Ο δύσκολος Μάρτιος - Μανώλης Β. Βολουδάκης

Breaking

06/03/2015

Ο δύσκολος Μάρτιος

«Οι ανησυχίες μεγαλώνουν για την Ελλάδα που ήρθε η ώρα να πληρώσει τα χρέη της» αναφέρει το CNBC σε σημερινό του άρθρο για τη χώρα μας. «Παρά την τετράμηνη παράταση στο δανειακό πρόγραμμα, οι «λογαριασμοί» έρχονται ο ένας πάνω στον άλλο. Εκτός από τις πληρωμές 1,5 δις προς το ΔΝΤ η Ελλάδα έχει μόνο για το 2015 να αποπληρώσει 22,5 δις στους πιστωτές της» αναφέρει το πρακτορείο.

«Τα κρατικά έσοδα, με τα οποία η Ελλάδα πρέπει να πληρώσει τα δάνειά της, έχουν μειωθεί δραματικά από τον Ιανουάριο εν αναμονή νέας φορολογικής νομοθεσίας και οι τράπεζες έχουν να αντιμετωπίσουν ένα κύμα εκροής καταθέσεων, καθώς οι καταθέτες στέλνουν χρήματα στο εξωτερικό φοβούμενοι μία Grexit» σχολιάζει το CNBC στο δημοσίευμα του.

Ο υπουργός των Οικονομικών της Ισπανίας, Luis de Guindos, δήλωσε αυτή τη βδομάδα ότι ένα τρίτο πακέτο διάσωσης είναι απαραίτητο. «Είναι απολύτως ξεκάθαρο, αν εξετάσουμε τις αγορές, ότι η Ελλάδα θα πρέπει να συνεχίσει να δανείζεται από τον επίσημο τομέα, εάν επιθυμεί να παραμείνει στο Ευρώ. Η κυβέρνηση μπορεί να δοκιμάσει διαφορετικούς τρόπους από τις προηγούμενες κυβερνήσεις για να συλλέξει τους φόρους, όμως οι αγορές έχουν ακούσει πολλές φορές το ίδιο τραγούδι» ανέφερε στο CNBC ο David Schnautz, αναλυτής της Commerzbank.

Ωστόσο η Ελληνική κυβέρνηση πιέζει για χρήματα που πιστεύει ότι της ανήκουν δικαιωματικά. Ο Υπουργός των Οικονομικών υποστηρίζει ότι η ECB θα πρέπει να αποδεσμεύσει 1,9 δις των κερδών που έχει αποκομίσει από τόκους σε Ελληνικά ομόλογα και τα οποία υποτίθεται ότι θα εκταμιεύονταν με την τελική αξιολόγηση του τρέχοντος προγράμματος.

Τα υπόλοιπα 7,2 δις ευρώ της τελευταίας δόσης των δανείων δεν έχουν δοθεί στη χώρα. Ο πρόεδρος του eurogroup, Jeroen René Victor Anton Dijsselbloem ανέφερε πάντως ότι μία πρώτη εκταμίευση θα μπορούσε να γίνει ακόμα κι εντός του μηνός αν η Ελλάδα επιτάχυνε τις μεταρρυθμίσεις, κάτι που όμως απορρίπτουν προς το παρόν οι Γερμανοί.

