μήπως τελικώς επιζητηθεί λευκή επιταγή προκειμένου για την παραμονή στο ευρω-νόμισμα,από ένα λαό που αλλού πατάει κι αλλού του λεν ότι βρίσκεται?Στην ουσία ο Σύριζα δε διαπραγματεύεται τίποτα καθώς δεν έχει πάρει θέση στα πράγματα, παρά τελείως ματαιόδοξα αρκείται στην αναζήτηση μεθόδου παράτασης της κυβερνητικής θητείας.Δεν έχει λάβει θέση γιατί δεν είναι ενιαίο σώμα με αποτέλεσμα το ένα πόδι να πηγαίνει εμπρός, το άλλο όπισθεν, το κεφάλι να διαμαρτύρεται,το ένα μάτι να κοιτά τις ΗΠΑ,το άλλο τη Ρωσία, το ένα χέρι να χαιρετά και το άλλο υψώνει τη γροθιά.Στο τέλος λοιπόν μάλλον θα αναγκαστεί -αν μπορέσει βεβαίως να το μεθοδεύσει- υπό το βάρος των περιστάσεων σε ένα συμβιβασμό,παρουσιάζοντας τη συνέχιση του δανεισμού ως θρίαμβο.Στην άλλη περίπτωση είτε θα καταπέσει είτε θα καταφύγει στο λαό για να υπεκφύγει των ιστορικών ευθυνών μιας εθνικής συντριβής.Το ζωτικό ψεύδος της κυβέρνησης το οποίο επιχειρεί να επικοινωνήσει,είναι πως αγωνίζεται για τις κόκκινες γραμμές, χωρίς όμως πρόγραμμα πως θα τις κατακτήσει.Δεν ήξερε η αριστερά πως όλα κατακτώνται και τίποτε δεν παραχωρείται από ανθρωπιστική ευαισθησία?Η συγκυβέρνηση μοιάζει να επιβεβαιώνει με τρόπο τραγικό,τη λαϊκή ρήση που λέει,η εγχείρηση πέτυχε, ο ασθενής απέθανε. Ευτυχώς που η Ελλάδα, ποτέ δεν πεθαίνει. Αυτεξούσιος
..ο ''καταπληκτικός '' αυτός αυτεξούσιος (μακάρι να γνώριζε την έννοια της λέξεως...) ξαναχτύπησε! Πόσο '' Σαμαρά''
ΑπάντησηΔιαγραφήπρέπει να έχει αφομοιώσει αλήθεια γιά να πετάει συνεχώς τα απόβλητά του στήν σημερινη εξουσία πού καθόλου δεν του κάθεται ''καλά'' μάλλον γιατί οι άπειρες ώρες παρακολούθησηςTrash Tv καί Blogs Συνωμοσιολόγων περιοπής...έχουν σοβαρές επιπλοκές...
Αν και δε χρειάζεται να δοθούν πολιτικά διαπιστευτήρια από κανέναν εις ουδένα, έτι περαιτέρω και λεξιλογικές εξηγήσεις σε κάποιον σχολιαστή ανάλογου ύφους, ο οποίος μάλιστα αποδίδει σε greeklish το Ελεονώρα, κάποιες διευκρινήσεις. Οι κ.κ. Σαμαράς, Βενιζέλος, Παπαδήμος, Παπανδρέου και Καραμανλής εφόσον απορρίφθηκαν πολιτικά, ηθικά αυτό που απομένει είναι να διωχθούν και δικαστικά, αν και σίγουρα εν τέλει θα καταδικαστούν ιστορικά. Το μείζον ζητούμενο στην πολιτική ζωή της πατρίδας ετούτη την ώρα, είναι εν γένει οι κινήσεις της παρούσας διακυβέρνησης, οι οποίες αν και διφορούμενες και σκοτεινές μέλλει αυτές να καθορίσουν το μέλλον της χώρας. Τον κ. Σαμαρά και τους ομοίους του να τους λυπηθεί ο Θεός γιατί με τον πλήρη εξανδραποδισμό τους στα ξένα συμφέροντα προξένησαν πολλά δεινά στην πατρίδα και το λαό της. Τη δύναμη τους όμως την αντλούν από των Ελλήνων τη διχόνοια που δε μονιάζουν για να παραταχθούν απέναντι στην ανομία. Συνιστά τρομερή παθογένεια για αυτόν τον τόπο να θέλουν κάποιοι να ανευρίσκουν κρυφούς εχθρούς την ίδια ώρα που είναι περιζωσμένοι από φανερούς. Ας ελπίσουμε κάποτε αυτό να εκλείψει για το καλό όλων ημών. Αναφορικά με τον τηλεοπτικό δέκτη, υπάρχουν και σπίτια στα οποία το συγκεκριμένο δεν αποτελεί αυτονόητη συνθήκη υπάρξεως. Καταληκτικά σχετικώς με τα ιστολόγια, ουκ εν τω πολλώ το ευ, μυρηκασμός των ιδίων και ιδίων, ειδικά αν κανείς στερείται χρόνου για ξόδεμα. Οι αναρτήσεις όμως του κ. Βολουδάκη διαφέρουν γιατί κομίζουν εκτός από πνευματική εμβρίθεια και αναλυτική διαύγεια, πρωτίστως πίστη κι έμπρακτη αφοσίωση στα γραφόμενα. Τα σχόλια αποσκοπούν εκτός από την επιβράβευση για τον κόπο και την προσπάθεια του οικοδεσπότη, στην εδραίωση μιας δημόσιας σφαίρας κοινωνικού διαλόγου. Το σχόλιο σας πάντως δεν έχει κάποια βάση λογικής αιτιολόγησης με αποδείξεις, παρεκτός του ασταθούς καιρού που σε κάποιους ίσως δεν ευνοεί την καλλιέργεια πνεύματος. Πάντως σίγουρα «ἐκ γὰρ περισσεύματος καρδίας λαλεῖ τὸ στόμα αὐτοῦ.»
ΑπάντησηΔιαγραφήΥ.Σ. Αυτή είναι η ορθογραφική μορφή του περιωπής και όχι με όμικρον, αλλά δε γεννάται θέμα με τη μορφή του σχολίου όσο με το γεγονός ότι στερείται περιεχομένου. Δε θα υπάρξει εκ νέου ανταπάντηση.