«Το μέλλον όχι μόνο του ευρώ, αλλά και ολόκληρης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, εξαρτάται από τη βούληση των Ευρωπαϊκών κυβερνήσεων και θεσμών να διαπραγματευτούν ένα νέο New Deal για την Ελλάδα και τις άλλες προβληματικές οικονομίες» υποστηρίζει δημοσίευμα του Αμερικανικού περιοδικού Forbes, στο οποίο δίνεται έμφαση στην «παραπληροφόρηση» διεθνών ΜΜΕ σχετικά με τις προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ.
Όπως επισημαίνει η αρθρογράφος Frances Coppola, αναλύτρια τραπεζιτικών και οικονομικών θεμάτων, «την Παρασκευή [σημ. ΜΒΒ: 30/1/2015], ο Έλληνας υπουργός των Οικονομικών αρνήθηκε δήθεν να συνεργασθεί με την τρόικα. Αυτό ωστόσο που αρνήθηκε στην πραγματικότητα, είναι η συνεργασία με τους επιθεωρητές του ΔΝΤ, της ECB και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, που ορίσθηκαν για να επιβάλλουν ένα πρόγραμμα λιτότητας που καταστρέφει την Ελληνική οικονομία».
Στη συνέχεια, υπογραμμίζεται στο άρθρο ότι «την Παρασκευή [σημ. ΜΒΒ: 30/1/2015], επίσης, η άρνηση της Ελληνικής κυβέρνησης να δεχτεί περαιτέρω δάνεια διάσωσης ερμηνεύθηκε ευρέως ως πρόθεση για τη διακοπή αποπληρωμής των δανείων. Πρόκειται για έναν αυθαίρετο συλλογισμό, καθώς η Ελλάδα δεν θέλει νέα σχέδια διάσωσης επειδή είναι αντιπαραγωγικά σε μια χρεοκοπημένη οικονομία. Επιθυμεί, δηλαδή, την επαναδιαπραγμάτευση του χρέους και όχι την αποκήρυξή του».
Το άρθρο κάνει, επίσης, αναφορά στη δήλωση του Έλληνα πρωθυπουργού στο ειδησεογραφικό πρακτορείο Bloomberg, ότι «η Ελλάδα δεσμεύεται να αποπληρώσει τα δάνεια προς την ECB και το ΔΝΤ και να συνάψει συμφωνία σύντομα με τα κράτη-μέλη της ευρωζώνης που κατέβαλαν το μεγαλύτερο μέρος των δανείων προς την Ελλάδα».
Η αρθρογράφος καταλήγει στο συμπέρασμα και την διαπίστωση πως «οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ μπορούν να συνοψιστούν στα εξής:
[*] Η Ελλάδα δεν έχει την πρόθεση να σταματήσει να εξυπηρετεί το χρέος της έναντι των προνομιακών θεσμικών πιστωτών (άλλοι ωστόσο μπορούν να την εξωθήσουν σε αυτό).
[*] Η Ελλάδα δεσμεύεται στη συνέχιση των πολιτικών που προωθούν την οικονομική σταθερότητα και ανάκαμψη της Ευρώπης (άλλοι ωστόσο μπορεί να μην το πράττουν)».
Τέλος, διατυπώνεται η άποψη ότι «μετά τη δήλωση του Έλληνα πρωθυπουργού στο Bloomberg, θα πρέπει τώρα και οι άλλες Ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και οι Ευρωπαϊκοί θεσμοί να δείξουν την ίδια δέσμευση για το μέλλον της Ευρώπης, ανάλογη με αυτή που επέδειξε ο ΣΥΡΙΖΑ. Η άρνηση να εξετάσουν μια αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους και το αίτημα για συνέχιση των "μεταρρυθμίσεων" της τρόικα, παρά τις καταστροφικές συνέπειες στην οικονομία, δεν προωθούν την ευρωπαϊκή ενότητα. Αντίθετα, την υπονομεύουν, οδηγώντας ίσως στη χρεοκοπία της Ελλάδας και την έξοδό της από το ευρώ».
