Δυνάστες και δυναστείες (2)

Συνεχίζοντας τον προβληματισμό σε ότι αφορά στο πολίτευμα της Ελλάδος θα πρέπει να προσθέσουμε και τα εξής: Οι επτά (7) Βασιλείς στα 128 χρόνια της βασιλείας τους ποτέ δεν εμισθοδοτούντο ταυτόχρονα, αλλά ένας-ένας, εφ' όσον μετά τον θάνατο του ενός βασίλευε ο άλλος. Αντιθέτως, με τους προέδρους δεν συμβαίνει το ίδιο. Αυτήν την στιγμή στην πατρίδα μας μισθοδοτούνται ταυτόχρονα τέσσερις (4) πρόεδροι συγχρόνως: τρεις πρώην (Σαρτζετάκης, Στεφανόπουλος, Παπούλιας) και φυσικά ο νυν (Παυλόπουλος).

Στο σημείο αυτό θεωρώ πως είναι απαραίτητη, εκ μέρους μου, η διευκρίνηση πως με τα όσα γράφω δεν εκφράζω, ούτε συμφωνώ, με την άποψη που υποστηρίζει πως πρέπει να επιστρέψει το πολίτευμα της βασιλείας στην Ελλάδα, ούτε το ότι μπορούν να συγκριθούν οι Βασιλείς με τον Ι. Α. Καποδίστρια όπως ατυχώς διάβασα σε σχόλιο που έγινε στο προηγούμενο κείμενό μου.

Ο Ιωάννης Α. Καποδίστριας και το πολίτευμα που εφάρμοσε είναι η μοναδική σωστή και ενδεδειγμένη πολιτική διακυβέρνησης της χώρας: Ο πιστός και ακέραιος Κυβερνήτης που αγαπάει πρωτίστως τον Θεό και κατόπιν την Πατρίδα του για την οποία, τελικά, θυσιάζεται. Οι Βασιλείς, οι πρόεδροι, τα κόμματα, οι βο(υ)λευτές είναι δυτικά μοντέλα που εγγυώνται την αποτυχία και καλλιεργούν την ακυβερνησία, την αστάθεια, την πολιτική φαυλότητα, την διαφθορά, την εξαθλίωση και στο τέλος την παρακμή.

Δεν είναι τυχαίο το ότι το πολιτικό σύστημα σε ολόκληρο τον κόσμο είναι άδικο και αδιαφανές. Θυμηθείτε τις τελευταίες εκλογές της 7ης Μαΐου του 2015 στο Ηνωμένο Βασίλειο. Το UKIP που είναι το μοναδικό κόμμα που δεν ελέγχει το δυτικό πολιτικό σύστημα αναδείχθηκε ως το τρίτο στην προτίμηση των Βρετανών συγκεντρώνοντας το 12,6% των ψηφοφόρων, κάτι που σημαίνει πως περίπου τέσσερα εκατομμύρια Βρετανοί δήλωσαν με την ψήφο τους πως εκφράζονται από τις θέσεις και την πολιτική του. Ωστόσο το εκλογικό σύστημα του Ηνωμένου Βασιλείου, εντελώς "δημοκρατικά" επέβαλε την αντιπροσώπευση των τεσσάρων εκατομμυρίων από μόλις έναν(1!) βουλευτή.

Αντίθετα, το κόμμα των Σκωτσέζων (NSP) που συγκέντρωσε μόλις το 4,7% με λιγότερες από 1,5 εκατομμύριο ψήφους, εξέλεξε 56(!) εκπροσώπους! Οι Ελεύθεροι Δημοκρατικοί με ποσοστό 7,9% που αντιστοιχεί σε κάτι λιγότερο από 2,5 εκατομμύρια ψήφους εξέλεξαν 8(!) εκπροσώπους, ενώ το Δημοκρατικό Ενωτικό κόμμα της Ιρλανδίας (DUP) με μόλις 184.260 ψήφους και ποσοστό 0,6%, εξέλεξε επίσης 8(!) αντιπροσώπους! Αυτή είναι η δυτική "δημοκρατία"!

Το ίδιο, ίσως και χειρότερο, στημένο και άδικο σύστημα εκλογών υπάρχει και στην χώρα μας. Ο ΣΥΡΙΖΑ πριν από λίγα χρόνια (2009), τότε που το ποσοστό του ήταν λιγότερο του 5%, σε ψηλούς πολιτικούς τόνους διαμαρτυρόταν και ζητούσε να τεθεί σε ισχύ η «απλή αναλογική». Επίσης στις εκλογές του 2012 ζητούσε την κατάργηση του "bonus" των 50 εδρών στο πρώτο κόμμα χαρακτηρίζοντάς το ως άδικο. Το 2015 ο ΣΥΡΙΖΑ ήρθε στην εξουσία αλλά ούτε η «απλή αναλογική» ίσχυσε, ούτε το "bonus" καταργήθηκε. Ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως στο παρελθόν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, έφτιαξε ή άφησε το εκλογικό σύστημα που τον ευνοεί προκειμένου να παραμείνει στην κυβέρνηση.

Αν προσθέσει κανείς την απίστευτη νόθευση του εκάστοτε εκλογικού αποτελέσματος αλλά και την ασύλληπτη προπαγάνδα των μισθοφορικών μέσων ενημερώσεως(;) ιδιαίτερα στις προεκλογικές περιόδους, είναι εύκολα αντιληπτό το γιατί δεν πρόκειται ποτέ να αλλάξει κάτι στον τόπο. Οι πολίτες αυτού του τόπου, τι περιμένουν και δεν διεκδικούν την διακυβέρνηση που τους αρμόζει; Μήπως τελικά το επίπεδο του λαού δεν είναι άξιο για κάτι καλύτερο από το σημερινό άθλιο πολίτευμα;