Με τέτοιους φίλους, τι να κάνεις τους εχθρούς;

«Εάν η Ε.Ε. συνεχίσει να εκφοβίζει την Ελληνική κυβέρνηση μέχρι να υποκύψει, τότε θα πυροδοτήσει την αντίδραση της κοινής γνώμης που πιθανό να καταλήξει στην έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη» τονίζει στο άρθρο του ο John Cassidy στο Αμερικανικό περιοδικό "The New Yorker", επισημαίνοντας πως «αντί να κερδίσει λίγο χρόνο, μια δημοσιονομική ανάσα, μετά την συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου, η Ελληνική κυβέρνηση βίωσε τις τελευταίες εβδομάδες την απόσυρση των καταθέσεων και την αγωνία για την αποπληρωμή των δανείων της.

[...] παρά τη συμφωνία των Βρυξελλών, η Ελλάδα δεν έχει λάβει καμία δόση από την Ε.Ε. και δεν πρόκειται να λάβει μέχρι να μπορέσει ο ΣΥΡΙΖΑ να πείσει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την ECB και το ΔΝΤ ότι το πρόγραμμα οικονομικών μεταρρυθμίσεων ανταποκρίνεται στις απατήσεις τους. Στο μεταξύ, μόνη πηγή χρηματοδότησης για την Αθήνα παραμένει η ECB, γεγονός που δημιουργεί ασφυξία στην Ελληνική κυβέρνηση, σύμφωνα με τη διατύπωση του Έλληνα υπουργού των Οικονομικών.

Η συμφωνία του Φεβρουαρίου δεν σχεδιάστηκε για να δώσει οικονομική ανάσα στην Ελληνική κυβέρνηση, αλλά για να εντείνει την πίεση στην αποδοχή των απαιτήσεων των πιστωτών της. Οι διαπραγματευτές του ΣΥΡΙΖΑ πέτυχαν μια αδιευκρίνιστη προς το παρόν χαλάρωση του στόχου του ελλείμματος για το τρέχον έτος, αλλά για τη Γερμανία και τις άλλες μεγάλες Ευρωπαϊκές χώρες τα δύο κρίσιμα στοιχεία της συμφωνίας είναι ότι η Ελληνική κυβέρνηση συμφώνησε να υποβάλλει ένα σχέδιο μεταρρυθμίσεων στην τρόικα, η οποία μετονομάστηκε σε θεσμούς, προς έγκριση, ενώ η Ελλάδα δεν θα λάβει καμία άλλη χρηματοδότηση, παραμένοντας όμηρος της ECB η οποία αποτελεί δημιούργημα του Ευρωπαϊκού κατεστημένου.

[...] θα έπρεπε να παραχωρηθεί στον ΣΥΡΙΖΑ η οικονομική δυνατότητα να παρουσιάσει τη μεταρρυθμιστική του πρόταση και για να εισάγει ορισμένα από τα ανθρωπιστικά μέτρα που υποσχέθηκε στους Έλληνες, όπως η παροχή δωρεάν σίτισης και θέρμανσης για τους πολύ φτωχούς, κάτι που δεν θα κόστιζε πολύ στην Ε.Ε. Εάν στα τέλη Απριλίου, την καταληκτική ημερομηνία δηλαδή για τον έλεγχο του μεταρρυθμιστικού προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ από την τρόικα, οι προτάσεις δεν ικανοποιούν την Ε.Ε., τότε θα έχει τη δυνατότητα να αρνηθεί την περαιτέρω χρηματοδότηση της Ελλάδας. Η σημερινή, ωστόσο, κατάσταση ασφυξίας της Ελληνικής κυβέρνησης, από τη στιγμή που η Ελλάδα παραμένει προσηλωμένη στη συμφωνία που επιτεύχθηκε στις Βρυξέλλες -ο Έλληνας πρωθυπουργός επανέλαβε τη δέσμευση αυτή την περασμένη Πέμπτη- είναι παράλογη.

[...] είναι πολύ νωρίς ακόμη να προβλέψει κανείς το αποτέλεσμα των συνομιλιών, αλλά για να μπορέσει ο ΣΥΡΙΖΑ να "πουλήσει" τη συμφωνία στην Ελληνική κοινή γνώμη θα πρέπει να δείξει ότι οι διαπραγματεύσεις διεξήχθησαν με καλή πίστη και ότι υπάρχει σημαντική απόκλιση από το παρελθόν [...]».

Καταλήγοντας, ο αρθρογράφος υποστηρίζει ότι «προσωπικά, δεν είμαι απολύτως πεπεισμένος ότι αυτό θα ήταν το χειρότερο αποτέλεσμα για την Ελλάδα. Αλλά, όπως ισχυρίζονται τα εμπλεκόμενα μέρη, δεν είναι αυτό το αποτέλεσμα που θέλουν. Εάν εννοούν αυτό που λένε, ήρθε η ώρα για να αλλάξουν τακτική και να επιδείξουν πολιτική ικανότητα».

Όλο το άρθρο είναι μια αγωνιώδης προσπάθεια του Βρετανο-Αμερικανού αρθρογράφου έτσι ώστε να μη μεταβληθεί η κοινή γνώμη στην Ελλάδα και κυρίως μην αρχίσει να σκέφτεται το ενδεχόμενο αποχώρησης από το ευρώ. Είναι τραγικό το ότι, τόσο οι "φιλικά" προσκείμενοι στην πατρίδα μας, όσο και οι δανειστές, αποσκοπούν στην εκμετάλλευση και στην χειραγώγηση της Ελλάδας. Όπως έχω ξαναγράψει, κανείς δεν είναι φίλος μας!

Νομίζω πως δεν υπάρχει πιο ταιριαστός επίλογος από τη σοφή ρήση του λαού μας: «Θεέ μου, φύλαξε με από τους φίλους μου, γιατί τους εχθρούς μου τους ξέρω».