Την ίδια ώρα στην Ελλάδα, κυβερνητικές πηγές έδωσαν στη δημοσιότητα τον διευρυμένο κατάλογο μεταρρυθμίσεων που θα τεθούν στο «μικροσκόπιο» των υπουργών των Οικονομικών της ευρωζώνης τη Δευτέρα 9/3/2015. Σύμφωνα με τον κατάλογο αυτό, οι προωθούμενες μεταρρυθμίσεις αφορούν σε:
[*] Ενεργοποίηση του δημοσιονομικού συμβουλίου με στόχο την επίτευξη εξοικονόμησης πόρων και την επέκταση της αποστολής του.
[*] Μεταρρυθμίσεις με στόχο την καλύτερη προετοιμασία του προϋπολογισμού και αναμόρφωση του οργανικού νόμου για τον προϋπολογισμό.
[*] Συγκρότηση ευέλικτου σώματος στοχευμένων φορολογικών ελέγχων για την πάταξη της φοροδιαφυγής, που δεν θα έχει μόνιμο χαρακτήρα.
[*] Βελτιώσεις στη νομοθεσία για τη ρύθμιση των ληξιπρόθεσμων οφειλών.
[*] Άμεση ροή δημόσιων εσόδων μέσω της ρύθμισης του πλαισίου αδειοδότησης των ηλεκτρονικών τυχερών παιχνιδιών.
[*] Μείωση γραφειοκρατίας και βελτίωση επιχειρηματικού κλίματος μέσω της βελτίωσης των παρεχόμενων δημόσιων υπηρεσιών.
[*] Μέτρα για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης.

Αυτή η είδηση και μόνο, αρκεί για να δικαιώσει τον αγαπητό μου καθηγητή και οδηγό στα περί της οικονομίας ζητήματα, Dr. Κωνσταντίνο Πολυχρονίου, για την άποψή του περί της παραμονής ή όχι στην ευρωζώνη.
Αποδεικνύεται περίτρανα πως η Ελλάδα μας έχει απολέσει την εθνική κυριαρχία της σε ότι αφορά στην οικονομία της (και όχι μόνο) και είναι έρμαιο των οδηγιών και των κατευθύνσεων των δανειστών της, αλλά και της ευρωζώνης.

1 σχόλιο:

  1. H απογύμνωση από κάθε δικαιολογία ρητορικής αυτής της συγκυβέρνησης δυστυχώς θα ταυτιστεί με την αρχή ενός πραγματικά ξεχωριστά επώδυνου κύκλου για την Ελληνική κοινωνία. Αν το προηγούμενο σύνθημα σχετικά με τη λιτότητα και τους δημοσιονομικούς στόχους ήταν ότι πίσω από τους αριθμούς υπάρχουν άνθρωποι, το επίκαιρο ανάλογο θα πρέπει να διατυπωθεί περίπου ως εξής, πίσω από τις λέξεις υπάρχουν ζωές. Δεν είναι δυνατόν χάριν της ευημερίας των αριθμών να βασανίζονται και να εξευτελίζονται συμπολίτες μας και να τυγχάνουν μεγαλύτερης εκτιμήσεως οι οικονομικοί δείκτες. Αναλογικά δεν είναι δυνατόν εύηχες λέξεις να υποκαθιστούν την παραγωγή πολιτικής με κίνδυνο την ολοσχερή συντριβή της χώρας στον τοίχο του ευρω-αδιεξόδου της. Το υφιστάμενο πρόβλημα όπως τίθεται έχει ξεπεράσει προ πολλού την οικονομική χρεοκοπία και απειλεί την ηθική βιωσιμότητα των ελλήνων και αυτήν την ίδια την ακεραιότητα της χώρας. Μετά την τελική έκβαση των τωρινών εξελίξεων και με λογική αναγωγή στα τεκταινόμενα, ως πρωταρχικός στόχος έχει τεθεί η απόλυτη και βαθιά παραδοχή μιας μακρόχρονης οικονομικής προσάρτησης της χώρας μας, στους υπερεθνικούς μηχανισμούς ισχύος . Ως εκ τούτου κι ευνοήτως συνάγεται η συρρίκνωση των δημοκρατικών αξιώσεων εκ μέρους του πολιτικού σώματος για έναν ακέραιο κοινοβουλευτισμό στο μέτρο που αντιλαμβάνεται την πολιτική εξάρτηση ως απότοκο της σιδηροδέσμιας οικονομικής φυλάκισης. Ουσιαστικά με την αριστερή διακυβέρνηση και την παταγώδη αποτυχία της, θα επιχειρηθεί να εξασφαλιστεί η απόλυτη σιγή της όποιας μελλοντικής διεκδίκησης ακόμα κι αν αυτή κατέχει το δικαιότερο των αιτημάτων. Σε μετέπειτα χρόνο από αυτή την ύστατη συστημική εναλλακτική λύση, η συναίνεση στη δανειακή εξάρτηση θα είναι απόλυτη. Με τους χειρισμούς της τωρινής συγκυβέρνησης η οικονομική αδυναμία θα ενταθεί σε τέτοιο βαθμό που θα απαιτείται η στήριξη των θεσμών ακόμα και για την εξυπηρέτηση των πρωτογενών δημοσιονομικών αναγκών. Κανείς λογικός δεν απαιτεί συμμετοχή στα δημόσια πράγματα κι έλεγχο στη συλλογική ζωή έχοντας προηγουμένως εμπεδώσει την χρόνια και παγιωμένη οικονομική υποτέλεια της πατρίδας του στα διεθνή κέντρα ισχύος. Το τρίτο βήμα οπισθοχώρησης σχετίζεται με την αλλοίωση του δημοσίου ήθους της πολιτείας και την περαιτέρω ευρωπαϊκή διάβρωση του νομοθετικού πνεύματος πάνω στις θεμελιώδεις όψεις της ανθρώπινης δραστηριότητας. Καταληκτικά αλλά όχι ιεραρχικά στην τελευταία θέση, έρχεται η παραίτηση από την εθνικό απαραβίαστο της ελληνικής επικράτειας ως ύστατο δείγμα υπαναχώρησης από κάθε κυριαρχικό δικαίωμα ενός αυτόνομου κράτους. Το ατράνταχτο αποδεικτικό στοιχείο αυτής της μεθόδευσης, είναι η ανεξήγητη στάση των ευρωπαίων στο ζήτημα έστω κι αυτού του όψιμου κι ασύνταχτου συμβιβαστικού πνεύματος, εκ μέρους της συγκυβέρνησης του Καμμένου Σύριζα. Γιατί ενώ η κυβέρνηση επιχειρεί τρόπον τινά μια λογική προσέγγιση των κατεστημένων, οι θεσμοί επιδεικνύουν τέτοια μέριμνα να υπενθυμίζουν την προεκλογική ασυνέπεια των λαϊκιστών αριστερών και δεξιών έναντι των ελλήνων ψηφοφόρων? Γιατί δεν κόπτονται απλά και μόνο για την εξυπηρέτηση των ελληνικών ομολόγων που διαθέτουν στα σπλάχνα των δημόσιων οικονομικών τους? Γιατί αναλογικά όσο μιλούν για τον Υπουργό Οικονομικών άλλο τόσο αναφέρονται στον Υπουργό Εργασίας της αριστερής πλατφόρμας? Μήπως γίνονται οι ηθικοί αυτουργοί μιας ευρωπαϊκής ανταρσίας από την κυβέρνηση της ψήφου διαμαρτυρίας προκειμένου αργότερα να εγκαθιδρύσουν μια διάδοχη τάξη πραγμάτων η οποία να τελεί σε απόλυτη πολιτική συμβατότητα με τους ισχυρούς της Ευρώπης? Είναι αυτό που είχε πει ο Λίνκολν πως δηλαδή μπορείς να τους ξεγελάς όλους για λίγο καιρό, λίγους όλο τον καιρό αλλά όχι όλους όλον τον καιρό. Κάποια στιγμή αυτός ο λαός θα συνδυάσει το βαυαρικό θρόνο με πολλά από τα δεινά αυτού του τόπου. Όσο για το Μάρτιο ας ελπίσουμε στο, Σήμερον της σωτηρίας ημών το κεφάλαιον, γιατί από τα άλλα κεφάλαια φάγαμε το κεφάλι μας. Αυτεξούσιος

    ΑπάντησηΔιαγραφή