Roberts: Η Washington κλιμακώνει την ενορχηστρωμένη Ουκρανική 'κρίση' σε πόλεμο

Ένα ακόμα σπουδαίο άρθρο του Dr. Paul Craig Roberts που δημοσίευσε προχτές (24/7/2014), έρχεται να δώσει ακόμα περισσότερο φως στο παρασκήνιο των όσων τα μέσα ενημερώσεως ψευδώς αναμεταδίδουν. Είναι γεγονός πως οι ισορροπίες στον πλανήτη μας είναι πολύ λεπτές, τα πράγματα μοιάζουν να έχουν οδηγηθεί σε επικίνδυνα ακραία μονοπάτια και ουδείς μπορεί με ασφάλεια να κάνει πρόβλεψη για το μέλλον. Ο Roberts επιχειρεί να προβλέψει χρησιμοποιώντας στο έπακρο την λογική και την πολιτική όραση που έχει αποδείξει πως έχει. Ακόμα, όμως κι αυτός δεν είναι σίγουρος για την τελική έκβαση των γεγονότων. Παραθέτω την Ελληνική μετάφρασή μου στο άρθρο του και διευκρινίζω για ακόμα μία φορά πως οι επισημάνσεις δεν είναι του συγγραφέα, αλλά δικές μου.

Ο Roberts αναφέρεται εκτενώς στο υπό ψήφιση νομοσχέδιο S.2277 «Για την αποτροπή της περαιτέρω Ρωσικής επιθετικότητας προς την Ουκρανία και άλλων συνομοσπονδιακών κρατών στην Ευρώπη και την Ευρασία, καθώς και για άλλους σκοπούς» και τις Αμερικανικές επιδιώξεις μέσα από αυτό. Αναφέρεται, επίσης, στην διαφορά ήθους Η.Π.Α. και Putin λέγοντας: «Σέβομαι την πίστη του Putin στη διπλωματία και στην καλή θέληση αντί της δύναμης και του εξαναγκασμού. Το πρόβλημα με την προσέγγιση του Putin είναι ότι η Washington δεν έχει καλή θέληση, οπότε δεν υπάρχει αμοιβαιότητα.

Η Washington έχει ένα σχέδιο. Η Ευρώπη αποτελείται από αιχμάλωτα έθνη, και αυτά τα έθνη είναι χωρίς ηγέτες ικανούς να ξεφύγουν από το σχέδιο της Washington».

Τέλος κάνει μια προσωπική εκτίμηση με την οποία προσωπικά παρότι συμφωνώ, εντούτοις είμαι επιφυλακτικός: «Ελπίζω να κάνω λάθος, αλλά νομίζω ότι ο Putin δεν έχει υπολογίσει σωστά. Αν ο Putin είχε αποδεχθεί τα αιτήματα των πρώην Ρωσικών επαρχιών για την επανένωση με τη Ρωσία, η αναταραχή στην Ουκρανία θα είχε τελειώσει. Είμαι βέβαιος ότι η Ευρώπη δεν θα είχε συμφωνήσει με την Washington σε οποιαδήποτε εισβολή με σκοπό την ανάκτηση των πρώην επαρχιών της Ρωσίας για την Ουκρανία. Όταν η Washington λέει ότι ο Putin είναι υπεύθυνος για τη κατάρριψη του αεροσκάφους της Μαλαισίας, η Washington έχει δίκιο κατά ένα τρόπο που η ίδια δεν υποψιάζεται. Αν o Putin είχε ολοκληρώσει το έργο που ξεκίνησε με την Κριμαία και επανένωνε τις Ρωσικές επαρχίες με τη Ρωσία, δεν θα υπήρχε κανένας πόλεμος κατά τη διάρκεια του οποίου να μπορούσε να είχε καταρριφθεί ένα αεροπλάνο, είτε από ατύχημα είτε ως σχέδιο για να δαιμονοποιήσει τη Ρωσία. Η Ουκρανία δεν έχει καμία δυνατότητα να αντιμετωπίσει τη Ρωσία στρατιωτικά και δεν θα είχε άλλη επιλογή παρά την αποδοχή της επανένωσης των Ρωσικών εδαφών».

Έχει δίκιο σε ότι αφορά στην ολιγωρία του Putin, αλλά εκτιμώ πως ο Ρώσος πρόεδρος έχει κάτι άλλο στο πίσω μέρος του μυαλού του. Δεν έχει δείξει στοιχεία ηγέτη που βαδίζει χωρίς πλάνο, αλλά κυρίως δεν μπορώ να πιστέψω πως δεν λαμβάνει υπόψη του όλα όσα αναφέρει και γράφει ο Roberts. Το πιο πιθανό είναι να υπάρχει και κάτι ακόμα που δύσκολα θα το μάθουμε πριν να το δούμε να διαδραματίζεται μπροστά στα μάτια μας. Ίσως το μυστικό να βρίσκεται στην φράση του Roberts: «Κατά τις επαφές της με την Washington η Ευρώπη έχει εξοικειωθεί με την αποτελεσματικότητα των δωροδοκιών, των απειλών και του εξαναγκασμού. Τα αιχμάλωτα έθνη εθίστηκαν στην ανικανότητα της διπλωματίας. Οι Ευρωπαίοι βλέπουν τη διπλωματία ως την αδύναμη κάρτα που παίζεται από το αδύναμο μέρος. Και, φυσικά, όλοι οι Ευρωπαίοι θέλουν χρήματα, τα οποία η Washington εκτυπώνει ξέφρενα». Το ότι οι Ευρωπαίοι θεωρούν την διπλωματία ως σημείο του αδυνάτου ίσως να τους στοιχίσει στα σχέδια τους, κάτι που εύχομαι ολόψυχα!