Παραμονή ή έξοδος από την ευρωζώνη;

Περί της εξελισσιμότητος της Ελληνικής οικονομίας και της επιρροής της Ευρωζώνης επ’ αυτής: Ένα άρθρο-σχολιασμός του διακεκριμένου οικονομολόγου, καθηγητού στο Πανεπιστήμιο του Cincinnati στο Ohio των ΗΠΑ Δρ. Κωνσταντίνου Πολυχρονίου.

Διαφαίνεται μία ακατανόητη αδυναμία εκ μέρους των Ελλήνων γενικώς να καταλάβουν την δυναμική της σύγκλισης της Ευρωζώνης. Δηλαδή, συμμετοχή ή/και παραμονή της Ελλάδος στην Ευρωζώνη σημαίνει ότι το κέντρο πολιτικών αποφάσεων και ειδικότερα οικονομικών –κυρίως μακροοικονομικών ή δημοσιονομικών– θα βρίσκεται πάντα εκτός Ελληνικής επικράτειας και κυριαρχίας. Είναι άξιον απορίας γιατί ο Ελληνικός λαός δεν έχει ενημερωθεί επί του ανωτέρω και γενικότερα για την εν γένει και σε μεγαλύτερο βάθος επερχόμενη «απώλεια» της εθνικής του κυριαρχίας. Η μελλοντικά διαφαινόμενη δημοσιονομική σύγκλιση θα αποτελέσει ακόμη σημαντικότερη απώλεια εθνικής κυριαρχίας, θέτοντας την Ελληνική Βουλή υπό την άμεση κυριαρχία της Ευρωζώνης.

Οι επιλογές, λοιπόν, είναι δύο:

[*] Εντός της Ευρωζώνης, ή,

[*] Εκτός της Ευρωζώνης

Τι σημαίνουν όμως οι ως άνω επιλογές;

[*] Εντός της Ευρωζώνης σημαίνει: απώλεια εθνικής κυριαρχίας και αναπόφευκτη οργάνωση της οικονομίας.

[*] Εκτός της Ευρωζώνης σημαίνει: διασφάλιση εθνικής κυριαρχίας και αναπόφευκτη οργάνωση της οικονομίας.

Η ανωτέρω πραγματικότητα δίνει στην Ελλάδα επιλογή επί της εθνικής της κυριαρχίας. Ωστόσο, επιλογή όσον αφορά στην οικονομία δεν υπάρχει. Δηλαδή, η Ελληνική οικονομία πρέπει να οργανωθεί ανεξαρτήτως της όποιας ως άνω επιλογής.

Για παράδειγμα, οι διεθνείς εμπορικές αγορές απαιτούν «υψηλότερη ποιότητα», «χαμηλότερη τιμή», και, «ανταγωνιστικότερη καινοτομία». Αυτό μεταφράζεται σε μία «παραγωγική» και «ανταγωνιστική» οικονομία, είτε «εντός» είτε «εκτός» της Ευρωζώνης.

Θέλω να επαναλάβω: η επιτακτική ανάγκη να οργανωθεί η Ελληνική οικονομία σε «ανταγωνιστική» δεν είναι «διαπραγματεύσιμη». Η εν λόγω επιλογή είναι μονόδρομος. Και, βέβαια, η ίδια επιτακτική ανάγκη αποτελεί κοινή μοίρα όλων των οικονομιών. Και τούτο διότι οι οικονομίες προοδευτικά τείνουν προς σύγκλιση η οποία και απειλεί την αφομοίωσή τους.

Κατά τη γραφή αυτού του σχολίου, η πτώση της συναλλαγματικής αξίας του Ευρώ, έναντι του δολλαρίου (€1 = $1.102) συνεχίζεται, και, η έναρξη του σχεδίου μηνιαίας αγοράς δημοσίων και ιδιωτικών ομολόγων από την ECB στο επίπεδο των 60 δισεκατομμυρίων Ευρώ τον μήνα, μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2016, μπαίνει σε εφαρμογή. Αμφότερα συνεπάγονται την αναμενόμενη αύξηση του ΑΕΠ της Ευρωζώνης από 1% μέχρι 2% για το 2016, μετριάζοντας ταυτόχρονα τις αποπληθωριστικές πιέσεις επί της οικονομίας της Ευρωζώνης. Αυτές οι συνθήκες θα επιτείνουν τις πιέσεις επί της Ελληνικής οικονομίας καθότι σε μία περιφερειακή σύγκλιση η οικονομία που παραμένει σε ύφεση δέχεται και τις μεγαλύτερες πιέσεις για αλλαγή/προσαρμογή και οργάνωση. Παράλληλα, η εν λόγω αναμενόμενη ανάπτυξη της Ευρωζώνης θα επιφέρει ακόμη μεγαλύτερες πιέσεις για τις δομικές αλλαγές τις οποίες έχει ανάγκη η Ελληνική οικονομία. Επιπροσθέτως, η Ελλάδα υφίσταται και μία έμμεση πίεση. Αυτή η πίεση προέρχεται από την καλλίτερη από ποτέ προετοιμασία της Ευρωζώνης για μία πιθανή «έξοδο» της Ελλάδος απ’ αυτήν. Η κυρίως ζημία επί της Ελληνικής οικονομίας προέρχεται από την αδυναμία του αποφασίζειν: Εντός ή Εκτός Ευρωζώνης;

Λαμβάνοντας, λοιπόν, υπ’ όψιν τους «συμβιβασμούς» και τις «προϋποθέσεις» των προαναφερθεισών επιλογών ο Ελληνικός λαός καλείται να αποφασίσει.

Η μη επιλογή δεν είναι επιλογή!