Η νέα Ευρωπαϊκή πραγματικότητα του Vladimir Vladimirovich Putin - Μανώλης Β. Βολουδάκης

Breaking

05/09/2014

Η νέα Ευρωπαϊκή πραγματικότητα του Vladimir Vladimirovich Putin

Ο Γάλλος δημοσιογράφος Daniel Vernet στον Slate επιχειρεί μια ενδιαφέρουσα ανάλυση της τακτικής του Ρώσου Προέδρου Vladimir Vladimirovich Putin και μας βοηθάει αρκετά στο να καταλάβουμε το πως ερμηνεύει η Δύση την Ρωσική πολιτική:

Ο Vladimir Vladimirovich Putin, είναι ένας άνθρωπος ο οποίος έχει αποδείξει και στο παρελθόν με τις κινήσεις του πως δεν δρα απερίσκεπτα. Έχει στρατηγική, υπομονή και παραμένει προσηλωμένος στο στόχο του μέχρι να τα καταφέρει. Τα όσα συμβαίνουν το τελευταίο καιρό στην ανατολική Ουκρανία, δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα κομμάτι σε ένα πιο ευρύ σχέδιο για τον Ρώσο πρόεδρο.
Στόχος του είναι να τελειώνει με τον χάρτη ασφαλείας που οριοθετήθηκε μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου. Θέλει να τελειώνει με ένα πολύπλοκο σύνολο συμφωνιών, συνθηκών, προσπαθειών συνεργασίας ακόμη και ενσωμάτωσης, μεταξύ της Ρωσίας και των διεθνών θεσμών, όπως το ΝΑΤΟ και η Ευρωπαϊκή Ένωση, και οι οποίες ήταν ήδη ενεργές στην Ευρώπη από την εποχή του ψυχρού πολέμου.
Παράλληλα, ο Putin αμφισβητεί ένα από τα θεμέλια της Ευρωπαϊκής σταθερότητας που χρονολογείται εδώ και περισσότερα από σαράντα χρόνια, το σύμφωνο του ΟΑΣΕ (Οργανισμός για την Ασφάλεια και την Συνεργασία στην Ευρώπη) το οποίο προήλθε από τη Συμφωνία του Helsinki μετά την διάλυση των δύο bloc, του ανατολικού και του δυτικού. Παρότι ο Οργανισμός αυτός συνενώνει μαζί με τους μη Ευρωπαίους εταίρους 57 κράτη-μέλη και παρότι λειτουργεί σύμφωνα με τους κανόνες των συμβιβασμών, η Ρωσία τον θεωρεί σαν μια Δυτική μηχανή πολέμου που το μόνο που κάνει είναι να στηρίζει τα ανθρώπινα δικαιώματα και να εμποδίζει την χειραγώγηση των εκλογικών αποτελεσμάτων. Για το λόγο αυτό ζητάει εδώ και καιρό την αναμόρφωσή του.
Ο ΟΑΣΕ όμως δεν είναι ο μόνος θεσμός που βρίσκεται στο στόχαστρο του Putin. Ο τσάρος της Ρωσίας είναι προφανές ότι θέλει τώρα να δημιουργήσει τετελεσμένα γεγονότα που θα υποχρεώνουν τους συνομιλητές του να τοποθετούνται με την πλευρά που εκείνος θα έχει επιλέξει. Παρατηρητές στη Μόσχα ισχυρίζονται ότι είναι έτοιμος να ανατρέψει όλες τις συμφωνίες πάνω στις οποίες είναι θεμελιωμένη η Ευρωπαϊκή ασφάλεια. Ήδη, η Ρωσία απεσύρθη από το σύμφωνο για τα κλασικά όπλα, το οποίο έβαζε πλαφόν στους Ευρωπαϊκούς και στον Ρωσικό στρατό στην Ευρώπη και υποχρέωνε να ανακοινώνονται οι σημαντικές στρατιωτικές ασκήσεις.
Επίσης, η Ρωσία αμφισβητεί το σύμφωνο για τις πυρηνικές δυνάμεις μεσαίου βεληνεκούς, το οποίο υπέγραψαν ο Mikhaïl Gorbatchev και ο Ronald Reagan το 1987. Αυτοί οι πυρηνικοί πύραυλοι αποτέλεσαν σημείο τριβής Ανατολής-Δύσης όλη τη δεκαετία του 1980 και προκάλεσαν ειρηνικές διαδηλώσεις στην δυτική Ευρώπη, πράγμα που είχε προκαλέσει την διαβόητη φράση του François Mitterrand το 1983: «Οι πύραυλοι είναι στην Ανατολή και οι ειρηνιστές στη Δύση».
