ΟΧΙ στις επιζήμιες συμφωνίες, ΝΑΙ στην αξιοποίηση - Μανώλης Β. Βολουδάκης

Breaking

07/02/2015

ΟΧΙ στις επιζήμιες συμφωνίες, ΝΑΙ στην αξιοποίηση

Η Γερμανική εταιρία διαχείρισης αεροδρομίων Fraport αναμένει ότι η νέα κυβέρνηση της Ελλάδας θα τηρήσει τη συμφωνία ύψους 1,4 δισεκατομμυρίων δολαρίων για τα 14 περιφερειακά αεροδρόμια, δήλωσε σήμερα ο οικονομικός διευθυντής της εταιρίας, τον οποίο επικαλείται σε δημοσίευμά του το πρακτορείο Reuters.

Σε συνέντευξή του στη Γερμανική οικονομική εφημερίδα Boersen-Zeitung, ο Matthias Zieschang δήλωσε επίσης πως η Fraport πιστεύει ότι μία ενδεχόμενη έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ θα είναι επωφελής μακροπρόθεσμα για την ελληνική οικονομία καθώς θα ενισχύσει τον τουρισμό.

Ο Zieschang δήλωσε πως η Fraport αναμένει να κλείσει τη συμφωνία της με την Αθήνα, όπως είχε σχεδιαστεί, τον Οκτώβριο. Η συμφωνία προβλέπει ότι η εταιρία θα διαχειρίζεται 14 περιφερειακά αεροδρόμια από κοινού με την Ελληνική Κοπελούζος.

«Υπάρχει ένα σαφές χρονοδιάγραμμα με σκοπό να κλείσουμε τη συμφωνία τον Οκτώβριο αυτού του χρόνου», δήλωσε ο Zieschang στην εφημερίδα Boersen-Zeitung. «Αναμένουμε ότι θα κλείσουμε αυτό το συμβόλαιο».

«Αν η Ελλάδα εγκαταλείψει το ευρώ, θα είναι δύσκολα στην αρχή, δήλωσε ο Zieschang. Αλλά μακροπρόθεσμα, δεδομένου ότι το Ελληνικό εθνικό νόμισμα θα υποτιμηθεί έναντι του ευρώ, η Ελλάδα θα μπορούσε να αποκτήσει ένα ανταγωνιστικό πλεονέκτημα τιμής», είπε.

Οι τελευταίες λεπτομέρειες του συμβολαίου για τα Ελληνικά αεροδρόμια μένει ακόμη να συμφωνηθούν, είπε. Η Fraport αναμένει ότι θα έχει μερίδιο τουλάχιστον δύο τρίτων στο έργο, συμπλήρωσε.

Δεν ξέρω λεπτομέρειες για την συγκεκριμένη συμφωνία, αλλά το ερευνώ. Θα επανέλθω όταν θα έχω όλα τα στοιχεία στα χέρια μου. Αυτό που ξέρω είναι πως, αν πρόκειται για μια συμφωνία όπως είναι αυτή για την αξιοποίηση του Ελληνικού και η οποία είναι επιζήμια για το κράτος και υπέρ ενός ιδιώτη, στηρίζω και επικροτώ την απόφαση της κυβέρνησης να την παγώσει και κυρίως να την ακυρώσει.

1 σχόλιο:

  1. H ελληνική κυβέρνηση με τα έως τώρα δεδομένα λειτουργεί και δρα υπό το κράτος μιας συνδικαλιστικής νοοτροπίας, προδίδοντας το μονοδιάστατο παρελθόν των προσώπων που την απαρτίζουν. Παράλληλα και θεωρώντας πως απολαμβάνει μιας διευρυμένης κοινωνικής στήριξης αποπειράται να ορθώσει όπως-όπως ένα πρόχειρο ανάχωμα στις δυσθεώρητες οικονομικές απαιτήσεις των δανειστών. Το ζήτημα όσο απλό είναι, όσον αφορά την κατανόηση του και τη συνεπαγόμενη αυτονόητη παραδοχή της σημερινής κατάστασης, άλλο τόσο περίπλοκο γίνεται όσον αφορά την ενδεδειγμένη λύση του. Όντως ο τόπος και ο λαός μας βασανίζεται στην παλαίστρα του Κερκυόνος από τις τιτάνιες δανειακές υποχρεώσεις και υποφέρει στην προκρούστειο κλίνη των δημοσιονομικών μεταρρυθμιστικών προσαρμογών. Στο επίπεδο όμως της όποιας αντίδρασης, οφείλεται η λογική κατάφαση της οικονομικής πραγματικότητας και των αγοραίων κανόνων της που σχετίζονται με την απόλυτη παγκόσμια κυριαρχία των όρων που θέτει το κεφαλαιοκρατικό σύστημα. Η όποια συστημική ανταρσία έναντι των κατεστημένων ευρωπαϊκών συνθηκών θα πρέπει να συνοδεύεται: α. από τη βαθειά συναίσθηση της θυσιαστικής αναγκαιότητας, β. από την αναζήτηση σταθερών συμμαχιών ως νησίδες αντίστασης και γ. από ένα εθνικό σχέδιο ανάπλασης της οικονομίας σε ιδιάζουσες συνθήκες αποκλεισμού. Συγγνώμη αλλά δε διακρίνεται καμία συναίσθηση της προαπαιτούμενης θυσίας τόσο από τη σημερινή κυβέρνηση όσο και από τους συγκυριακούς υποστηρικτές μιας άνευ κόπου αντιστασιακής προοπτικής. Η συντριπτική πλειοψηφία πλανάται λειτουργώντας με την πεποίθηση ότι θα εξακολουθήσει απαραβίαστα τον αστικό και δυτικόστροφο modus Vivendi. Η εθνικά αυτόνομη στάση όμως περνά αναγκαστικά μέσα από το δρόμο είτε της εκούσιας είτε της ακούσιας θυσίας (π.χ. Η Ρωσία). Ο «γίγαντας λαός» όμως, όταν και αν, βρεθεί κατόπιν ρήξης σε κάποια θέση στέρησης προνομίων χωρίς όραμα και προοπτική, θα στραφεί με σφοδρότητα ενάντια των πρωταιτίων. Σχετικά με τις συμμαχίες η κυβέρνηση απεδείχθη παντελώς ανέτοιμη και χωρίς τον παραμικρό διπλωματικό σχεδιασμό μιας κάποιας προσέγγισης χωρών με κοινά συμφέροντα. Αντί αυτού αναζήτησε πρόσκαιρες, ρηχές και άνευ ουσίας υποστηρικτικές δηλώσεις από όπου κι αυτές προέρχονταν. Η όλη διεθνής μας συμπεριφορά προδίδει μια συγκυριακή στάση χωρίς να διαφεύγει του κινδύνου να χαρακτηριστεί ως κίνηση προσεταιρισμού εξ ανάγκης. Καταληκτικά για το θέμα του στρατηγικού σχεδιασμού μιας εθνικής οικονομίας, ούτε ένας λόγος. Πρωθυπουργός και υπουργοί εν είδει συνδικαλιστών επιδίδονται σε έναν ανέξοδο όπως θεωρούν αγώνα- ως να επρόκειτο για απεργία εκ του ασφαλούς κάποιων μόνιμων υπάλληλων στην ΕΕ που δεν διακινδυνεύουν με απόλυση. Είναι όμως έτσι? Αυτεξούσιος

    ΑπάντησηΔιαγραφή