Ο πρωθυπουργός και ο λα(γ)ός

Σήμερα αποφάσισα να αφιερώσω στην "στοργική" μας μητριά, την κυβέρνησή μας μια ιστορία. Σκεφτόμουν πως είναι τελείως λάθος η προσέγγισή μου σχετικά με τον τρόπο που χρησιμοποιώ για να μεταφέρω στους κυβερνώντες τις σκέψεις μου. Σε ανθρώπους που δεν λένε ποτέ ευθέως τα πράγματα αλλά μονίμως φτιάχνουν ένα παραμύθι γύρω από την κάθε ανοησία που θέλουν να υποστηρίξουν, σε ανθρώπους μαθημένους να μην μιλούν ποτέ επί της ουσίας ή λογικά, να μην μιλάνε ποτέ για την πραγματικότητα αλλά για τον φανταστικό κόσμο στον οποίο ζουν, ο μόνος τρόπος (αν υπάρχει) για να επικοινωνήσεις μαζί τους είναι η γλώσσα τους: ένα παραμύθι!

Μια φορά κι ένα καιρό, λοιπόν, ένα βράδυ σκοτεινό όπου ο αγέρας χόρευε ξέφρενα και χάζευε γελώντας βλέποντας να χτυπούν δυνατά τα δόντια των ανθρώπων από το κρύο, ένα βράδυ που τα μικρά παιδιά έτρεχαν τρομαγμένα από τους κεραυνούς να σωθούν κάτω από τα κρεβάτια τους, εκείνο το βράδυ, χτύπησε η πόρτα του Χότζα. Τακ, τακ!

Στην πόρτα έστεκε ένας κουρασμένος κυνηγός που είχε χάσει το δρόμο του. Φαινόταν πολύ κουρασμένος και εξουθενωμένος, ενώ στα χέρια του κρατούσε ένα λαγό. Ο Χότζας του άνοιξε το σπίτι του και τον περιποιήθηκε. Εκείνος με τη σειρά του, προσφέρθηκε αμέσως να συνεισφέρει τον λαγό του για το βραδινό δείπνο της οικογένειας. Κι έτσι κάθισαν όλοι γύρω από τη φωτιά και απόλαυσαν την ανθρώπινη ζεστασιά και το νόστιμο λαγό.

Το επόμενο βράδυ κτύπησαν την πόρτα του Χότζα δύο άγνωστοι σε αυτόν άνθρωποι. Συστήθηκαν ως φίλοι του κυνηγού και του είπαν ότι πέρασαν για να δουν από κοντά τον φιλόξενο και καλό άνθρωπο που έσωσε τον φίλο τους και να δοκιμάσουν και λίγη από την σούπα του λαγού. Ο Χότζας τους έβαλε να καθίσουν και έφτιαξε μία ωραία σούπα από τα κομμάτια του λαγού που είχαν πράγματι περισσέψει. Κι έτσι πέρασε ευχάριστα κι αυτή η βραδιά.

Την επομένη κτύπησε και πάλι η πόρτα το Χότζα. Τώρα είχε μπροστά του τέσσερις αγνώστους που ήταν φίλοι των φίλων του κυνηγού. Κι όπως του είπαν έφτασαν εκεί γιατί άκουσαν ότι έπεσε στα χέρια του ένας λαγός κι ότι στα δικά του χέρια αυτός ο λαγός είχε γίνει μία καταπληκτική σούπα. Κι ήθελαν να απολαύσουν κι εκείνοι αυτό το εξαιρετικό έδεσμα δίπλα στη φωτιά του Χότζα. Ο φιλόξενος Χότζας είδε μπροστά του το μέλλον, το οποίο του επιφύλασσε μία στρατιά από φίλους των φίλων, οι οποίοι θα ήθελαν να δοκιμάσουν από αυτόν τον περίφημο λαγό. Μόνο που ο λαγός δεν υπήρχε πλέον. Ούτε καν ένα κομματάκι που θα μπορούσε να δικαιολογήσει το βάπτισμα ενός ζουμιού σε σούπα. Ωστόσο, δεν ήθελε να φανεί αγενής. Τους κάθισε στο τραπέζι και τους πρόσφερε αυτό που ζήτησαν: Μία κούπα με καυτό νερό. Οι άνθρωποι διαμαρτυρήθηκαν και ζήτησαν να μάθουν τι έγινε ο λαγός. “Ναι”, τους απάντησε ο Χότζας. “Ο φίλος των φίλος σας έφερε έναν λαγό. Ένας λαγός, όμως, ήταν και μόνο. Τι άλλο ζουμί θα μπορούσε να βγάλει;”

Καταλάβατε κ. πρωθυπουργέ; καταλάβατε κ. του Υπουργείου των Οικονομικών; καταλάβατε κ. διαπλεκόμενοι που μπήκατε πάμφτωχοι στην πολιτική και θησαυρίσατε (ο Θεός μόνο ξέρει το πως) και σήμερα έχετε το θράσος να νομοθετείτε το "κατώτατο εγγυημένο επίπεδο διαβίωσης" στα 400€; Γιατί δεν κάνετε το πείραμα στα παιδιά σας και στους εαυτούς σας; Ζήστε με 400€ και μετά ελάτε και πάλι να μιλήσουμε! Μη μου πείτε πως σκέφτεστε την μείωση της έκτακτης εισφοράς κατά 50% γιατί θα σας πω και δεύτερη ιστορία με τον Χότζα! 

Θα επανέλθω, όμως, με την έκθεση του Δ.Ν.Τ., την επιστολή του πρωθυπουργού που από χτες μανιωδώς διαψεύδει ψευδόμενη η κυβέρνηση δια στόματος της νέας εκπροσώπου της και κυρίως με την πολυαναμενόμενη έκθεση του απερχομένου διοικητού της Τραπέζης της Ελλάδος, του μεγαλύτερου πρωταγωνιστή σε όλα (σχεδόν) τα τραπεζικά σκάνδαλα και τις ατασθαλίες, αλλά και του υποψηφίου διαδόχου του! Μην ανησυχείτε πολιτικάντηδες μου! Θα σας τα πω με παραμύθι για να τα καταλάβετε! Ξέρω πως την αλήθεια ωμά δεν την μπορείτε!