Η αποτυχία της κυβέρνησης στο να διαχειριστεί με σοβαρότητα τα εθνικά ζητήματα και κυρίως χωρίς να προκαλεί έριδες και αντιπαραθέσεις φαίνεται ξεκάθαρα και αποτυπώνεται καθημερινά στις δηλώσεις και τα δημοσιεύματα των Ευρωπαίων πολιτικών και δημοσιογράφων. Του λόγου το αληθές μαρτυρούν με πολύ χαρακτηριστικό τρόπο, οι χτεσινές δηλώσεις του Γερμανού υπουργού των Οικονομικών, Wolfgang Schäuble, για τον Έλληνα ομόλογό του, τον οποίο κατηγόρησε ανοιχτά «για τον ανόητα αφελή τρόπο με τον οποίο χειρίζεται τον Τύπο».
Αφορμή στάθηκε ο σάλος που προκάλεσε η συνέντευξη του Έλληνα υπουργού των Οικονομικών στην «Corriere della Sera» και σε όσα του αποδίδονται να δήλωσε περί δημοψηφίσματος. Όπως ανέφερε χαρακτηριστικά ο Schäuble, ο Έλληνας υπουργός χειρίζεται με τον χειρότερο τρόπο τα μέσα ενημέρωσης και «ψάχνει για εχθρούς».
Στις αποκαλύψεις για την υβριστική και φραστική επίθεση μιλώντας σε Γερμανούς δημοσιογράφους προέβη ο ίδιος ο Schäuble, ανοίγοντας ένα ακόμη μέτωπο με τον Έλληνα υπουργό, που ερωτηθείς προχθές (9/3/2015), μετά το eurogroup, διέψευσε ότι υπήρξε κόντρα στη συνεδρίαση με το Γερμανό ομόλογό του.
Στο μεταξύ, ο Schäuble διεμήνυσε σήμερα ότι δεν θα δοθεί άλλη βοήθεια στην Ελλάδα έως ότου οι διεθνείς πιστωτές της χώρας συμφωνήσουν ότι έχει εφαρμόσει τις δεσμεύσεις της για την προώθηση μεταρρυθμίσεων.
«Η Ελλάδα πρέπει να συνομιλήσει με τους θεσμούς για να εγγυηθεί ότι οι όροι της δανειακής σύμβασης (MoU) εκπληρώνονται» είπε ο Wolfgang Schäuble σε δημοσιογράφους στις Βρυξέλλες μετά το συμβούλιο των υπουργών Οικονομικών της Ε.Ε.
«Μόνον όταν εκπληρωθεί αυτός ο όρος υπάρχει μια πιθανότητα να υπάρξει μια εκταμίευση από το πρόγραμμα», συνέχισε ο ίδιος και πρόσθεσε ότι ο Έλληνας ομόλογός του, είναι ο μόνος στο eurogroup που θεωρεί πως δεν έχει χαθεί χρόνος.
Τα ίδια είπε και προχθές (9/3/2015) ο Schäuble μετά την ολοκλήρωση της συνεδρίασης. Παράλληλα είχε τονίσει ότι πως δεν έχει επιπλέον ενημέρωση για την οικονομική κατάσταση στην οποία βρίσκεται αυτή τη στιγμή η Ελλάδα, ενώ όπως είπε «μεταξύ των υπουργών που μετείχαν στο eurogroup υπήρξε συμφωνία πως τίποτα δεν έχει επιτευχθεί σε ό,τι έχει να κάνει με την Ελλάδα».
Τέλος επισήμανε πως χρειάστηκε να πάει στην Bundestag για να μπορέσει να ισχύσει η τετράμηνη παράταση της Ελλάδας και αυτό, όπως τόνισε, δεν ήταν εύκολο, «αλλά εγώ είμαι ο υπεύθυνος υπουργός για να το κάνω. Ο Έλληνας υπουργός από τη μεριά του μας είπε πως για την Ελλάδα οι τελευταίες δύο εβδομάδες δεν ήταν εύκολες».
