Η μαύρη επέτειος

Ο "εορτασμός" της 17ης Νοεμβρίου, κάποια στιγμή, πρέπει να καταργηθεί. Δεν είναι δυνατόν να δίνεται κάθε χρόνο μία καθιερωμένη αφορμή σε κάποιους αντιεξουσιαστές(;) και -τάχα- μαχητές για το δίκιο του λαού, να καταστρέφουν την Αθήνα και όχι μόνο.

Ολόκληρη η Ελλάδα στενάζει, τουλάχιστον άπαξ ετησίως, όταν γιορτάζοντας το απόλυτο τίποτε, δίνεται η "επίσημη" ευκαιρία σε κάποιους αλλόφρονες και ψυχολογικά καταπιεσμένους να προβούν σε βιαιότητες, σε βαναυσότητες και έτσι, να ισχυρίζονται πως γιορτάζουν την ... δημοκρατία!

Πώς, όμως, κάποιοι νομιμοποιούνται να αφανίζουν τα πάντα στο πέρασμά τους; Μήπως, τελικά, είναι το κράτος αυτό που φέρει ακέραιη την ευθύνη; Μήπως είναι "μέθοδος διακυβέρνησης" οι ελεγχόμενες αναταραχές και η φαινομενική αστάθεια; Μήπως όλα αυτά είναι ένας καλός τρόπος προκειμένου να παραπλανηθεί η κοινή γνώμη και να ασχολείται με ζητήματα ήσσονος σημασίας, παραβλέποντας τα κρίσιμα και σημαντικά;

Ποια είναι η δημοκρατία που γιορτάζουμε; Μήπως είναι το πολίτευμα των ξενόφερτων κομμάτων και των υπαλλήλων τους, που μονοπωλούν την εξουσία; Μήπως είναι οι προδότες πολιτικάντηδες που πωλούν μισοτιμής την Πατρίδα μας και μετατρέπουν ξεδιάντροπα και με θράσος το "ΟΧΙ" στην λιτότητα του 65% του λαού, σε δουλικό και ταπεινωτικό "ναι" επειδή εξυπηρετεί κάποιους κοτσαμπάσηδες;

Πού υπάρχει δημοκρατία σήμερα; Όποιος μπορεί, ας ονομάσει ένα κράτος όπου το πολίτευμα ή/και το καθεστώς κυβερνά προς όφελος του λαού. Γιατί αυτό είναι η δημοκρατία των αρχαίων προγόνων μας και όχι το σημερινό μπάχαλο που εισάγαμε στην ζωή μας από την Δύση.

Όλοι γνωρίζουμε τις απαντήσεις των παραπάνω ερωτημάτων, αλλά οι περισσότεροι δεν φαίνονται διατεθειμένοι να κάνουν κάτι για αυτό. Όλοι παραπονούνται, αλλά κανείς δεν δαπανάει ούτε μισό δευτερόλεπτο από την ρουτίνα του προκειμένου να αλλάξει κάτι.

Τελικά, θέλουμε να αλλάξει η ζωή μας ή απλά αποδεχθήκαμε μία μοίρα, που ενώ ισχυριζόμαστε πως μας την επέβαλλαν, την έχουμε διαλέξει, αλλά και την διαλέγουμε κάθε στιγμή;

Η απάντηση και πάλι είναι αυστηρώς προσωπική για τον καθένα μας...