Ο δρόμος του χρήματος

Το Βέλγιο φιλοξενεί περίπου τους 20 από τους 100 πιο πλούσιους Γάλλους, ενώ οι Γάλλοι επιχειρηματίες έχουν κάνει τοποθετήσεις ύψους τουλάχιστον 17 δις. ευρώ σε αυτή τη "χώρα", σύμφωνα με έρευνα της οικονομικής εφημερίδας L’Echo που δημοσιεύθηκε χτες (13/9).

Ο Bernard Arnault, ο πλουσιότερος άνθρωπος στη Γαλλία, έχει μεταφέρει την έδρα πολλών επιχειρήσεών του στο Βέλγιο, χωρίς πάντως να έχει εγκατασταθεί εκεί. Δεν είναι ο μόνος σύμφωνα με την εφημερίδα η οποία δημοσιεύει πολλά ακόμη ονόματα, όπως αυτό του επικεφαλής του βελγικού ομίλου Delhaize, του Jacques Bouriez, που ήταν ο πρώτος που δημιούργησε μια holding εταιρεία στο Βέλγιο, το 1983.

Ανάμεσα στα υπόλοιπα πολύ γνωστά ονόματα στη Γαλλία είναι πολλά μέλη της οικογένειας Mulliez στην οποία ανήκει ο όμιλος Auchan με κεφάλαια ένα δις. ευρώ, το ζεύγος Pierre και Chantal Mestre των ιδρυτών της αλυσίδας παιδικών ενδυμάτων Orchestra που εξαγόρασε την Βελγική Prémaman, ο Jean-Sébastien Decaux που έχει την κατοικία του στο Uccle, ο Paul Despature ένας από τους κληρονόμους του ομίλου Damart Yainville, ο Gilles Martin επικεφαλής της Eurofins Scientific μιας ομάδας που ειδικεύεται στη βιο-ανάλυση, οι Gregory και Hervé Louis Marciano δύο από τους τρεις ιδρυτές της αλυσίδας Sushi Shop, ο τηλεοπτικός παρουσιαστής Jacques Essebag γνωστός ως Arthur, ο Stéphane Courbit διαχειριστής της Barry & Co Media μιας holding εταιρείας στις Βρυξέλλες με κεφάλαιο € 21.600.000, τα αδέλφια Grosman ιδρυτές της αλυσίδας ένδυσης Celio, η οικογένεια Elisha των ομίλου Kooples, ο Olivier Halley ένας από τους κληρονόμους της Carrefour ιδιοκτήτριας της φίρμας DPAM (600 καταστήματα) και δύο αμπελώνων και πολλοί άλλοι.

Πολυάριθμοι ευκατάστατοι Γάλλοι έχουν επιλέξει να εγκατασταθούν στο Βέλγιο και να μεταφέρουν εκεί την έδρα των επιχειρήσεών τους διότι η φορολογία είναι πολύ πιο χαμηλή για τους πλουσιότερους λόγω του ότι εφαρμόζονται χαμηλότεροι φορολογικοί συντελεστές επί των κεφαλαίων, ενώ επιπλέον δεν υπάρχει στο Βέλγιο φόρος μεγάλης περιουσίας. Η εφημερίδα επισημαίνει ότι ανάμεσα στους επιχειρηματίες που μετακινήθηκαν στο Βέλγιο είναι επίσης εκατοντάδες λιγότεροι γνωστοί, που προχώρησαν στην κίνηση «τα τελευταία τρία χρόνια», ιδίως «μετά την άνοδο του François Hollande στην προεδρία».

Από το δημοσίευμα συμπεραίνει εύκολα κανείς πως και στη Γαλλία σήμερα υπάρχει ανασφάλεια όσον αφορά στο μέλλον, ενώ η υπερφορολόγηση είναι μία παράμετρος που θα τη φέρει σύντομα σε δύσκολη οικονομική κατάσταση.

Το τραγικό, όμως, είναι το ότι υπάρχει μια γενικότερη τάση στην Ευρώπη "μετανάστευσης" των εσωτερικών κεφαλαίων. Το χρήμα "ταξιδεύει" εκτός των εθνικών συνόρων και συγκεντρώνεται σε "δεξαμενές" της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το Βέλγιο και το Λουξεμβούργο είναι ουσιαστικά δύο κατασκευασμένες χώρες. Δεν έχουν υπόσταση έθνους. Είναι, όμως, φορολογικοί παράδεισοι που την συγκεκριμένη χρονική συγκυρία συλλέγουν το Ευρωπαϊκό χρήμα. Συνήθως τέτοια συγκέντρωση χρήματος είναι προάγγελος όχι ευχάριστων γεγονότων. Το θέμα είναι πως δεν βλέπω να προβληματίζεται κανείς. Αλήθεια δεν αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί σε όλα τα κράτη οι κυβερνήσεις έχουν επιδοθεί σε μια εξαντλητική φορολογία και λιτότητα ενώ το Βέλγιο και το Λουξεμβούργο κάνουν ακριβώς το αντίθετο;