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Schäuble τρεις φορές χθες έκανε λόγο για την τρόικα ενώ χρησιμοποίησε και τη λέξη MoU, την οποία η Ελληνική κυβέρνηση δε θέλει να ακούει θυμίζοντας την στρουθοκάμηλο που βυθίζει το κεφάλι της στο χώμα να μη βλέπει τον εχθρό της.
Άλλωστε και μετά το eurogroup της Δευτέρας 9/3/2015 φάνηκε ξεκάθαρα πως τίποτε δεν έχει αλλάξει, πως η τρόικα παραμένει και μάλιστα θα αρχίσει τις επισκέψεις στην Αθήνα μαζί με τα τεχνικά της κλιμάκια, ενώ ταυτόχρονα οι όροι και οι υποχρεώσεις που απορρέουν από την δανειακή σύμβαση της χώρας μας απαιτούν άμεσα μεταρρυθμίσεις,
Η κυβέρνηση σπαταλά χρόνο, κρατά παγωμένη την τραυματισμένη Ελληνική αγορά και κυρίως οδηγεί τον τόπο με πυξίδα την ασάφεια, την απραξία και την αβεβαιότητα. Ο τόπος δεν θα αντέξει για πολύ αυτού του είδους την "διακυβέρνηση".
Αναρτήσεις
Mε κριτήρια μνημονιακής παραμονής στην Ε.Ε. και τη ζώνη του ευρώ-νομίσματος το σχήμα του Καμμένου Σύριζα δείχνει να δυσκολεύεται ιδιαιτέρως να διαχειριστεί τις πολιτικές υποχρεώσεις που έχει επωμιστεί. Αυτό δε τυγχάνει έτσι απλά, όπως αρέσκεται να αναζητά δικαιολογίες η κυβέρνηση εξαιτίας μιας πνιγηρής οικονομικής ασφυξίας στην οποία υπόκειται από την ηγεμονία της Ευρώπης. Με αυτό τον τρόπο επιχειρείται με λογικοφανή τρόπο, η μετακύλιση της κυβερνητικής ευθύνης, καθώς οι κραταιές δυνάμεις, ανέκαθεν κι αυτονόητα διεκδικούσαν τη μερίδα του λέοντος στο πλούτο των λαών. Το θέμα είναι αντίστοιχα τι πράττουν οι εθνικές ηγεσίες απέναντι σ’ αυτές τις κερδοσκοπικές επιθέσεις πέρα από το να καταγγέλλουν, ενέργεια για την οποία βεβαίως δεν είναι ανάγκη να γίνει κανείς πρωθυπουργός. Πως όμως άραγε μπορεί να ανταποκριθεί κάποιος σε ένα τέτοιο έργο όταν έχει ταυτίσει την πολιτική σκέψη με το μηρυκασμό των ιδεολογικών του αθυρμάτων και την πολιτική πράξη με την αντενέργεια? Μήπως στερείται της δυνατότητας να κινηθεί πρωτογενώς γι αυτό κι αποπειράται συνεχώς να θεμελιώσει την απόδειξη της πολιτικής του υπάρξεως δείχνοντας προς το μένος του αντιπάλου. Αυτή η ιδιότητα μιας αρνητικής διαλεκτικής διέπει όλο το χαρακτήρα του κυβερνητικού έργου και μάλιστα συνοδεύεται από μια αόριστη επίκληση επίθεσης εν είδει δικαιολογίας από τους γνωστούς όμως και καθιερωμένους εχθρούς. Αυτή η μανία καταδίωξης και η θυματοποίηση αν μη τι άλλο δεν προσήκει σε μια αριστερή-ριζοσπαστική κυβέρνηση η οποία έχει αναλωθεί αποκλειστικά στην ανάλυση των κοινωνικό- πολιτικών συσχετισμών με την