Την πρόβλεψη, με την οποία είμαι κάθετα αντίθετος, ότι «η Ελλάδα θα χρειαστεί τρίτη δανειακή σύμβαση, μεταξύ 10 και 20 δις ευρώ για να καλύψει τις χρηματοδοτικές ανάγκες του 2015», κάνει ο Guntram Wolff, διευθυντής του Ινστιτούτου Bruegel, κορυφαίου think tank πολιτικο-οικονομικού διαλόγου της Ευρώπης, σε συνέντευξη που παραχώρησε στο Παρατηρητήριο για την Κρίση, του Ελληνικού Ιδρύματος Ευρωπαϊκής και Εξωτερικής Πολιτικής (ΕΛΙΑΜΕΠ). Ο επικεφαλής του Bruegel προτείνει «μια διευθέτηση για το χρέος, που θα συνδέει την ανάπτυξη με την αποπληρωμή του», καθώς και μια «κοινωνική διάσταση στην τελική συμφωνία, σύμφωνα με την οποία ένα μέρος της χρηματοδότησης να πηγαίνει απευθείας για την εξυπηρέτηση αναγκών στο σύστημα υγείας και στην καταπολέμηση της φτώχειας».
Η άποψή του σχετικά με την διευθέτηση του Ελληνικού χρέους, κατά την προσωπική μου άποψη, δεν είναι πολύ σαφής: «Πρώτα απ’ όλα, θα πρέπει κάποιος να διαπραγματεύεται και να συζητά λογικά. Και λέγοντας λογική συζήτηση εννοώ ότι θα πρέπει αναγνωρίζεται η πιθανότητα ότι το βάρος του χρέους θα μπορούσε να αυξηθεί πάρα πολύ στο μέλλον, ανάλογα με την εξέλιξη του ΑΕΠ, και αυτή είναι μία από τις μεγάλες αβεβαιότητες που πλανώνται αυτή τη στιγμή πάνω από την Ελλάδα. Η Ελλάδα δεν πληρώνει πολλά για το χρέος της αυτή τη στιγμή. Πρόκειται μόλις για το 2% του ΑΕΠ, συνεπώς τα επιτόκια είναι ήδη πολύ χαμηλά. Υπάρχει όμως το υψηλό επίπεδο χρέους, το οποίο θα μπορούσε να αποκτήσει πολύ μεγάλη σημασία σε πέντε ή δέκα χρόνια. Αυτό είναι που καθυστερεί την ανάκαμψη, καθυστερεί τις επενδύσεις, αυτή είναι η μεγάλη αβεβαιότητα για την Ελληνική οικονομία. Και νομίζω ότι ο καλύτερος τρόπος για να αντιμετωπιστεί θα ήταν μία συμφωνία με τους δανειστές στην οποία αυτοί θα αποδέχονται ότι, εφόσον οι εξελίξεις σε σχέση με το ΑΕΠ είναι πολύ χειρότερες συγκριτικά με ένα προσυμφωνημένο σενάριο που θα λειτουργεί ως βάση, τότε το χρέος θα μειώνεται.
Σε αντίθετη περίπτωση, εάν το ΑΕΠ εξελίσσεται πολύ καλύτερα σε σχέση με το σενάριο, τότε το χρέος δεν θα μειώνεται, ή ίσως και θα αυξάνεται ελαφρώς προκειμένου να χρησιμοποιηθεί αυτό ως εξασφάλιση, κατά κάποιον τρόπο, όταν η κατάσταση βελτιώνεται. Έτσι λοιπόν, στην πρώτη περίπτωση πληρώνει η μία πλευρά, ενώ στη δεύτερη πληρώνει η άλλη πλευρά. Νομίζω ότι αυτή θα ήταν μία δίκαιη συμφωνία. Η ανταλλαγή με ομόλογα που θα συνδέονται με τον δείκτη ανάπτυξης, την οποία πρότεινε η Ελληνική κυβέρνηση, μοιάζει σε μεγάλο βαθμό με αυτό που προτείνω κι εγώ. Η μείωση του χρέους είναι αδύνατη. Τέλος, πιστεύω ότι μέρος της συμφωνίας θα μπορούσε να είναι η συνδρομή των Ευρωπαίων με κάποιου είδους άμεση χρηματοδότηση, ώστε να πληρωθούν κάποιοι βασικοί και ουσιώδεις παράγοντες, όπως για παράδειγμα το σύστημα υγείας, η καταπολέμηση της ανέχειας, κ.ο.κ. Το πρόγραμμα αποκτά έτσι μία περισσότερο κοινωνική διάσταση».
