Ο ηγέτης κι οι δεινόσαυροι

«Ναι, είναι ενδεχόμενο να είμαι υποψήφιος. Δεν γνωρίζω ακόμη εάν θα γίνει πραγματικότητα αυτό ή όχι». Αυτή ήταν η απάντηση που έδωσε ο πρόεδρος της Ρωσίας, Vladimir Vladimirovich Putin όταν ερωτήθηκε εάν θα είναι και πάλι υποψήφιος για το ύπατο αξίωμα της χώρας κατά τη διάρκεια μιας μακράς συνέντευξης που παραχώρησε στο πρακτορείο ειδήσεων Itar-Tass. Αξίζει να σημειωθεί πως την συγκεκριμένη συνέντευξη το Ρωσικό πρακτορείο την μεταδίδει έχοντας ως τίτλο την φράση του Ρώσου ηγέτη: «Είμαστε δυνατοί γιατί έχουμε δίκιο».

Ο ίδιος σημείωσε πως αν και το Σύνταγμα της Ρωσίας του επιτρέπει να διεκδικήσει νέα θητεία, «αυτό δεν σημαίνει σε καμιά απολύτως περίπτωση ότι θα λάβω μια τέτοια απόφαση. Θα εξετάσω το γενικό πλαίσιο, την εσωτερική κατάσταση, τα προσωπικά μου αισθήματα».

Πάντως σε περίπτωση που ο Putin θέσει και πάλι υποψηφιότητα στις εκλογές του 2018 και καταφέρει να εκλεγεί, τότε θα παραμείνει στη θέση του προέδρου της Ρωσίας μέχρι το έτος 2024. Ο Ρώσος πρόεδρος απέκλεισε το ενδεχόμενο να παραμείνει πρόεδρος ισοβίως. «Όχι, αυτό δεν είναι καλό για τη χώρα, θα την έβλαπτε, και δεν το έχω ανάγκη. Το Σύνταγμα ορίζει τον αριθμό των θητειών», ανέφερε.

Το Ρωσικό Σύνταγμα ορίζει ότι ένας πολιτικός δεν μπορεί να υπηρετήσει περισσότερες από δύο διαδοχικές θητείες στην προεδρία της χώρας. «Είναι πραγματικά απαραίτητο να το συζητήσουμε τώρα; Το έτος 2014 δεν έχει τελειώσει ακόμη και μιλάτε ήδη για το 2018. Είναι πολύς ο χρόνος και πολλά μπορεί να αλλάξουν», είπε ο Putin.

Το ενδεχόμενο να παραμείνει στην εξουσία ο Putin, που είναι σήμερα 62 ετών και θα είναι 72 το 2024 παραπέμπει σε Σοβιετικούς ηγέτες, όπως ο Stalin ή ο Brezhnev, που απεβίωσαν σε ηλικία 74 και 75 ετών αντίστοιχα ενώ βρίσκονταν στην εξουσία, μεταδίδει το AFP (Γαλλικό πρακτορείο ειδήσεων).

Αυτή είναι η επιλεκτική μνήμη των Δυτικών μέσων ενημέρωσης που ηθελημένα λησμονούν αντίστοιχα των Σοβιετικών, Δυτικά παραδείγματα όπως αυτό του Γερμανού πολιτικού Helmut Kohl που διετέλεσε καγκελάριος από τον Οκτώβριο του 1982 μέχρι το τέλος Οκτωβρίου του 1998 και ενώ προηγουμένως είχε διατελέσει και πρωθυπουργός του κρατιδίου της Rheinland-Pfalz από το 1969 μέχρι το 1976, ή του σημερινού προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Jean-Claude Juncker που διετέλεσε πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου από το 1995 μέχρι το 2013 κατέχοντας παράλληλα τη θέση του υπουργού των Οικονομικών από το 1989 μέχρι το 2009. Να σημειωθεί πως ο Jucker εξακολουθεί να βασανίζει ολόκληρη την Ευρώπη (και όχι μόνο) από το σημερινό του πόστο.

Δεν θέλω να αναφερθώ στην Ελλάδα γιατί θα χρειαστώ την βοήθεια των επιστημόνων της παλαιοντολογίας. Εδώ έχουν ριζώσει οι δυναστείες των δεινοσαύρων της συνομοταξίας του καρεκλοκένταυρου και της οικογενειοκρατίας με την κακή έννοια όπου κριτήριο προαγωγής και προβολής είναι ο βαθμός ανικανότητας και επικινδυνότητας.

Τόσο εμείς οι Έλληνες, όσο και οι Ευρωπαίοι, αντί να ζηλεύουμε με τόσο φτηνό τρόπο τους λαούς που καθοδηγούνται από ηγέτες, όπως είναι ο Ρωσικός λαός, ας ασχοληθούμε με σοβαρότητα με την πολιτική για να μπορέσουμε να αναδείξουμε κι εμείς τους ηγέτες μας. Με την τακτική της αδιαφορίας δεν πρόκειται ποτέ να αλλάξει κάτι και πολύ περισσότερο να αναδείξουμε κάποια ηγετική μορφή. Ας τερματιστεί κάποια στιγμή το κουκλοθέατρο, τουλάχιστον στην Πατρίδα μας...