Ως ταπεινωτική για τον Έλληνα πρωθυπουργό σχολιάζει ο αρθρογράφος και οικονομικός αναλυτής του BBC, Robert Peston, την επιστολή που απέστειλε στην καγκελάριο της Γερμανίας. Μάλιστα αναφέρεται στην επιστολή αποκαλώντας της ως την «παρακαλώ-στείλτε-χρήματα-γρήγορα» επιστολή. «Και οι δύο πλευρές θέλουν ο άλλος να παραδεχθεί ότι είχε λάθος στο παρελθόν» αναφέρει για τις σχέσεις Ελλάδας-Γερμανίας, που παρατηρεί πως βρίσκονται σε τέλμα.
«Για τον Έλληνα πρωθυπουργό, πρέπει να ήταν προσωπικά ταπεινωτικό να στείλει αυτήν την "παρακαλώ-στείλτε-χρήματα-σύντομα" επιστολή του προς την Angela Dorothea (Kasner) Merkel» αναφέρει στο άρθρο του, που είναι εξαιρετικά επιθετικό προς την Ελληνική κυβέρνηση.
«Παραπονιέται ότι δεν υπάρχει σημάδι πως οι αξιωματούχοι της ευρωζώνης εργάζονται πάνω σε ένα σχέδιο οικονομικής διάσωσης που θα σημάνει μια νέα αρχή και τους κατηγορεί πως προσπαθούν να κρατήσουν τη χώρα του σε ένα πρόγραμμα που η κυβέρνησή του έχει απορρίψει και που, εκείνος πίστευε πως το ίδιο έχουν κάνει και οι εταίροι του», αναφέρει με αγανάκτηση ο Peston.
Ωστόσο αυτό που καταδεικνύεται, σύμφωνα με τον Βρετανό δημοσιογράφο, είναι ότι η συμφωνία που επετεύχθη τον Φεβρουάριο αντί να γεφυρώσει το χάσμα, το διεύρυνε και σημειώνει ότι πρόκειται για ένα «συναισθηματικό και ιδεολογικό χάσμα». «Και οι δύο πλευρές θέλουν ο άλλος να παραδεχθεί ότι είχε λάθος στο παρελθόν, όμως κανείς δεν δείχνει τη διάθεση να το κάνει αυτό», λέει χαρακτηριστικά.
Μάλιστα, σύμφωνα με τον Peston, η σαφής διακήρυξη της αμοιβαίας παρεξήγησης ήταν αυτό που ανέφερε στο blog του ο Έλληνας υπουργός των Οικονομικών, όπου αναφέρεται στην αδυναμία των πακέτων βοήθειας να σώσουν την Ελλάδα, καθώς αυτά επιβλήθηκαν όχι για να σώσουν τη χώρα, αλλά τις τράπεζες και τους επενδυτές.
«Αλλά εάν ήταν με κάποιο τρόπο σοφό και διπλωματικό το να πεις στους Γερμανούς πως είναι λάθος και εγωιστές, στην παρούσα συγκυρία, είναι αμφισβητήσιμο» λέει χαρακτηριστικά και προσθέτει πως «δεν υπάρχει κανένα σημάδι πως οι δύο πλευρές έχουν συγχωρέσει η μία την άλλη και προχωρούν».
Όπως τόνισα και χτες (23/3/2015), η Ελληνική κυβέρνηση δείχνει να αλλάζει κατεύθυνση σε ότι αφορά στην πολιτική της και εμμένει να ψάχνει να βρει λύση εκεί που αποδεδειγμένα δεν υπάρχει. Η ευρωζώνη εξ ορισμού δεν μπορεί να δώσει λύση όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε κανένα από τα μέλη της. Είναι δομημένη λάθος, υπάρχουν εξαιρετικά μεγάλες ανισορροπίες και κυρίως δεν υπάρχει πολιτική σύγκλιση σχετικά με το ποια είναι η κατεύθυνσή της. Η δημοσιονομική πολιτική που επιθυμεί η Γερμανία δεν έχει κανέναν εκούσιο υποστηρικτή, παρά μόνο εξαναγκασμένους υποτελείς. Η πολιτική της λιτότητας και της ανέχειας ανέκαθεν οδηγούσε τους λαούς σε επαναστάσεις και εξεγέρσεις, ενώ ποτέ μέχρι σήμερα δεν έχει οδηγήσει σε ευημερία.