Πολλές φορές έχω πει πως στην πολιτική τίποτε δεν είναι όπως φαίνεται, αλλά κυρίως επειδή κανείς δεν είναι πραγματικός φίλος της Ελλάδας, πρέπει να δούμε τι κρύβεται πίσω από αυτή την υποστηρικτική γραμμή των ΗΠΑ προς την Ελλάδα, που μέρα με την ημέρα γίνεται ολοένα και πιο φανερή. Αυτό που διαφαίνεται σιγά-σιγά είναι πως η Ελλάδα άλλαξε "ιδιοκτησιακό καθεστώς" και την Ευρωπαϊκά κατευθυνόμενη πολιτική της διαδέχτηκε μια Αμερικανικά κατευθυνόμενη κυβέρνηση. Δεν είναι τυχαία άλλωστε η χτεσινή δήλωση-ξεκαθάρισμα του πρωθυπουργού πως δεν θα ζητήσει βοήθεια από τη Ρωσία. Να υποθέσω πως και η λύση των BRICS απορρίπτεται από την κυβέρνηση;
Συμφωνώ απόλυτα μαζί σας σχετικά με την πλαστή φαινομενικότητα όσων πολιτικών γεγονότων επιχειρούν να μας επικοινωνήσουν, με προδιαγραφές διαφημιστικής προπαγάνδας. Αν και η Πλατωνική ρήση «Τα φαινόμενα απατούν» αναφέρονταν στα ουράνια φαινόμενα και στην εξαπάτηση των γήινων παρατηρητών τους, ωστόσο και όσα ανάλογα εξελίσσονται στο γίγνεσθαι της πολιτικής τάξης πραγμάτων σίγουρα δεν αποκαλύπτονται όπως πραγματικά είναι. Χάριν παραδείγματος, διακαώς αποπειράται να παρουσιαστεί ένας άγριος ανταγωνισμός ανάμεσα στην Ευρώπη και την Αμερική (ευρώ-δολάριο), ο οποίος ενδεχομένως και να είναι επίπλαστος. Σύμφωνα με τάσεις οικονομικών αναλυτών(γνωρίζετε καλύτερα), στην κορυφή του κεφαλαιοκρατικού συστήματος ενδέχεται να υπάρχει απόλυτος συντονισμός, από τον οποίο και τελικά προκύπτουν και τίθενται οι όποιοι αγοραίοι κανόνες. Ας πούμε η Ρωσία, ενδέχεται και να μη συμμορφώνεται πλήρως, γεγονός που προκύπτει απ’ τις κυρώσεις τις οποίες υφίσταται, αποδεικνύοντας έτσι εμπράκτως την ποιοτική διαφοροποίηση της. Άλλο δείγμα: οι ελληνικές κυβερνήσεις επιχειρούν με ποικίλους τρόπους να εξυπηρετήσουν έστω ακόμη και με διαγραφή μέρους του, ένα τεράστιο και δυσανάλογο χρέος, το οποίο όμως στην ουσία του έτσι νομιμοποιούν απόλυτα ως προς την ύπαρξη του. Φέρονται να αναζητούν γενικώς κι αορίστως κάποιες πολιτικές ευθύνες για τη πνιγηρή σημερινή κατάσταση, αλλά όλως τυχαίως ποτέ προς την αυτονόητη κατεύθυνση που θα έπρεπε εξαρχής να διερευνηθεί: τη νέο-Παγανιστική Ολυμπιάδα των σκανδάλων και τη γερμανοτραφή αμαρτωλή siemens. Πέρα από τις όποιες αναφορές συνομωσίας, αυτό που φαινομενικά συμβαίνει σε πλείστες όσες περιστάσεις, είναι άρδην διαφορετικό από αυτό που ΜΑΣ συμβαίνει και που κατ’ ουσία μας αφορά. Σίγουρα κι ο καλός Θεός βέβαια δεν απαιτεί από όλους μας να γίνουμε διάνοιες στην οικονομική επιστήμη, την κυβερνητική, την γεωπολιτική και τις διεθνείς σχέσεις για να καταλάβουμε και να επιλέξουμε το καλό, δηλαδή, Εκείνον. Χρειάζεται όμως εγρήγορση και πίστη ως προϊόντα μιας υγιούς πνευματικότητας για να διακρίνουμε την ουσία των συμβεβηκότων που λέει κι ο Αριστοτέλης προκειμένου να πάρουμε ενεργή θέση σε αυτά. Στο διά ταύτα, αν τώρα μας θέλουν παθητικά να περιμένουμε τις εξελίξεις για να πάρουμε θέση μάλλον θα πρέπει να πάρουμε θέση πριν καταφέρουν να μας αιφνιδιάσουν. Αυτεξούσιος
ΑπάντησηΔιαγραφή