Κλείνοντας την συνέντευξή του ο Wolff ισχυρίζεται πως ούτε η Ελλάδα, ούτε η ευρωζώνη θα βγουν κερδισμένες από μια ενδεχόμενη GRexit: «Το χείριστο σενάριο είναι η Ελλάδα να προσπαθήσει να κρατήσει όμηρο την υπόλοιπη ευρωζώνη και η υπόλοιπη ευρωζώνη δεν θα αποδεχθεί κάτι τέτοιο. Είμαι αρκετά πεπεισμένος για αυτό. Και τότε, η Ελλάδα θα μπορούσε να αποχωρήσει από την ευρωζώνη πραγματικά γρήγορα, πολύ πιο γρήγορα απ’ ότι υπολογίζουν κάποιοι. Και τότε, για να είμαι ειλικρινής, η κατάσταση στην Ελλάδα θα γίνει πραγματικά άσχημη για δύο χρόνια τουλάχιστον. Λόγω του ότι το νέο νόμισμα θα υποτιμούνταν σε μεγάλο βαθμό, οι εισαγωγές πετρελαίου θα γίνονταν πολύ ακριβές, οι εξαγωγές δεν θα παρουσίαζαν σημαντική αύξηση αφού η εξαγωγική βιομηχανία είναι ούτως ή άλλως περιορισμένη, επομένως πιστεύω ότι η οικονομία θα βρισκόταν σε πολύ άσχημη κατάσταση. Άρα, δεν θα ήταν και το καλύτερο σενάριο για την Ελλάδα, αλλά παρομοίως δεν θα ήταν ένα καλό σενάριο ούτε για την ευρωζώνη».
Η εκτίμησή του σε ότι αφορά στις μέχρι στιγμής διαπραγματεύσεις για μια νέα συμφωνία μεταξύ Ελλάδας και Ευρωπαίων εταίρων είναι πως «[...] μου φαίνεται αρκετά ξεκάθαρο ότι όλο αυτό δεν θα έχει ευτυχή κατάληξη. Μέχρι στιγμής, όλοι έχουν καταλάβει ότι δεν είναι αυτός ο τρόπος για να προχωρήσουμε παρακάτω, και το έχει συνειδητοποιήσει αυτό και η Ελληνική κυβέρνηση».
Ένα μέρος της συνέχεια του σήριαλ μένει να διαφανεί στην σημερινή (11/2/2015) έκτακτη σύσκεψη του eurogroup.
Σε αναμονή, λοιπόν, για ακόμα μία φορά...
Αναρτήσεις
Ο πρωθυπουργός στις προγραμματικές μίλησε για σεβασμό στην ιερότητα του συντάγματος, μα εφόσον δεν πιστεύει στα όσια και τα ιερά αυτού του τόπου, άρα τι άλλο κάνει παρεκτός να διαχειρίζεται επικοινωνιακά? Αντιστοίχως δε μπορούμε να συμμεριστούμε τη συγκίνηση μιας εθνικής υπερηφάνειας όταν αυτή προκύπτει αποκλειστικά και μόνο από ένα όχι, φτάνει πια χωρίς κάποια συνέχεια. Όταν σύντομα κλείσει ο κύκλος του επικοινωνιακού καθησυχασμού δυστυχώς επί εξαιρετικά σημαντικών ζητημάτων που αφορούν την πατρίδα, και μάλιστα σε μια εξόχως σημαντική στιγμή για το ιστορικό μέλλον του λαού μας, θ’ ανοίξει ο κύκλος της ματαίωσης. Είτε αυτό επισυμβεί στην παρούσα είτε τελικά επιλεγεί μια τεχνητή επιβράδυνση, κάποια στιγμή θα το επαναφέρουν. Αρχικά κι αφού εξυπηρέτησαν το σκοπό για τον οποίο κατασκευάστηκαν, τα αστικά κόμματα του κεντρώου χώρου διεφθάρησαν και αφού διασύρθηκαν, απώλεσαν κάθε λαϊκό έρεισμα. Στη συνέχεια και με δίκαιη αφορμή χρόνιες παθογένειες, ενορχηστρώθηκε μια κοινωνική αντεκδίκηση έναντι της παραδοσιακής τάξης της πολιτικής διοίκησης. Οι εκλογείς εύκολα ωθήθηκαν στα άκρα του συνταγματικού τόξου για να επιδοκιμάσουν την παλαιοπολιτική τάξη πραγμάτων αναθέτοντας την πολιτική σε καθημερινούς ανθρώπους. Η εθνικιστική δεξιά όμως γρήγορα προσομοιάστηκε με ναζιστικό μόρφωμα το οποίο μάλιστα υποθάλπει μια εγκληματική οργάνωση. Μέσω της ανατρεπτικής αριστεράς εκπονείται ένα σχέδιο καθολικής ματαίωσης για κάθε δίκαιο κοινωνικό αίτημα και για έναν ανεξάρτητο εθνικά λόγο. Στόχος είναι ο έλεγχος μέσα από το αίσθημα απογοήτευσης των καταρρακωμένων ιδανικών σε συνδυασμό με την οικονομική αποστέρηση Ο κατακλυσμός λοιπόν της ματαιότητας θα επιχειρήσει να συμπαρασύρει τα πάντα στο πέρασμα του και να πνίξει κάθε φωνή υγιούς αντίστασης, συναιρώντας τη λογική με την κατάφαση στην όποια κατασκευασμένη σωτήρια λύση. Η κυβέρνηση θεωρεί πως πιστώνεται την κοινωνική ανοχή να επικαλεστεί την αδιαλλαξία της Ευρώπης ή μια ρήξη μεταξύ των εταίρων της συγκυβέρνησης με αναφορές στη γνωστή και δεδομένη τους προγραμματική ασυμφωνία. Δημοψήφισμα ή εκλογές λοιπόν. Αυτός είναι ακριβώς και ο λόγος που επιλέχθηκε χωρίς δεύτερη σκέψη η κυβερνητική σύμπραξη με τους Ανέλ και όχι για παράδειγμα με το Ποτάμι. Ο κ. Καμμένος μέλλει να λειτουργήσει ως αλεξίπτωτο με το οποίο θα επιχειρήσει να διαφύγει με σκοπό την προσωπική του διάσωση του ο κ. Πρωθυπουργός. Μήπως μαζί με τα χρηματοοικονομικά δεδομένα και τις πάγιες θέσεις του ευρωπαϊκού πολιτικού κατεστημένου που θα προφασιστεί πως αγνοούσε προεκλογικά ο πρωθυπουργός, του είχαν διαφύγει επίσης οι κραυγαλέες πολιτικές θέσεις του κυβερνητικού του εταίρου? Παρεπιπτόντως η μόνη τελικά διέξοδος για μακροβιότητα της σημερινής κυβέρνησης, είναι να αναζητήσει και να βρει τη στήριξη από τη Ν.Δ.! Αλλιώς η Ελλάδα εισέρχεται κι επισήμως, σε μια ελπίζω όχι μακρά περίοδο δοκιμασίας, έξω και πέρα από τα καθιερωμένα σχήματα,όχι γιατί ίσως χρεωκοπήσουμε οικονομικά αλλά γιατί σίγουρα χρεωκοπήσαμε πολιτικά,όμως IC XC NIKA. Αυτεξούσιος
ΑπάντησηΔιαγραφή