Του λόγου το αληθές επιβεβαιώνει η τελευταία έκθεση (δόθηκε στην δημοσιότητα χτες 23/3/2015) της Bundesbank, η οποία προτρέπει τους ιθύνοντες στην ευρωζώνη στο να γίνουν βήματα προκειμένου να εξασφαλιστεί ότι θα είναι σε θέση να αντέξουν την ενδεχόμενη χρεοκοπία οποιουδήποτε κράτους-μέλους της νομισματικής ένωσης. «Η κρίση του χρηματοπιστωτικού τομέα και του κρατικού χρέους δεν έχει ακόμη ξεπεραστεί. Υπό αυτή την έννοια, η νομισματική ένωση θα όφειλε να είναι σε θέση να αντέξει την ακραία περίπτωση της αδυναμίας πληρωμών ενός κράτους-μέλους».
Νομίζω πως η κυβέρνηση επειγόντως πρέπει να επανέλθει στη σωστή κατεύθυνση και να σταματήσει τους πειραματισμούς. Ο χρόνος κυλά σε βάρος της Ελλάδας...
Αναρτήσεις
Υφίσταται ένα ενδεχόμενο με πολύ σοβαρές πιθανότητες η θητεία της τωρινής συγκυβέρνησης να είναι η πλέον βραχύβια αλλά παράλληλα και η πλέον καταστροφική στο διάστημα του μεταπολιτευτικού κοινοβουλευτικού βίου. Αυτό τουλάχιστον μαρτυρά όχι μόνο η εκρηκτικά πιεστική στάση του ευρωπαϊκού και διεθνούς παράγοντα αλλά και η απόλυτα συγχυσμένη πολιτική πράξη της συγκυβέρνησης. Τα δεδομένα συνηγορούν στο να αναδείξουν ως ιστορική νομοτέλεια την οικονομική και ηθική συντριβή της Ελλάδας από την περιβόητη αριστερά των κινημάτων και της οικολογίας σε συνεργασία με τους ακροδεξιούς λαϊκιστές που δε διστάζουν να καπηλευτούν πάτρια και ιερά. Δε διακρίνεται καμία διαφορετική ορατή εξέλιξη παρεκτός από μια παντελής οικονομική και πολιτική αποτυχία και μια ολοσχερής ματαίωση κάθε κοινωνικής διεκδίκησης με διχαστικές τάσεις. Η πλέον πολιτικοποιημένη πτέρυγα του κοινοβουλευτικού τόξου ως επιθυμεί η ίδια να παρουσιάζεται, αποδεικνύεται εν τοις πράγμασι να επαληθεύει την ιδεολογική της στειρότητα και την πολιτική της χρεοκοπία. Που κρύβεται η πραγματική ωφέλεια των βαθυστόχαστων πορισμάτων που προκύπτουν από τη διαλεκτική ανάλυση και την ιδεολογική επεξεργασία των κοινωνιολογικών φαινομένων του ιστορικού αλλά και του παρόντος χρόνου? Που χάθηκε το πολύτιμο πολιτικό απόσταγμα της ακάματης ιδεολογικής ζύμωσης των απόψεων και αιτημάτων εκ μέρους των κοινωνικών φορέων, οργανώσεων, συλλογικοτήτων αλλά και ανεξάρτητα ατόμων ? Τέλος πάντων γιατί δεν αξιοποιείται θετικά η τόση μακρά εμπειρία παρέμβασης και κινητοποίησης στους συνδικαλιστικούς και κοινωνικούς χώρους, στους χώρους εργασίας, σπουδών κ.λ.