Ρώσοι ειδικοί επισημαίνουν ότι η καταγγελία των συμφωνιών αυτών δεν θα έχει κανένα πρακτικό αποτέλεσμα διότι στην πραγματικότητα η Ρωσία διαθέτει κατώτερο αριθμό κλασικών ή πυρηνικών όπλων από το όριο που έχει τεθεί από κοινού. Αλλά το πράγμα είναι συμβολικό. Με τον ίδιο τρόπο που ο George W. Bush είχε καταγγείλει τη Συνθήκη ΑΒΜ του 2002 για τον περιορισμό των αντιβαλλιστικών όπλων στην Ευρώπη, έτσι ώστε να είναι σε θέση να αναπτύξει μια "ασπίδα" που δεν δημιουργήθηκε ποτέ, τουλάχιστον στο βαθμό που είχε αρχικά προβλεφθεί.
Μια άλλη συμφωνία, η ιδρυτική πράξη ΝΑΤΟ-Ρωσία του 1997, απομένει τελευταία προσπάθεια συνεργασίας μεταξύ των δύο πρώην εχθρών του ψυχρού πολέμου. Αυτή η πράξη θα μπορούσε να είχε κάνει τη Ρωσία επίτιμο μέλος του ΝΑΤΟ αν και οι δύο πλευρές το είχαν δει πιο σοβαρά. Για τον Vladimir Vladimirovich Putin, αυτή η ιδρυτική πράξη δεν έχει ισχύ αλλά ο Ρώσος πρόεδρος θέλει να κρατήσει για τον εαυτό του τον καλό ρόλο και αφήνει τους Δυτικούς να την παραβιάζουν. Προβλέπει ότι το ΝΑΤΟ δεν θα διαθέτει μόνιμες βάσεις στις χώρες της κεντρικής και ανατολικής Ευρώπης, δηλαδή όσες έχουν κοινά σύνορα με την Ρωσία.
Ωστόσο, για να αντιμετωπίσουν την ανερχόμενη Ρωσική απειλή, όπως πιστεύουν, από την έναρξη της Ουκρανικής διένεξης οι Πολωνοί και οι Βαλτικές χώρες ζητούν να έρθουν μόνιμες στρατιωτικές βάσεις του ΝΑΤΟ στο έδαφός τους. Οι Γερμανοί, οι Γάλλοι και άλλοι εταίροι αντιτίθενται σε αυτή την απόφαση προκειμένου να μη δώσουν άλλο πάτημα στον Vladimir Vladimirovich Putin.
Η συμβιβαστική λύση η οποία θα πρέπει να βρεθεί κατά τη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ στην Ουαλία, θα επικεντρωθεί στη δημιουργία μιας δύναμης ταχείας αντίδρασης περίπου από 4.000 στρατιώτες από διάφορες χώρες, η οποία θα μπορούσε να λειτουργήσει πολύ γρήγορα, «μέσα σε λίγες εβδομάδες ή σε λίγες ημέρες», δήλωσε ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ, Anders Fogh Rasmussen. Οι Ρώσοι το βλέπουν ως μια ακόμη πρόκληση, ενώ θεωρούν τη συμμετοχή τους στην Ουκρανία ως συμβολή στην ειρήνευση.
Το ΝΑΤΟ ανακαλύπτει εκ νέου ότι η Ευρώπη χρειάζεται όπλα που δεν θα είναι μόνο πυρηνικά. Ως τώρα, ο Putin επενέβη στρατιωτικά μόνο στις γειτονικές χώρες που δεν ήταν μέλη του ΝΑΤΟ και κατά συνέπεια δεν προστατεύονται από το άρθρο 5 της Χάρτας της Ουάσινγκρον του 1949. Σύμφωνα με αυτό το άρθρο, κάθε απειλή εναντίον χώρας μέλους του ΝΑΤΟ θεωρείται από τα άλλα κράτη ως απειλή εναντίον τους. Ο Barack Obama επανέλαβε τη δεσμευσή του στο άρθρο 5 όταν επισκέφθηκε πρόσφατα την Εσθονία, μια από τις τρεις βαλτικές χώρες που απειλούνται άμεσα από τις κινήσεις της Μόσχας.
Ωστόσο, «αγιοποιώντας» το έδαφος των χωρών μελών του το ΝΑΤΟ υπονοεί ότι οι χώρες που δεν είναι μέλη, όπως η Ουκρανία, δεν επωφελούνται από την ίδια ασφάλεια. Σε αυτές λοιπόν τις χώρες ο Vladimir Vladimirovich Putin, πειραματίζεται για την νέα Ευρωπαϊκή τάξη πραγμάτων που θέλει να θεμελιώσει.

Κλείνοντας θέλω να ευχαριστήσω τον πολύ καλό φίλο μου Μ.Κ. που με την συμβολή του επιτάχυνε την διαδικασία της ελεύθερης μετάφρασης.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου