Ο πρωθυπουργός του ... Twitter

Ο πρωθυπουργός του .. Twitter άσκησε ακόμα μία φορά τα καθήκοντά του στην εξωτερική πολιτική της χώρας με ... διπλή ανάρτηση στον Twitter! «Η Ελλάδα είναι το πρόσωπο της αλληλεγγύης της Ευρώπης προς τους πρόσφυγες και τους κατατρεγμένους. Η αντίδραση κάποιων Συλλόγων γονέων και του δημάρχου Ωραιοκάστρου δεν συνάδουν με την στάση της χώρας μας και δεν βοηθούν στην αντιμετώπιση του προσφυγικού».

Εμμένοντας σε μία τακτική, όπου δεν υπάρχει καθαρή πολιτική στάση από την κυβέρνηση αλλά ανοχή των αλλοδαπών ΜΚΟ που αλωνίζουν ανενόχλητες στο εσωτερικό της Πατρίδος μας, ο πρωθυπουργός προσπαθεί για ακόμα μία φορά να απευθυνθεί στο συναίσθημα των Ελλήνων με την ελπίδα πως έτσι θα εξουδετερώσει την λογική τους.

Τι θα πει «η Ελλάδα είναι το πρόσωπο της αλληλεγγύης της Ευρώπης»; Θα πει πως η Ελλάδα έχει ρητή εντολή από την Ευρώπη να κρατάει εντός των συνόρων της όλους τους αλλοδαπούς, που σημειωτέον στην πλειοψηφία τους δεν είναι ούτε πρόσφυγες, ούτε κατατρεγμένοι! Ο πρωθυπουργός και το σάπιο πολιτικό σύστημα που τον περιβάλλει, ως γνήσιοι υπηρέτες της Δύσης, εφαρμόζουν πιστά την εντολή που τους έχει δοθεί!

Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε με βεβαιότητα το ποιοι απαρτίζουν τους Συλλόγους Γονέων που αντιδρούν στο Ωραιόκαστρο, ούτε αν η αντίδρασή τους αυτή είναι μία καθαρά πολιτική κίνηση. Αυτό που μπορούμε να πούμε με σιγουριά είναι πως οι γονείς έχουν κάθε δικαίωμα να αντιδρούν όταν απειλείται η ανατροφή των παιδιών τους. Οι Σύλλογοι Γονέων οφείλουν να εντατικοποιήσουν τις αντιδράσεις τους, πρωτίστως στο μοντέλο των σχολείων που προωθεί αυτή η κυβέρνηση.

Η πολυπολιτισμικότητα, όπως συνηθίζεται να λέγεται στα κακοποιημένα νεο-Ελληνικά ο σύγχρονος Πύργος της Βαβέλ, είναι μία κατάσταση όπου ένα κράτος εκτός από την απώλεια της Εθνικής του Ταυτότητος, χάνει και την ηρεμία στο εσωτερικό του. Είναι φύσει αδύνατον να υπάρξει γαλήνη και εσωτερική ηρεμία σε μία πλασματική κοινωνία ανθρώπων, που αποτελείται από ένα ψηφιδωτό παντελώς ανόμοιων γλωσσών, θρησκευτικών αντιλήψεων, κουλτούρας και Ιστορίας.

Είναι καιρός να αφήσουμε τους συναισθηματισμούς στην άκρη και να λογικευτούμε. Άνθρωποι που δεν σέβονται και δεν αγαπούν τους πολίτες που κυβερνούν, πώς είναι δυνατόν να σέβονται και να αγαπούν τους αλλοδαπούς; Τι άλλο πρέπει να δουν οι πολίτες για να αφυπνισθούν; Πόσο ακόμα θα παριστάνουν τους αθώους;

Κάποια στιγμή πρέπει να καταλάβουμε πως ο χρόνος της αδιαφορίας τελείωσε. Στο εξής, η σιωπή σημαίνει ακόμα πιο έντονα την επιδοκιμασία της προδοτικής πολιτικής και άρα ... συνενοχή!