π.? Επίσης αλήθεια δεν προέκυψε τίποτα χρήσιμο από την τόση δράση αλληλεγγύης και στήριξης των κοινωνικά αποκλεισμένων και των μειονοτήτων παντός είδους? Δεν πρόκειται απλά για έναν κομματικό μηχανισμό χωρίς ιδεολογική αναφορά ο οποίος διεκδίκησε την εξουσία προκειμένου να εφαρμόσει το όποιο ένα πολιτικό πρόγραμμα προωθήθηκε από τα Μ.Μ.Ε. και τελικώς κατέκτησε την κυβέρνηση. Αυτοσυστήθηκε ως η πολιτική εκπροσώπηση των κοινωνικών κινημάτων σε μια πολυσυλλεκτική σύμπραξη με σκοπό την αναδιάρθρωση του πολιτικό-οικονομικού γίγνεσθαι προς όφελος της κοινωνίας. Θέλησε να αναδειχθεί σε πάνδημο εκφραστή του αντιμνημονιακού μετώπου με σκοπό την εθνική ανεξαρτητοποίηση από τις επιβαλλόμενες πολιτικές της Ε.Ε. και του Δ.Ν.Τ. Παρουσιάστηκε ως και η πολιτική δικαίωση της εθνικής συνεισφοράς της αριστεράς στην εθνική αντίσταση, η αποκατάσταση του Μπελογιάννη και μύρια άλλα που αθρόα αλλά και τόσο παρωχημένα διακινήθηκαν. Δυστυχώς παρά τις προσδοκίες τελικώς δεν κατέστη δυνατή η άρθρωση ενός ακέραιου εθνικού λόγου απέναντι στα απαιτητά των εταίρων, μήπως φταίει η χρόνια θητεία στα εθνομηδενιστικά ιδεολογήματα? Κρίμα που δεν κατάφερε τελικά να καταρτίσει ένα αναπτυξιακό σχέδιο ουσιαστικής προάσπισης των κοινωνικών κεκτημένων κι εξόδου από την κρίση, μήπως οφείλεται στον αταβιστική νοοτροπία του κρατισμού? Αυτή η εξέλιξη τελικώς ίσως επιδράσει απελευθερωτικά σε ορισμένες κοινωνικές δυνάμεις που συνεχίζουν να εναποθέτουν τις ελπίδες τους εκεί που δεν υπάρχει κάποιος ουσιώδης λόγος. Ίσως αυτό να οφείλεται στη μόνιμη δικαιολογία που επιστρατεύεται και αφορά την αποστέρηση της κυβερνητικής δυνατότητας να αποδείξει η αριστερά πως διαθέτει και τη βούληση αλλά και τη μέθοδο για να καλυτερεύσει τη συλλογική ζωή του τόπου. Ίδού πεδίο δόξης λαμπρόν και μάλιστα με δεδομένη μια ευρεία κοινωνική συναίνεση. Γιατί λοιπόν δεν γίνεται το βήμα απαγκίστρωσης από τις δέσμιες πολιτικές? Η εξήγηση είναι πολύ απλή και σχετίζεται με την απαράβατη συνθήκη πως ο καθένας τελικά είναι φορέας αυτών που κομίζει οντολογικά ως πρόσωπο και συνεπώς δε δύναται να τροποποιήσει κατά πολύ τις πράξεις του σύμφωνα με την όποια καθηκοντολογία. Κοινώς το χούι δεν κρύβεται. Όσον αφορά τους Ανέλ-ληνες απεδείχθη ξεκάθαρα πως η ο πατριωτισμός χωρίς πνευματικό περιεχόμενο εκπίπτει σε ιδεολόγημα και η πρακτική του ανάλογα σε ακραία πολιτική υστερία καταδικασμένη σε μόνιμη ακαρπία. Xρόνια πολλά, καλό φωτισμό και καλή λευτεριά για την αυριανή. Αυτεξούσιος
ΑπάντησηΔιαγραφή