οικονομία και στον αναστοχασμό μιας άλλης προοπτικής. Ακόμα δεν ταιριάζει ένα μεγάλο ζήτημα-ενδεχομένως κι ανενεργό- όπως το θέμα των πολεμικών αποζημιώσεων, εφόσον αυτό τελικώς εγείρεται, να εκπίπτει σε έναν απλό μοχλό ύστατης εκβίασης της κυβέρνησης. Επίσης δεν συνάδει με το πνεύμα του ανατρεπτικού σοσιαλισμού η καταφυγή στην απειλή της διοχέτευσης μεταναστών ως μόλυνση στην κεντρική Ευρώπη στην περίπτωση απόρριψης του χρηματοδοτικού προγράμματος. Μήπως τα φαινόμενα επιχειρούν να εξαπατήσουν? Με έναν ιδιόρρυθμο έστω και αμφίθυμο τρόπο η συγκυβέρνηση φέρεται να επιζητά τη συμφωνία. Λειτουργώντας υπό την επήρεια ενός παραληρήματος κυβερνητικού μεγαλείου δείχνει ενίοτε να συμμερίζεται τον κίνδυνο της οικονομικής κατακρήμνισης και προσέρχεται στη διαπραγματευτική διαδικασία. Λίγο αργότερα όμως αναλαμβάνει και πάλι η μέθη της εξουσίας και καθιστώντας φανερά τα λυπηρά συμπτώματα μιας όχι και τόσο νηφάλιας στάσης την οδηγεί σε αναιρέσεις. Τότε είναι που υφίστανται οι δικαιολογημένες αλλά όχι δίκαιες κυρώσεις από την πλευρά των δανειστών, οι οποίοι νομίμως θεωρούσαν ότι έχουν διαβεβαιώσεις μιας ομονοητικής σύμπραξης, επί της αρχής τουλάχιστον. Προκειμένου η συγκυβέρνηση να αντιπαρέλθει με κάποιο τρόπο τη λογική αντίφαση επαναφέρει τις θεωρίες συνομωσίας και τις ασύμμετρες απειλές. Τελικά αφού αποδιώξει προς στιγμή το μανικό πνεύμα αντίθεσης αλλά όχι ουσιαστικής αντίδρασης που την ορίζει, επανακάμπτει και πάλι στη δράση με γνώμονα πάντα όμως το πλήρη συμβιβασμό με τις γνωστές επικοινωνιακές μεθόδους, μετονομασίας κι αοριστολογίας. Με δεδομένο το έκρυθμο κοινωνικό κλίμα πολιτικής αμφισβήτησης των τελευταίων χρόνων θα μπορούσε άλλο κυβερνητικό σχήμα να φέρει εις πέρας τη σημερινή συγκυρία? Το παρόν πάντως πληροί και την αριστερίστικη διαφωνία και τη λαϊκιστική εθνικό-παραφροσύνη και τη μνημονιακή συνέχεια με την εκβιαστική συναίνεση του Ελληνικού λαού. Ωστόσο ανησυχία υπάρχει ταυτόχρονα και στην Ευρώπη για την προφανή έλλειψη σταθερότητας επιλογών της σημερινής κυβέρνησης αλλά αντίστοιχα και στην Ελλάδα στο ενδεχόμενο αληθούς ρήξης από την άλλη πλευρά. Ουδέν μονιμότερο του προσωρινού. Το 3% φοβάται μην ξυπνήσει και ήταν όλα ένα όνειρο, αλλά και πάλι κυβέρνηση ο Σύριζα ούτε στον ύπνο του. Όσο για τους Ανέλληνες διατηρούν το δικαίωμα στη δική τους διψήφια όνειροφαντασία. Τον εφιάλτη τον ζει απτά και καθημερινά ο ελληνικός λαός, μέχρι κι αυτός επιτέλους να εγερθεί. Αυτεξούσιος
ΑπάντησηΔιαγραφή